بررسی یکی از دلایل اصلی ضعف آلومینیوم اراک در کسب نتیجه مطلوب/می توانند ولی نمی دانند

شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۶ شماره ۷۹۳
***
وقایع استان
مهرداد یاری
***
آلومینیوم اراک بارها در این فصل تا یک قدمی کسب پیروزی پیش رفته ولی در پایان به تساوی رضایت داده و یا تا دقایق پایانی از تیم حریف عقب بوده و به یک باره به بازی برگشته است.برای نمونه تساوی های دو هفته اخیر مقابل یک تیم بالانشین و یک تیم پایین جدولی را می توان اشاره کرد یکی خارج از خانه و دومی داخل خانه.این فصل آلومینیوم تبدیل شده است به تیم لحظات پایانی و حالا دیگر یک «آلومینیوم تایم» برای لیگ آزادگان ساخته است.گاهی کامبک های بی نظیری دارد و هوادار را تا یکی دو متر از زمین جدا می کند مثل بازگشتی که در بازی با ماشین سازی رقم خورد و گاهی نیز مثل ریختن سطل آب یخ می ماند مثل تساوی ها و شکست های پر تعدادی که در طول فقط داشته ایم بازی نیم فصل اول با نفت مسجد سلیمان و… . هواداران آلومینیوم دیگر عادت کرده اند که تا ثانیه های آخر پای بازی بنشینند و در هول و ولا باشند که تیم شان به یکباره می زند و خوشحال شان می کند یا می خورد و ناراحت؟!
در بسیاری از بازی های طول فصل دیدیم که آلومینیوم‌ در بیشتر بازی هایی که امتیاز از دست داده تیم برتر میدان بوده و یا حداقل چیزی از تیم حریف کم نداشته است اما متاسفانه در بیشتر اوقات در کسب نتیجه مطلوب توفیقی نداشته.شاید مهم ترین عامل روحی که مانع از پیشتازی این تیم می شود نداشتن خودباوری است.حسی که به سادگی از بین می رود ولی به سختی و تنها با کسب موفقیت به دست می آید.یک تصمیم نادرست در ابتدای فصل باعث شد تیمی که با مهدی پاشا خیلی خوب و قوی بود و می توانست بردن را به کاری پر تکرار در طول فصل تبدیل کند دست علی حنطه بیوفتد و در عرض کمتر از سه ماه چنان بنیان روحی و تاکتیکی اش را فرو بپاشد که جمع کردنش کاری بسیار مشقت بار و زمانبر شود.نمونه های بسیاری را می توان نام برد که به علت از بین رفتن حس خودباوری به روزگار سختی دچار شده اند. به طور مثال کاری که علی منصوریان با استقلال کهکشانی در ابتدای لیگ امثال انجام داد و این تیم با وجود بهره بردن از بهترین ستارگان ایران جایگاهی بهتر از هفدهم پیدا نکرد.بسیاری از ستارگان افول کرده و حتی از تیم جدا شدند.استقلال با وجود به خدمت گرفتن مربی بزرگ و کاردانی به اسم وینفرد شفر باز هم نتوانست به آن فرم ایده آل خورد برسد و همچنان در رسیدن به نتایج دلخواه دچار مشکل و نوسان است تنها توانسته خود را در بالای جدول و در رتبه ششم قرار دهد.یا مثال بارزتر تیم سپاهان اصفهان است.تیمی که اقتدارش در دهه ی گذشته نه تنها در ایران بلکه در سراسر آسیا زبان زد بود.اما این تیم به علت تصمیمات اشتباه و جابجایی های فراوان در میان مدیران و مربیانش چند سالی می شود که در لیگ‌برتر تنها دست و پا می زند و امسال نیز در وضع فاجعه باری قرار گرفته و تا منطقه خطر تنها ۱ امتیاز فاصله دارد.
حال چنین وضعی نیز در آلومینیوم اراک شکل گرفته است.بعد از رقم خوردن آن سریالِ اشتباهات، در ابتدای فصل آلومینیوم تقریبا در یک مسیر یکنواخت قرار گرفت و کژدار و مریض دارد لیگ آزادگان را به پایان می رساند و همچنان فاصله کمی با منطقه ی خطر دارد چرا که ایرانجوان بوشهر مثل راه آهن و صبا به تیم های لیگ یک، لطف نداشته و تنها ۴ امتیاز با آلومینیوم فاصله دارد.
در بازی هفته گذشته آلومینیوم با ماشین سازی تبریز، تیم اراک تقریبا تمام دقایق بازی را در اختیار داشت و تیم برتر میدان بود چرا که ماشین سازی در همان دقایق ابتدایی به گل رسید و این طبیعی بود که در خانه حریف به دفاع از داشته ی ارزشمند خود بپردازد.اما آلومینیوم در طول ۹۰ دقیقه با وجود اینکه توپ و میدان را در اختیار داشت نتوانست موقعیت های خوب گلزنی خلق کند و همواره این مدافعین ماشین سازی بودند که به سبک بازی آلومینیوم عادت کرده و همه توپ ها را دفع می کردند.حتی کار تا جایی پیش رفت که ماشین سازی دست از دفاع کردن برداشت و برای دقایقی به سمت دروازه آلومینیوم هجوم برد و بعد از خلق چند موقعیت مناسب با واکنش های خوب دروازبان آلومینیوم رو به رو شد اما در نهایت توانست در دقایق پایانی به گل دوم نیز دست پیدا کند.اتفاقی که همه هواداران حاضر در ورزشگاه را از سبک بازی تیم گلایه مند کرد و ناامید.اما در میدان بازی می شد یک نفر را پیدا کرد که مانند بقیه بازیکنان آلومینیوم کم رمق و یکنواخت نیست و به دنبال یافتن راهی برای باز کردن گره بازی است آن هم کسی نبود جز سجاد آقاییِ جوان و پر انگیره.کسی که در واپسین دقایق وقت های اضافه به اصرار توانست اجازه زدن ضربه ی آزاد را بگیرد و در نهایت یکی از زیباترین گل های فصل اخیر لیگ آزادگان را به ثبت برساند.بعد از آن نیز آلومینیوم با حمله به عمق دفاع ماشین سازی و فرار از تله آفساید توانست توسط حمید غلامی به گل دوم و تساوی بخش بازی دست پیدا کند و این چنین با زدن دو گل در دقایق ۹۵ و ۹۶ دراماتیک ترین کامبک لیگ آزادگان را رقم بزند.هواداران اراکی تا مدت ها این بازی را به خاطر می سپارند و از آن یاد خواهند کرد اما صد حیف و افسوس که این تیم با وجود داشتن ابزارهای مناسب، چرا در طول ۹۰ دقیقه این چنین متنوع و چشم نواز بازی نمی کند؟ این تیم گویا تنها برای حفظ نتیجه یا یک باخت یا مساوی آبرومند تلاش می کند و به همین مسئله نیز قانع شده است.این تیم برای گل زدن بی طاقتی نمی کند مگر زمانی که حداقل بخواهند از اعتبار خود دفاع کنند.
هواداران از وجود مهره های دفاعی پر تعداد گلایه داشتند و از عدم خلق موقعیت بسیار ناراحت بودند.آلومینیوم در زمانی که به گل نیاز داشت می بایست از جناحین ارسال های پرتعدادی روی دروازه انجام می داد و از عمق دفاع ماشین سازی استفاده و با شوت از پشت محوطه خلق موقعیت می کرد.اما متاسفانه هم تعداد سانترها کم بود و اغلب بی کیفیت،هم تعداد مهاجمین در محوطه جریمه تیم حریف بسیار اندک بود و هم اینکه هافبک خلاقی در تیم آلومینیوم حضور نداشت که عمق دفاع ماشین سازی را هدف قرار دهد و یا با شوت های خود راهی برای گلزنی پیدا کند.فردین عابدینی با داشتن توانایی های بسیار برای حرکت در سمت راست زمین بیشتر در فاز تدافعی به کـار گرفته می شود و کمتر به فاز تهــاجمی اضافه می شود چیزی که کسی انتظارش را ندارد چرا که اگر قرار بود یک دفاع راستِ صرفا تدافعی داشته باشیم خب این همه هزینه نمی کردیم! تنوع تاکتیکی در تیم کم است و تحرک بازیکنان اندک به شکلی که می توان دست بازیکنان آلومینیوم را خواند.بازیکنان آلومینیوم در بسیاری از دقایق گویا خود نیز در افکارشان به در بسته خورده بودند و آن جدیت لازم را نداشتند.همین وضعیت نیز در کادر فنی تیم حکمفرما بود جایی که حامد بصیری در کنار زمین تحرکی اندکی داشت و تنها نظاره گر بازی بود و اغلب اوقات به آرام کردن نیمکتِ همواره عصبانی خود می پرداخت.شاید اگر حامد بصیری عزیز بتواند انرژی و هیجان لازم را با حرکات و رفتار و به ویژه گفتار خود به بازیکنانش منتقل کند این بازیکنان در رسیدن به دروازه حریف موفق تر باشند.کاری که مربی مطرح دنیا یورگن کلوپ در سبک مربیگری خود در همه تیم هایش پیــاده می کند و همین خلاقیت بیش از حد و انرژی فراوان بوده که بسیار به موفقیتش کمک کرده است.اگر به ترکیب تیم لیورپول نگاه کنید خواهید دید به جز چهار پنج بازیکن بقیه ی مهره های تیم هیچ گاه در سطحی نیستند که برای تیم های مطرح لیگ جزیره بازی کنند اما آن ها در کنار خود مربی را می بینند که کوهی از انرژی و انگیزه ها و خلاقیت های گوناگون است و می بینیم همین بازیکنان کوچک، غوغای منچسترسیتی گواردیولا را به سکوت می کشانند.
البته همه این ها را می توان پای کم تجربگی حامد بصیری گذاشت و از آن ها گذشت و حتی بــاید سپاس گذارش هم باشیم که توانسته است با تفکرات خود آلومینیوم را از منجلابی که بسیاری از تیم های دیگر در گذشته در گیرش بودند دور نگه دارد.او یک اراکی است و این بسیار حائز اهمیت است شاید این خواسته زیادی نباشد که مدیران آلومینیوم برای او هزینه کنند و موجبات پیشرفت این مربی جوان و خوب بومی را برای کسب مدارک مربیگری در سطوح بالا را فراهم کرده و تا مدت ها خیال مجموعه فوتبال آلومینیوم را از بابت داشتن یک تیم خوب راحت کرده و فوتبال دوستان شهر را برای پیشرفت بیشتر ترغیب کنند.