انتقاد کارگردان تفرشی برگزیده جشنواره تئاتر خیابانی مریوان از مسئولین:/حرف بس است؛ عمل کنید لطفا

سه شنبه ۱۳ مهر ۹۵ شماره ۴۳۲

وقایع استان
سمیه انصاری فر

معمولا در صحبت از تئاتر چه در سطح کلان و چه استانی بیشتر تمرکز بر روی تئاتر صحنه ایست و کمتر پیش می آید که دغدغه ای بعنوان تئاتر خیابانی با تمام اهمیتش در دنیای امروز مورد توجه باشد. تئاتر خیابانی امروز به دلیل ارتباط گیری موثر با مخاطب و قابلیت انعکاس مبانی اجتماعی و فرهنگ سازی در جامعه بسیار مورد اهمیت است. تئاتر خیابانی در استان مرکزی این روزها بیشتر با نام شهرستان تفرش و زوج هنرمند میثم سرآبادانی و مهسا افتحی گره خورده است.
میثم سرآبادانی یکی از کارگردان های استان مرکزی است که هم اکنون در سطح کشور به واسطه کارهای مختلف و اجراهای ویژه اش در تئاتر خیابانی شناخته شده است. وی تاکنون در جشنواره های متعدد توانسته است عنوان های برتر را به دست آورد. نمایش خیابانی «روایت پیچیده یک کلنگ زنی ساده» به نویسندگی و کارگردانی مهسا افتحی شرکت کننده در جشنواره تئاتر مریوان آخرین اثری است که وی بعنوان بازیگر در آن حضور داشتهف این نمایش خیابانی پس از کسب عنوان های کارگردانی و بازیگری بعنوان اثر برگزیده به جشنواره بین المللی تئاتر فجر راه پیدا کرده است.
با وجود فعالیت مثبت این کارگردان در حوزه نمایش خیابانی و درخشش او در جشنواره های متعدد به نظر می رسد این روزها بی توجهی مسئولین استان و شهرستان در برابر تلاش های چندین ساله این کارگردان و گروهش موجب دلخوری و دلگیری آن ها را فراهم آورده است.
سرآبادانی از سال ۷۹ تئاتر را آغاز کرده است و به گفته خودش به دلیل کمبود فضای مناسب برای اجراهای فنی و صحنه ای در تفرش به تئاتر خیابانی روی آورده و این را سرآغاز اتفاقات خوبی در دنیای هنری و حرفه ای تئاتر خود می داند.
وی می گوید: دراواسط دهه ۸۰ تئاتر خیابانی را به طور جدی آغاز کردم در آن زمان افراد زیادی در این بخش فعالیت نداشتند البته دوستان و هنرمندانی چون خدام، رحمتی، حاج علیخانی و صمدیان در اراک و تعدادی در شهرستان های دیگر استان در این حوزه کار می کردند؛ اما در سالهای اخیر حضور در این عرصه بسیار کمرنگ شده است.
سرآبادانی اضافه کرد: بعد از ساخته شدن فرهنگسرا در تفرش و فراهم شدن یک سالن آمفی تئاتر فضا برای اجرای تئاتر صحنه ای بیشتر شد؛ ولی این دلیلی بر جدایی من از تئاتر خیابانی که به نوعی با آن بزرگ شده بودم و حالا دیگر فرمت آن را به خوبی می شناختم، نشد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه داد: علاقه من به تئاتر خیابانی باعث شد که در کنار نمایش صحنه ای به طور جدی این شاخه را دنبال کنم و خوشحالم که تاکنون توانسته ام در جشنواره های متعدد ملی و بین المللی حائز عنوان شوم.
سرآبادانی با گلایه از عدم حمایت مسئولین فرهنگی استان از هنرمندان خصوصا در زمینه تئاتر خیابانی گفت: سال هاست که در این حوزه کار می کنم؛ ولی دریغ از حمایت و نگاه ویژه به این ژانر، هرچند وضعیت فرهنگی و هنری در تمامی استان یکسان است ولی این حوزه مهجورتر و غریب تر است.
وی ادامه داد: تا کنون بارها به جشنواره ها و کشور های خارجی برای اجرای برنامه دعوت شده ام ولی به دلیل مشکلات مالی نتوانسته ام حضور پیدا کنم.
سرآبادانی ادامه داد: گلایه من به طور ویژه از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان است، همانطور که می دانید گروه ما اخیرا در جشنواره خیابانی تئاتر مریوان حائز رتبه شد و کمتر از یک ماه پیش در جشنواره شهروند لاهیجان ولی متاسفانه حتی یک تماس یا یک پیامک برای تبریک از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد دریافت کردیم.
وی با بیان اینکه برای عدم حمایت مالی می توان توجیه کمبود اعتبار آورد ولی عدم حمایت معنوی هیچ توجیهی نمی تواند داشته باشد، اظهار کرد: این بهانه که مدیر کل کار دارد و فرصت چنین کارهایی ندارد را می پذیریم هرچند در خلاف با تمام صحبت ها و ادعاهایشان در حمایت از هنرمندان است؛ اما اگر مدیر کل نمی تواند معاونت فرهنگی یا هنری که می تواند این کار را انجام دهد در واقع این نبود دغدغه و نگاه حمایتی است که موجب چنین رفتارهایی می شود.
وی تصریح کرد: من بارها و بارها در جشنواره های مختلف مورد تشویق قرار گرفته ام در جشنواره شهروند لاهیجان نمایش خیابانی «حرف های برای نشنیدن» از نگاه مردم بهترین نمایش شد و در مراسم اختتامیه مدیر کل ارشاد استان گیلان از آن بعنوان یک گونه بی نقص و کامل تئاتر خیابانی که فیدبک اجتماعی نیز داشت، یاد کرد؛ اما در استان ما حتی مسئولین فرهنگی و شهری شهر نیز متوجه حضور ما در جشنواره نشدند و یا اگر شدند واکنشی نشان ندادند.
سرآبادانی ادامه داد:این یک واقعیت است اگر تمام کشور هم ما را تشویق کنند باز دلمان می خواهد در استان خودمان مورد توجه و تشویق قرار بگیرم، ما نماینده این استان هستیم اینکه در طول سال از ما یادی نمی شود و این تقدیر و یادآوری فقط به اردیبهشت تئارت خلاصه می شود، درست نیست.
وی در ادامه با اشاره به حمایت های رییس اداره ارشاد تفرش از هنرمندان گفت: وی برخلاف سایر مسئولین بسیار پیگیر بوده و حمایت هایی در حد بضاعت خود از گروه ما داشته است البته نباید از حمایت های شهردار نیز چشم پوشید.
سرآبادانی با بیان اینکه از مسئولین فرهنگی و شهری تفرش انتظار و توقع بیشتری دارند، توضیح داد: متاسفانه مسئولان شهر علی رغم تمام سخنان خود در عمل هیچ حرکت مثبتی در زمینه فرهنگی و هنری نکرده اند.تفرش یک سالن آمفی تئاتر دارد که آن را هم از تئاتری ها گرفتند و در اختیار سینما قرار دادند.
وی تصریح کرد: متاسفانه موضوعی که در تفرش آزاردهنده است این است که برخی از مسئولین آن تعداد اندک مسئولین فرهنگی و شهری را که از هنرمندان حمایت دارند را سرزنش می کنند، بسیار دیده شده اعضای شورای شهر تفرش که زمانی شعارشان حمایت از فرهنگ و هنر بود در برابر عملکرد حمایتی شهردار از هنرمندان جبهه می گیرند.
سرآبادانی توضیح داد: گله دیگر من از فرماندار شهر تفرش است که در سخنان و مصاحبه هایشان از توجه به هنر گفته اند ولی در عمل چنین اتفاقی رخ نداده است.
وی افزود: سوال من از آقای فرماندار این است چرا تاکنون از هنرمندان تئاتر در شورای فرهنگ عمومی شهر دعوت نکرده اید؟ چرا تا کنون به رسالت تئاتر و آنچه هنرمندان تئاتر در فرهنگ سازی می توانند داشته باشند توجه نکرده اید؟ پس چگونه می گویید که هنر و فرهنگ برایتان مهم است اصلا ما را می شناسید؟
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه داد: متاسفانه همیشه حرف است و حرف تا عمل نشود کارکردی ندارد و فراموش خواهد شد.
سرآبادانی ادامه داد: مشکل دیگر ما این است که با تمام اهمیت اجراهای خیابانی هنوز با واکنش هایی با عنوان ایجاد شلوغی و آشوب از سوی نیروی انتظامی همراه هستیم، طبیعی است که در یک تئاتر خیابانی مخاطب از میان مردم جامعه می باشد و صحنه همان کوچه و خیابان و ممکن است و ازدحام جمعیت می شود.
وی در خصوص اهمیت تئاتر خیابانی گفت: تئاتر خیابانی نمونه عینی«تئاتر برای همه» است زیرا به نحو صحیح و بدون واسطه با همه طیف ها ارتباط برقرار کرده و حرف می زند.
سرآبادانی با بیان اینکه تئاتر خیابانی تاثیرگذارتر از تئاتر صحنه ایست، افزود: تئاتر خیابانی به واسطه نوع ارتباط گیری تاثیر بیشتر و سریعتر دارد زیرا کوتاه و موجز است و در لحظه مخاطب را درگیر می کند.
وی ادامه داد: در تئاتر خیابانی مخاطب در آنِ نمایش قرار می گیرد و چون جامعه امروز از حرافی خسته است این ارتباط گیری سریع تر انجام می شود.
سرآبادانی توضیح داد: این نوع نمایش نیاز به پروسه تبلیغ و بلیت فروشی ندارد.
وی با بیان اینکه نمایش خیابانی در کشور و استان ما مورد توجه نیست، اضافه کرد: متاسفانه نگاه به تئاتر خیابانی حتی در میان طبقه روشنفکر نیز درست نیست و آن را مکمل تئاتر صحنه ای می دانند، در حالیکه تئاتر خیابانی فرزند خوانده و یا برادر ناتنی تئاتر صحنه ای نیست بلکه ساختار و فرمت مستقل و مشخص دارد.
سرابادانی تصریح کرد: در کشور ما متاسفانه به تئاتر خیابانی به طور مستقل نگاه نمی شود و اهمیت و ضرورت آن را نمی دانند، در حالیکه در دنیا از این گونه تئاتر برای دستیابی به اهداف خاص سیاسی، فرهنگی و آموزشی برای جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی و اخلاقی استفاده بهینه‌ای می‌شود.
وی ادامه داد: این نگاه هم در نوع اجرا و توجه به آن و هم در جشنواره ها دیده می شود در بسیاری از جشنواره ها خیابانی در اولویت دوم است و چند کار در کنار کارهای صحنه ای برای خالی نبودن عریضه قرار می گیرد در همین جشنواره تئاتر استانی ما نیز سال های گذشته این بخش بود؛ ولی حالا چند سالی است که حذف شده است.
سرآبادانی ادامه داد: در استان و حتی کشور ما تئاتر خیابانی ضعف آموزش و اجرا دارد در حالیکه افراد زیادی در استان می توانند در این حوزه کار کنند.