ابد و یک روز تلخ اما واقعی

شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۵     شماره ۳۳۲

گروه فرهنگی-وقایع استان

همیشه مادرم در صحبت های در گوشی اش از دختری می گفت که بهمراه مادرش خودفروشی می کند، دختر برادر داشت، یک برادر معتاد، بعدها آن دختر با یک مرد افغانی ازدواج کرد انگار که می خواست فقط از خانه برود؛ من هرگز آن دختر را ندیدم فقط می دانستم یکی از آشنایان دور مادرم بودند، بعدها وقتی که «ابد و یک روز» را دیدم یاد آن خانواده افتادم و دیدم چقدر واقعی است، بعدتر نقدهایی بر آن خواندم با این مضمون که فیلم سیاه نمایی است و اصلا مگر می شود چنین چیزهایی باشد، یا مگر ازدواج با یک افغان چه ایرادی دارد و این نگاه، نگاه نژادپرستانه است؛ ولی قضیه ازدواج نیست انگیزه این ازدواج است که در بیشتر موارد برای دختران طبقه پایین و آسیب دیده جامعه نجات از یک خانه به شمار می آید، کمی اگر سر بگردانیم در قشر پایین جامعه در محل های جنوبی شهرهامان از این سوژه ها زیاد است، بدبختی هایی که از پسران و پدران معتاد و شارلاتان گریبانگیر خانواده می شود یا از فقر فرهنگی و بی سرپرستی و بدسرپرستی و در این میان زنانی که بیشترین آسیب را می بینند و هر کدام به نوعی قربانی می شوند. ابد و یک روز روایت همان هاست ولی با نگاه سعید روستایی، بدبختی ای ابدی که هر چه دست و پا می زنی تمام نمی شود انگار این درد کیفیتش نمی خواهد تغییر کند همان درد است. فقر، اعتیاد و خودفروشی و … خیلی وقت ها سوژه فیلم های سینمای ایران بوده است؛ ولی اینکه چطور می توان به آن پرداخت که مخاطب بتواند آن را اینگونه درک کند و بپذیرد فقط از عهده ی یک کارگردان تیزبین بر می آید. سعید روستایی در اولین تجربه فیلم بلند خود پس از ساخت چند فیلم کوتاه و بدون هیچ دستیار کارگردانی توانسته است اتفاقی تازه را در سینمای ایران رقم بزند.
نگاهی تازه و ریزبین به یک واقعیت تلخ بدون سیاه نمایی، نشان دادن زندگی ای که هر چند تلخ است و دردناک ولی می تواند گاه لحظه های خوشی داشته باشد شاید رقصیدن برادر برای خواهرهایشان خیلی مسئله خاصی نباشد ولی در دل تمام خستگی ها تمام داد کشیدن ها بر سر یکدیگر تمام ناسزاها می تواند بیشترین شادی و خنده را ایجاد کند، سکانسی که در فیلم خیلی خوب نشسته است.
ابد و یک روز روایت دختر جوانی بنام سمیه است که به اصرار برادر بزرگش می خواهد با یک مرد افغانی ازدواج کند. این برادر اعتیاد داشته و حالا پس از ترک میخواهد با پولی که از مرد افغانی می گیرد یک کاسبی راه بیندازد، برادر دیگر یک معتاد و پخش کننده مواد است، دو خواهر دیگر هرکدام درگیر مشکلات خود هستند یک برادر کوچکتر هم هست که هنوز محصل است و شاگرد اول، مادر خانواده هم بیمار است و افسرده. داستان فیلم بیشتر حول سمیه و محسن برادر معتاد می گذرد هر چند که بقیه شخصیت ها نیز حضور پررنگ در فیلم دارند.
ابد و یک روز داستان مخاطب پسند و بازی های باور پذیری دارد و فیلمنامه آن با دقت نوشته شده است، فیلمی شخصیت محور، پر کاراکتر و شلوغ است که چندین شخصیت اصلی دارد ولی شلوغی فیلم به حدی حساب شده و دقیق است که نه تنها بیننده را آزار نداده بلکه موجب لذت بیشتر او هم می‌شود. کاراکتر‌ها به قدری مهندسی شده‌اند که برخوردی با یکدیگر نداشته و هر کدام کار خود را به درستی پیش می‌برند. بازیگران به حدی در نقش‌شان فرو رفته‌اند که تماشاگر انگار مستندی تلخ را به تماشا نشسته است.
میزانسن، دکوپاژ و تمامی موارد فنی در حد بسیار خوب هستند و از همه مهم‌تر طراحی صحنه و لباس فیلم است که آن را به واقعیت بیشتر نزدیک می‌کند.
به هر حال فیلم ابد و یک روز یک نقطه امید در سینمایی است که می خواهد گیشه را با ماشین های مدل بالا و لوکیشن های ساحلی و ویلایی بدست آورد، فیلمی که توانسته بیشترین لحظات را در یک خانه در جنوب شهر بگذراند ولی با طراحی میزانسن های متنوع و البته بازی بازیگران توانمند مخاطب را همچنان نگاه دارد و هر روز بیشتر به سینما بکشاند. این نشان می دهد که مخاطب همیشه از فیلم خوب استقبال می کند.
نویسنده و کارگردان این فیلم سعید روستایی است و در آن پیمان معادی، نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، شبنم مقدمی، ریما رامین فر، شیرین یزدان بخش، مهدی قربانی و معصومه رحمانی ایفای نقش می کنند. این فیلم هم اکنون در پردیس سینمای عصر جدید اراک در حال اکران است.