دوشنبه ۹ دی ۱۳۹۸  شماره ۱۲۰۵

گفتگوی وقایع استان با ملیکا برون قهرمان کانوپولوی تیم ملی ایران

بهترین هستیم

ملیکا برون ورزشکار اراکی تیم ملی در این گفتگو از نحوه ورودش به رشته کانوپولو و مسیری که در این سال ها طی کرده است تا به موفقیت ها و افتخارات امروزش برسد، می گوید

یاسر هویدی

در یکی از عصرهای سرد ابتدای زمستان در دفتر روزنامه، میزبان یکی از ستاره های درخشان آسمان ورزش ایران و استان مرکزی بودیم، تا قبل از اینکه به روزنامه برسد دقیقا همان استرس شیرین دیدن ستاره های بزرگ ورزش را برای اولین بار در وجود خــود احساس می کردم، درست و بموقع و راس زمانی که مقرر کرده بودیم ملیکا برون با کوله باری سنگین از افتخار زنگ دفتر روزنامه را فشرد، حضور بموقع و وقت شناسی اش نشانه ای بود از اینکه موفقیت اتفاقی نیست، از تمرین مستقیم به مصاحبه آمده بود چهره اش نشانی از خستگی نداشت و برعکس سراسر انرژی بود. برای اینکه بهتر و بیشتر با ملیکا برون قهرمان ارزنده کانوپولوی تیم ملی ایران آشنا شوید نگاهی به افتخارات دختری بی اندازید که فقط ۲۲ سال دارد:
-۱ دارنده مدال طلای جوانان قهرمانی آسیا در هنگ کنگ ۲۰۱۵
-۲ دارنده عنوان خانم گل مسابقات ۲۰۱۵ هنک کنگ
-۳ دارنده مدال نقره جوانان قهرمانی آسیا در مالزی ۲۰۱۷ و کاپیتان تیم
-۴ دارنده مدال طلای بازی های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۹
-۵ مدال برنز کاپ آسیایی در چین بزرگسالان۲۰۱۹
-۶ دارنده ۵۸ مدال طلای رقابتهای قهرمانی کشور طی سالهای ۹۱تا۹۵
-۷ دارنده ۳ مدال طلا در رقابت های لیگ برتر کانوپولوی کشور
-۸ کسب رده چهارم گلزنان برتر مسابقات جهانی

خانم برون! خیلی خوش آمدید، لطفا بصورت کامل خود را برای خوانندگان ما معرفی بفرمائید.
من ملیکا برون متولد ۱۰/ ۱۹/۷۶ اصفهان هستم. مادرم اصفهانی و پدرم خوزستانی هستند ولی از ۶ ماهگی بخاطر کار پدر به اراک نقل مکان کردیم و با افتخار خود را اراکی می دانم. عاشق اراک هستم و به این خطه عشق می ورزم. در خصوص تحصیلاتم باید بگویم که ابتدا در دانشگاه اطهر گرافیک می خواندم ولی چون برنامه ام این بود که نیمی از زندگی ام ورزش باشد و نیمی دیگر هنر، بدلیل اینکه تایم اردوهای کانوپولو زیاد بود نمی توانستم بخوبی برنامه ام را اجرایی نمایم و بالانس بین هنر و ورزش برایم به هم ریخته بود یادم می آید شبهایی که ژوژمان یا همان ارائه کار عملی برای دانشگاه داشتم به دلیل اینکه بخش اعظم زمانم را به تمرینات ورزشی ام اختصــاص داده بودم مجبـور می شدم تا صبح بیدار بمانم. به همین دلیل به این نتیجه رسیدم که فوق دیپلم گرافیک را با هر سختی که شده بگیرم و بعد در رشته تربیت بدنی ادامه تحصیل بدهم و بخاطر اینکه مدال آور ملی محسوب می شوم توانستم در دانشگاه اراک رشته تربیت بدنی را برای ادامه تحصیلاتم انتخاب کنم و در حال حاضر با عشق و علاقه تربیت بدنی می خوانم و باید عنوان کنم در یکی از بهترین دانشگاه ها مشغول به تحصیل هستم که اهمیت زیادی به رشته تربیت بدنی و خصوصا قهرمانان ملی می دهند.

کانوپولو برای شما از چه زمانی شروع شد؟ نقطه اتصال شما با این ورزش کجا بود؟
درست ده ساله بودم که به توصیه یکی از دوستانم با این رشته آشنا شدم، یک از اقوام دوست من نایب رییس هیات کانوپولو بود که به همین دلیل به من توصیه کرد که این رشته را دنبال کنم که آن زمان تمرینات تیم بانوان در استخر پنجم مرداد برگزار می شد که با همان جلسه اول که تمرینات این ورزشکاران را دیدم می توانم بگویم عاشق این رشته ورزشی شدم. با وجود اینکه سن خیلی کمی داشتم به عضویت تیم استان در آمدم ولی با این همه چون کانوپولوی استان و اراک در آن زمان بسیار پویا بود به مسابقات اعزام می شدیم و به دلیل اینکه میانگین سنی ما کم بود در هر بازی ۲۰ یا ۳۰ گل دریافت می کردیم ولی آنقدر عشق بودیم و انگیزه داشتیم، ادامه دادیم و تیم اول کشور شدیم. البته باید عنوان کنم که در رشته اسلالوم یا آبهای خروشان هم سابقه فعالیت و حتی مقام قهرمانی کشور هم دارم در همین رشته با ۱۵ سال سن برای تیم ملی انتخاب شدم. من و آمنه شیرزادی اولین خانم های استان بودیم که به عضویت تیم ملی در آمدیم در حال حاضر هم که ملی پوش هستم و دارنده عنوان قهرمانی آسیا و تمامی فکر و ذکر من کانوپولوست.

پست شما در تیم ملی کانوپولوی ایران چیست؟
ببینید بازیکن خط جلوی یک تیم کانوپولو بایستی همیشه جلوی تیم پارو بزند و پاسکاری تیم حریف را قطع کرده و ضد حمله را طراحی نماید من معمولا آنجا بازی می کنم ولی خوب در پست های دیگر هم در مواقع نیاز قرار می گیرم در کانوپولو همه بازیکنان باید حتی دروازه بانی را مسلط باشند.

خانم برون نقش خانواده را در رسیدن به این سطح از موفقیت چگونه می بینید؟
یادم می آید اوایل که شروع کرده بودم تایم استخر برای تمرین خیلی مناسب نبود برای مثال ۱۱ شب به ما زمان می دادند برای تمرین، که پدرم همیشه در زمستان های پر برف اراک با تمام خستگی که از کار روزانه خود داشت من را به تمرین می رساند، اینها سوای تقبل هزینه های نسبتا سنگین تجهیزات این رشته است فقط از نظر معنوی می گویم که چقدر خانواده موثر بوده است. تا اینجا که رسیده ام حتی یکبار پدر و مادرم از من نپرسیده اند که آیا انتخابی نهایی تیم ملی انتخاب می شوم یا نه؟ یا مثلا اگر حتی در اردوها خط هم می خوردم با دلگرمی بسیار بــه من امیــد می دادند تا رو به جلو حرکت کنم ،درست است من خیلی تمرین کردم خیلی تلاش کردم، خیلی بی خوابی کشیده ام، در آب های سرد تمرین کرده ام و در رختکن های بدون بخاری برای تمرین آماده شدم ولی اگر حضور و حمایت های پدر و مادرم نبود هرگز به اینجا نمی رسیدم. من تحت هر شرایطی دوکوه عظیم از انرژی و حمایت را پشت سرخود داشتم پدرو مادرم.پیش آمده بود که من در آستانه اعزام خط می خوردم ولی هرگز این را به روی من نمی آوردند و برعکس با انرژی و انگیزه فراوان من را به پیشرفت و تمرین بیشتر ترغیب می کردند.گاهی پیش می آید مادرم خبرهای اردو را زودتر از من بدست می آورد این نشان می دهد که چقدر پیگیر هستند. برای تمام دختران ورزشکار ایران پدر و مادری همچون پدر و مادر خودم آرزومی کنم.

این ورزش گویا ورزش بسیار سنگینی است و از نظر بدنی آمادگی بالایی می طلبد؟
بله این ورزش هم بسیار سنگین و پر فشار است و هم ممکن است آسیب های جدی به ورزشکار وارد کند، اگر به تصاویر این رشته با دقت نگاه کنید می بینید که ما باید با حفاظ یا گارد استاندارد صورت وارد آب شویم و پیش از شروع مسابقات تمامی گاردها، قایق ها و حتی پارو ها از سوی هیات برگزاری بصورت دقیق بررسی می گردد.

وضعیت کنونی کانوپولوی استان مرکزی را چطور ارزیابی می نمایید؟
زمانی که وارد این عرصه شدم دوران طلایی کانوپولوی اراک بود یادم می آید آن زمان ۲ تیم خیلی قوی از بانوان در اراک وجود داشت و ۵ تیم آقایان داشتیم، جالب است بدانید که برای اعزام های کشوری برای تیم استان رقابتهای انتخابی برگزار می کردند، تمامی اعزام ها برای مسابقات کشوری و لیگ بصورت منظم انجام می شد. تیم پسران کانوپولوی اراک بهترینهای ایران بودند در مسابقات هند از ۸ ملی پوش ۵ نفر اراکی بودند.
به مرور زمان از ۵ به ۲ و در حال حاضر فقط من و آقای جمشیدیان به کاپ آسیایی اعزام شدیم. متاسفانه دوران طلایی کانوپولوی اراک و استان به پایان رسید و این رشته در حال حاضر به سختی نفس می کشد. جالب است بدانید که الان با هزینه شخصی دریاچه آلومینیوم را کرایه کرده و تمرین می کنیم . نه دروازه درستی داریم و نه رختکن درست و حسابی. در حال حاضر آقای تبرته فراهانی نمایندگی بیمه رازی اسپانسر ماست که اگر زحمت ها و حمایت های وی نبود همین تیم نیم بند را هم نداشتیم. مسئولین هیات آقای غلامیان و خانم حسنخانی در حد توان زحمات خود را کشیده اند و دیگر توان و بنیه مالی ندارند که برای این تیم ها بگذارند. به تلخی این جمله را می گویم که متاسفانه غازها و اردک های دریاچه آلومینیوم وارد این آب نمی شوند ولی ما وارد آب می شویم و در این سرما تمرین می کنیم. دختر بچه های ۹ ساله بدون دستکش در این سرما وارد آب می شـوند و تمــرین می کنند. جالب است بدانید از استخر ۵ مرداد هم محروم هستیم چون اعلام کردند سقف آن مشکل دارد و نمی توانیم تمرین کنیم، استخرهای خصوصی هم اجازه تمرین به ما نمی دهند و می گویند قایق های شما ممکن است به لبه های استخر آسیب وارد نماید.چند وقت دیگر مسابقات لیگ کشوری آغاز می شود و وضعیت تمرینی ما این است. خانواده ها وقتی این وضعیت را ببینند که فرزندشان در چه سرمایی و در چه سطح پایینی از امکانات تمرین می کنند خیلی راحت با ادامه تمرین فرزندشان مخالفت می کنند. همانطور که گفتم اصلا تیم پسران در اراک وجود ندارد و فقط بچه ها برای مسابقات کشوری جمع می شوند و تیم پسران اراک انقدر خوب است که بدون تمـــرین هم می تواند تمام تیم ها را شکست دهند و همین دردآور است که بازیکنانی در این سطح چرا به حال خود رها شده اند.

چرا دیگر مانند چند سال قبل برای تیم های خارج از استان توپ نمی زنید؟
ببینید همین الان هم از تیم های استانهای دیگر برای مسابقات لیگ پیشنهاد دارم ولی واقعا نمی توانم بچه های شهرم را در این وضعیت رها کنم، من ملی پوش این تیم هستم حضور من به بچه ها انگیزه و انرژی و امید می دهد، الان زمان رها کردن این دختران کم سن و سال که ابتدای مسیر ورزش قهرمانی هستند نیست این بچه ها باید تجربه کسب کنند و رشد کنند، زمان بارور شدن استعداد آنهاست به همین دلیل ترجیح می دهم برای تیم شهرم و درکنار هم تیمی هایم بازی کنم. نرگس فراهانی یکی از همین استعداد هاست که مطمئن هستم آینده روشنی در کانوپولو دارد حضور در کنار این بچه ها به من انرژی میدهد و وقتی رشد و پیشرفت آنها را ببینم برای من بزرگترین شادمانی است.

از مسابقات اخیر کاپ آسیایی برای ما بگویید.
آبان گذشته در کاپ آسیای شرکت کردیم. قرار بود که ایران میزبان مسابقات آسیایی باشد که این مسابقات با همه تدارک هایی که فدراسیون دیده بود کنسل شد در خصوص کاپ آسیایی شاید شنیدن این موضوع برای شما جالب باشد که فدراسیون فقط برای بازی های آسیایی و جهانی هزینه اعزام می پردازد و ما با اسپانسر خصوصی به کاپ آسیایی اعزام شدیم، خانم مـریم عرب نژاد اسپانسر تیم ایران شدند و ما را برای این مسابقات همه جوره حمایت کردند و چون وی از نزدیک شاهد رقابت های نفسگیر ما بودند خوشبختانه به ادامه روند حمایتی از تیم ایران بسیار دلگرم شدند. یک خانم ۳۲ ساله اسپانسر تیم های آقایان و خانم های کانوپولوی ایران شدند و در میان تعجب و شادمانی ما ملی پوشها، یک ماه به شروع کاپ آسیای تیم های ایران با حمایت های بی دریغ این خانم به کاپ آسیایی اعزام شدیم . قرار بود که اگر قهرمان شویم ما را به کاپ جهانی اعزام کنند و امیدوارم با همین مقام سوم هم ایشان ما را اعزام کنند.

و برنامه شما برای آینده؟
بعد از فروردین ماه دو کاپ جهانی برگزار می شود و شهریورماه هم مسابقات جهانی است که در ایتالیا برگزار می شود، الان نمی توانم بصورت قطعی از اعزام تیم بانوان ایران به مسابقات کاپ های جهانی صحبت کنم ولی قطعا به مسابقات قهــرمانی جهان اعـــزام می شویم که همانطور که گفتم در ایتالیا برگزار می شود. تمرینات شخصی ام در حال حاضر هم بدنسازی و کار با دستگاه و وزنه می باشد که مرتب پیگیر هستم تا برای مسابقات پیش رو در بالاترین سطح آمادگی باشم.

وضعیت کانوپولی ایران در آسیا چگونه است؟
بهترین تیم آسیا هستیم به جرات هم در آقایان و هم در خانم ها هیچکدام از تیم ها کیفیت تیم و بازیکنان تیم ملی ایران را ندارند، اگر در کاپ آسیا هم نتوانستیم قهرمان شویم فقط و فقط اتفاق بود. در رده خانم ها و رده آقایان بهترین و با کیفیت ترین بازیکنان لباس خوشرنگ تیم ملی ایران را به تن می کنند.

و صحبت آخر.
باید از شما و روزنامه وقایع استان تشکرکنم که این زمان را به من و کانوپولوی استان اختصاص دادید. امیدوارم بگونه ای تلاش کنم و مفید باشم که ۱۰ بازیکن در سطح ملیکا برون از کانوپولوی بانوان اراک و استان بیرون بیاید، شاید برای شما باور ناپذیر باشد ولی من به همان اندازه که توجه ام معطوف به موفقیت های ملی است تلاش میکنم و علاقه دارم که کانوپولوی بانوان اراک دوباره به جایگاه اصلی خود بازگردد، موفقیت های من زمانی برایم دلچسب تر است که در اردوهای تیم ملی هرجا چشم می اندازم بچه های اراک و استان مرکزی را ببینم .
جا دارد از اسپانسر تیم اراک و استان آقای تبرته فراهانی که برای ما بسیار زحمت می کشند کمال قدردانی را داشته باشم، همچنین از خانم عرب نژاد اسپانسر تیم ملی بانوان کانوپولو نهایت سپاس را دارم چون اگر ایشان نبودند تیم ایران به کـاپ آسیــایی اعزام نمی شد و خیلی راحت کاپ جهانی را از دست می دادیم چون سه تیم اول کاپ آسیایی به کاپ جهانی راه می یابند. همچنین از آقای هاشم نژاد مربی ارزنده ما در اراک هم بسیار تشکر می کنم که واقعا برای پیشرفت ما تلاش می کنند.
از مسئولان استان مرکزی، استانداری و شهرداری خواهش می کنم به داد ورزش کانوپولو برسند، استعداد های زیادی در اراک و استان وجود دارد ولی خوب از نظر امکانات و توجه در فقر کامل به سر می بریم، کانوپولو بزودی المپیکی می شود اگر مسئولان توجه لازم را داشته باشند و اعتبارات لازم را برای توسعه امکانات این رشته را در استان داشته باشند من قـول می دهم چندین و چند بازیکن تاپ و تراز اول در این رشته برای کشور داشته باشیم.