به بهانه انتشار خبر برگزاری جشنواره مد و لباس استان در تیرماه/توهم زیبایی

پنجشنبه ۲۵ خرداد ۹۶ شماره ۶۱۰
***
وقایع استان
سمیه انصاری فر
***
جشنواره هایی تحت عنوان مد ولباس سال هاست که در بخش ملی و استانی در کشور ما برگزار می شود. جشنواره های که با اهدافی چون استفاده از اصالت و نمادهای ایرانی و بازتاب فرهنگ های قومیت های مختلف در طراحی های لباس، توجه به شاخصه های دینی، گسترش فرهنگ استفاده از تولیدات داخلی بخصوص در زمینه پوشاک که خود باعث اشتغال زایی و درون زایی اقتصادی نیز می شود و در بالاترین هدف معرفی این ظرفیت به مردم و مسئولین برگزار می شود.
در استان مرکزی نیز چند سالی است که جشنواره های مد ولباس برگزار می شود. امسال نیز چهارمین دوره این جشنواره در تیرماه برگزار خواهد شد. سرپرست اداره کل فرهنگ و ارشاد استان مرکزی در این باره گفت: جشنواره مد و لباس با محوریت چادر از مهمترین برنامه های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی که از طراحان و بافندگان استانی برای حضور در این جشنواره دعوت شده و به طراحی های برتر نیز جوایز ارزنده ای اهدا می شود.
محسن شریفی ادامه داد: این جشنواره با موضوع چادر اجتماع، طراحی پارچه با نرم‌افزار برای کودک و بزرگسال، طراحی پارچه به صورت دستی برای کودک و بزرگسال و پارچه سازی با تکنیک آزاد برگزار می‌شود. وی در خصوص اهمیت مد و لباس پیش تر گفته بود: مد و لباس چیزی است که متاسفانه در جامعه ما مغفول مانده بود، اما اخیرا اتفاقات مثبتی دراین راستا شکل گرفته است.
شریفی ادامه داد: پوشش و لباس تاثیر بسزایی در روح و روان جامعه دارد و صرف پوشش برای محافظت از سرما و گرما نیست بلکه در حوزه‌های مختلف همچون الگودهی خانواده و رفتار موثر است. لباس تاثیر بسزایی در حیطه‌های مختلف جهانی همچون ورزش و … دارد.
وی بر بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی به عنوان یک نقطه قوت تاکید کرد و اظهار کرد: در حوزه اقتصاد در جهان نیز امروزه لباس و برندهای پوشاک حرفی برای گفتن دارند. در حوزه لباس و پوشاک ایرانی اسلامی فرهنگ غنی وجود دارد و به لحاظ بهره‌گیری از این انگاره‌ها قطعا ضرورت دارد که به این موضوع بیشتر پرداخته شود و ظرفیت‌های بومی را در مد و لباس و پوشاک لحاظ کنیم.
شریفی گفت: مهلت ارسال آثار به جشنواره از اول تیر ماه تا دهم تیرماه است و فراخوان آن به زودی منتشر می شود.
اما مساله ای که در این میان باید به آن پرداخت این است که با وجود برگزاری جشنواره های مد و لباس متعدد در استان و کشور آیا این جشنواره ها توانسته است در تغییر ذائقه مخاطب و استقبال آن ها موثر باشد. آنچه در میان جامعه خصوصا بانوان و جوان ترها دیده می شود این است که هنوز برندهای خارجی و مدل هایی که در مجله های مد و سایت هایی از این دست دیده می شود بیشتر مورد توجه آن ها است. مارال ۱۸ ساله می گوید: من تا به حال به نمایشگاه و جشنواره های مد و لباس نرفته ام و برای خرید لباس هایم اغلب به مزون ها مراجعه می کنم.
وی ادامه می دهد: واقعیت این است آن چیزی که اغلب بعنوان طراحی های مد ایرانی می بینم خیلی جالب توجه نیست و شاید هم با سلیقه من همخوانی ندارد، البته در مود جشنواره ها من کلا از آن ها خبر نداشته ام.
مارال ادامه می دهد: اگر هم مدل های زیباتری هست با نقوش ایرانی اصیل من که ندیده ام زیرا خیلی جایی برای ارائه آن ها نیست، شما یک سری به فروشگاه های لباس شهر بزنید. همه مدل ها تقریبا شبیه به هم است و البته آنچه مد روز است.
شهناز ۴۰ ساله که به لباس های سنتی علاقمند است، می گوید: در شهر اراک خیلی فروشگاه های عرضه لباس های با طراحی اصیل نیست. خیلی از آن ها هم طرح هایی را ارائه می دهند که حتی اگر کار خودشان است خیلی تمیز نیست. در زمینه لباس های سنتی من ترجیح می دهم از برندهای این بخش خرید کنم.
وی ادامه داد: من بخاطر علاقمندی ام به لباس های از این دست روزهای پایانی سال گذشته به نمایشگاه مد و لباس در فرهنگسرا آینه رفتم؛ ولی به جرات می گویم طرح هایی که انتخاب شده بودند خیلی خاص نبودند و شاید فقط یکی دو طرح بود که مورد توجه مخاطب بود.
شهناز ادامه داد: نکته جالب تر اینکه قیمت لباس ها هم خیلی بالا بود. به نظر من استفاده از نقوش اسلیمی و مدل های سنتی بومی همه و همه می تواند در مطلوب شدن طرح یک لباس موثر باشد. انتقاد دیگرم به برخی طرح هاست که خیلی تجملی هستند و برای استفاده در محل کار، مدرسه و … مناسب نیستند.
مسعود ۲۹ ساله نیز می گوید: نمی دانم چرا تا حرف از مد و لباس می شود همه ذهن ها به سمت خانم ها معطوف می شود، من علاقه خاصی به لباس هایی با طرح های سنتی و ایرانی دارم لباس هایی که اغلب از لحاظ طراحی نیز با پیراهن ها و تی شرت های تنگ و کوتاه که الان برای مردان طراحی می شوند تفاوت دارد.
وی می گوید: اعتقاد من این است که در یک لباس هم عرف و شان فرهنگی هم شاخصه های دینی باید رعایت شود؛ ولی کمتر لباس هایی از این دست دیده می شود.
مسعود ادامه می دهد: کاش می شد ترتیبی اتخاذ شود که در فروشگاه ها فروش این لباس ها هم انجام گیرد، البته طرح ها نیز باید طوری باشد که برای جوان ها جذاب باشد. باید پذیرفت که گاه طرح ها تکراری اند و سلیقه مخاطب در نظر گرفته نمی شود.
وی در مورد جشنواره های مد و لباس می گوید: من یکبار به این نمایشگاه ها رفتم اول اینکه به جز لباس هر چیز دیگری در آنجا به نمایش گذاشته شده بود از لیوان تا زیورآلات، دوم اینکه مدل ها بیشتر برای خانم ها بود و اینکه واقعا زیبا نبودند، به نظر می رسید طراحان نیز خودشان خیلی مساله را جدی نگرفته بودند.
اما آذین می گوید: من اتفاقا گاه از طرح های ایرانی اسلامی خوشم می آید؛ ولی مساله این است که با همان هزینه برای یک مانتو یا روسری می توانم از بازار دو دست لباس تقریبا مد روز تهیه کنم. پس عقل سلیم می گوید دور این لباس ها را خط کشید.
وی ادامه می دهدک این لباس ها برای من که دانشگاه می روم و کارمندم خیلی کارکردی ندارد بیشتر این لباس ها برای مدل ها و هنرپیشه ها طراحی می شوند.
در وانفسایی که در شبکه های مجازی پر است از صفحه ها و کانال هایی از مد، فشن و استایل بعید می رسد که یک جشنواره یا نمایشگاه مد و لباس بتواند خیلی موثر باشد. از طرفی اغلب طرح های مورد توجه ایرانی که هم در آن شاخصه های ایرانی و هم اسلامی رعایت شده است در تولید انبوه مشکل دارند و طراحان آن ها نمی توانند سرمایه گذاری برای ایجاد خط تولید آن ایجاد کنند، عدم رغبت سرمایه گذار هم می تواند پیش بینی شکست در سودآوری باشد. گاه هم از گوشه کنار شنیده می شود که طرح ها از یکدیگر کپی شده است. شاید همین علت اصلی قیمت های بالای لباس هایی از این دست باشد، از طرفی عدم تلاش طراحان برای ارائه لباسی سازگار با سلیقه مخاطب نیز موثر است.
آنچه به نظر می رسد این است که با وجود برگزاری بیش از ده ها جشنواره مد و لباس در کشور و چندین جشنواره در استان همچنان این رخداد فرهنگی و هنری نتوانسته قابلیت کاربردی در جامعه داشته باشد و با توجه به هدف اصلی آن که فرهنگ‌سازی و الگوسازی است نه در جذب و جلب سلیقه مخاطب و نه ارائه آثار و طرح هایی مناسب با توان اقتصادی جامعه موفق عمل نکرده است.
در بیشتر کشورهای پیشگام و موفق در عرصه مد و لباس، طراحان و فعالان این عرصه مورد حمایت دولت، سرمایه گذاران خصوصی و نهادهای فرهنگی و هنری قرار دارند و در برابر آن نیز کالا و خدمات شایسته و مرغوب به مردم ارایه می‌دهند. همین همکاری و هماهنگی دوسویه موجب موفقیت چشمگیر بسیاری از کشورها در صنعت مد و لباس شده است و الگوسازی و اقبال جامعه را با خود به همراه داشته است. در کشور ما نیز ارتباط میان طراحان و تولیدکنندگان و حمایت بخش دولتی قطعاً به ارائه الگوهای اثربخش و کاربردی از سوی طراحان منجر می‌شود. امیدواریم در برگزاری جشنواره مد ولباسی که در پیش است هم شاهد انتخاب لباس هایی باشیم که برای مخاطب جذاب و در عین حال پتانسیل استفاده داشته باشد و فقط یک بار آن را نپوشد و برای همیشه در کمد لباس ها قرارش دهد. همچنین در کارگروه های مد و لباس بهتر است نگاهی عمیق تر و سیاست گذاری های جدی تری برای این بخش باشد.