سه شنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۹ شماره ۱۲۵۷

اولین مصاحبه

محبوبه میر قدیری

یادم است در آزمون ورودی دانشسرای تربیت معلم که یک آزمون کشوری بود ابتدا یک امتحان کتبی از داوطلبان که تعداشان هم خیلی زیاد بود، به عمل آمد. پرسش های این آزمون همه از کتاب های درسی سه سال آخر دبیرستان بود – کلاس۱۰و۱۱ و -۱۲ و بعد، کسانی که در این آزمون قبول شده بودند وارد مرحله مصاحبه شدند. روز مصاحبه که یکی از روزهای تابستان ۵۷ بود همه قبول شدگان، پسر و دختر با ظاهر تمیز و مرتب در محل حاضر شدند. هیچکس نمی دانست قرار است چه بپرسند و به همین خاطر نگران بودند. کسانی هم که از اتاق مصاحبه بیرون می آمدند در مقابل چشم زلال دیگران توسط مردی به بیرون از ساختمان هدایت می شدند. سرانجام نوبت به من رسید. یادم است وارد اتاق کوچکی شدم با پنجره ای روشن و دلباز. سه مرد، که می توان گفت شیک پوش هم بودند، پشت یک میز تحریر بزرگ نشسته بودند و من هم رو بروی آن ها روی تنها صندلی که در اتاق بود نشستم. پرسش ها زیاد بود و من دو پرسش را هر گز فراموش نمی کنم. گفتند تازه ترین کتابی که خواندی چی بوده؟ گفتم سو و شون و ریشه ها. یکی شان از لابلای این دو کتاب سوال هایی پرسید. چیزهایی که در هیچیک از این دو کتاب نبود و من متوجه شدم خود آن آقا این کتاب ها را که تازه هم منتشر شده بودند خوانده است، خیلی هم دقیق و می خواهد صداقت مرا بیازماید. بعد پرسیدند الگویی که از یک معلم نمونه در ذهن داری چه مشخصاتی دارد؟ گفتم آدمی است شبیه به صمد بهرنگی. پرسیدند به نظرت صمد میخواست جامعه چگونه باشد؟ جواب دادم جایگزین شدن ضابطه بجای رابطه، رسیدگی به مشکلات مردم، بخصوص مشکلات آموزش و پرورش. چیزهایی هم در مورد آثارش پرسیدند و بسیـــار سوال های دیگر. من سه حرف س و ص و ث را کمی نوک زبانی تلفظ می کنم. پرسیدند فکر نمیکنی این روی تدریست اثرگذار باشد که من جواب دادم نه. چیزهای دیگری هم گفتم ولی جالب این بود که تا آن زمان کسی به این نکته اشاره نکرد ه بود. آن روز بسیار سوال های دیگر هم پرسیدند و من جواب دادم. اواسط شهریور ماه نتایج نهایی اعلام شد. من که به هیچکس و هیچ کجا وابسته نبودم جزو سه نفر اول سهمیه ی شهر اراک و حومه بودم. به دانشسرا رفتم و هیچگاه آن مصاحبه را فراموش نمی کنم. انسان بودند.