اژدهایی مخوف در عصرجدید

دوشنبه ۲۴ خرداد ۹۵    شماره ۳۴۳

گروه فرهنگی- وقایع استان:
این روزها فیلم «اژدها وارد می شود» ساخته مانی حقیقی همزمان با دیگر فیلم او ۵۰ کیلو البالو در حال اکران در شهر اراک است، اژدها وارد می شود در سینما عصر جدید به روی پرده می رود و داستان و فرم روایت آن فرسنگ ها از آنچه در ۵۰ کیلو آلبالو دیده ایم متفاوت است. فیلمی رازآلود که می خواهد ما را وارد فضایی جدید کند و به نوعی سورئال است، داستان قبرستان پرتغالی ها که با دفن هر جنازه ای به لرزه می افتد، فیلمی که می خواهد یک واکاوی تاریخی نیز داشته باشد و مردی بنام حفیظی ما را وارد این ماجرا می کند.
فیلم سینمایی «اژدها وارد می شود» داستان سه جوان به نام های بابک، کیوان و بهنام است که در بین سال های ۴۳ تا ۴۸ به جزیره قشم رفته و وارد ماجرایی عجیب می شوند که داستان زندگی آن ها را پس از گذشت ۵۰ سال دوباره زنده کرده و به تصویر می کشد.
بابک حفیظی با بازی امیر جدیدی کاراگاهی است که از تهران برای تحویل گرفتن جنازه زندانی سیاسی تبعیدی به قشم سفر می کند، اما در آنجا متوجه می شود زندانی مورد نظر نه تنها به مرگ طبیعی نمرده بلکه در صحنه سازی خودکشی به قتل رسیده است و جنازه حلق آویز شده اش در قبرستانی نفرین شده که محل دفن پرتقالی های متجاوز است در کشتی متروک به خاک نشسته ای مانده است. بابک که ذهن کنجکاو و جستجو گری دارد از طریق مأمور محلی ساواک فردی به نام چارکی در پی دانستن حقیقت امر برمی آید. او با سیل دست نوشته هایی مواجه می شود که از زندانی تبعیدی بر در و دیوار کشتی پرتقالی به جا مانده است و روز شمار زندگی عجیب خود را به ثبت رسانده است. بابک قصد می کند برای خواندن مطالب ثبت شده شب را در کشتی بماند اما کارگر هندی به او هشدار می دهد که شب در آنجا اقامت نکند و مرده را در آن قبرستان به خاک نسپارد، چراکه که زمین دهان باز می کند و زلزله می آید!
همین جمله بستر تعلیق فیلم را به وجود می آورد و مخاطب را با ابهامی از جنس ترس مواجه می کند که تا پایان برای کشف این راز با شخصیت های جوان فیلم همراه شود.
اژدها وارد میشود دارای فرم روایی خاصی است. فیلم با یک قصه افسانه گونه آغاز میشود و ناگهان در سکانس بعدی فرمی شبیه به فیلمهای مستند پیدا میکند و ادعای واقعی بودن دارد. فیلم در کلیت خود سعی دارد مخاطب را بین واقعیت و افسانه نگه دارد. ازین منظر میتوان این اثر را یک “شبه مستند” نامید. فیلم را به طور کلی میشود به دو بخش روایی “شبه مستند” و “افسانه” تقسیم کرد. مشخصا ادعای واقعی بودن فیلم، تنها مربوط به بخش شبه مستند آن است. این ادعا نیز دقیقا پیش از آغاز نخستین سکانس شبه مستند مطرح میشود.
بخش افسانه ای فیلم که بیشتر زمان فیلم را هم به خود اختصاص داده است، همانطور که عنوان شد بیشتر در قبرستان پرتغالی ها جریان دارد. سوال مهمی که در خلاصه فیلم هم آمده است نیز اشاره به قبرستان دارد: «چرا سالها است کسى مرده اش را در این قبرستان دفن نکرده است؟»ماجرای فیلم نیز یک گره اصلی و یک سوال اصلی مطرح میکند: «راز زمین لرزه در قبرستان چیست؟» تمام مصاحبه هایی که در بخش شبه مستند انجام میشود نیز در همین راستاست و تمام اعمال سه کاراکتر اصلی در بخش افسانه ای نیز در راستای کشف راز قبرستان است. این فیلم نیز مانند فیلم قبلی مانی حقیقی پذیرایی ساده وهم آلود و نمادگونه است و شاید بخاطر همین فضای نمادین آن است که ما شاهد هیچ شخصیت پردازی ای در آن نیستیم و تیپ هایی از قشر هنرمند، مهندس و اطلاعاتی را شاهد هستیم. در این فیلم با هیچ یک از شخصیت ها ارتباط خاصی برقرار نمی شود. به همین دلیل بازی ها نیز تحت تاثیر نقش های نمادین قرار گرفته و در اندازه همان نقش ها قابل قبول است.
البته دو بخش بودن فیلم از جهاتی به فیلم ضربه زده است علت این مسئله نبود رابطه مشخص بین بخش داستانی و مستند فیلم است. بخش مستند گونه فیلم به دلیل نداشتن خط روایی مشخص بیشتر کارکردی شبیه مستند پشت صحنه داشته است تا بخشی از فیلم. . صحنه های مستند فیلم هرچند در نوع خود بدیع و جذاب است اما در عمل فیلم مانی حقیقی را به دو پاره جدا از هم بدل کرده است که مخاطب را در دنبال کردن داستان سه جوان قهرمان فیلم دچار سرگردانی و گنگی می کند.
ولی کارگردانی خوب، رنگ، نور و فیلمبرداری برجسته اثر آنقدر از جذابیت های بصری برخوردار است که بیننده را با از دست رفتن داستان و شخصیت هایش نیز پای فیلم بنشاند. بهر حال در این فیلم منتظر فرم و داستان و محتوایی شبیه اکثر فیلم‌های سینمای ایران نباشید.