آشتی با اهل قلم

سه شنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۸   شماره ۱۱۷۵

آشتی با اهل قلم

غلامعلی ولاشجردی فراهانی

ادبیات در دیرینه شهر اراک از جایگاهی قابل احترام برخوردار بوده و ادیبان به تبع از مقبولیت و جایگاه اجتماعی والایی. نویسندگی جدا از توان نگارش، درنزد مردم از توانی سخن دارد که همگان شایستگی آن را ندارند. شاید این شایستگی به نوعی منزلت اجتماعی تلقی شود.
شهر اراک، به دلیل بافت جمعیتی و ترکیب جمعیتی متفاوتی که دارد، امروز با آفرینندگان ادبی خود تا اندازه ای محسوس، بیگانه است. به رغم رشد رسانه ها و ابزارهای گوناگون اطلاع رسانی این حقیقت تلخ به چشم می خورد که نه نویسندگان توانسته اند خود را به بطن توده ها نزدیک کنند و نه از آن سو جنب و جوشی درخور صورت گرفته است. به دیگر عبارت نه نویسندگان ذائقه شهروندان را درک کرده اند و نه توده ها توانسته اند نیاز خود را به ایشان اعلام دارند. و در حرکت درمسیر دو خط موازی هیچگاه به هم نرسیده اند. اگر خوش بین باشیم و بگوییم قلم نویسندگان صدای تپش دلهای مردم است ،پرسشی پیش می آید که مقصر این جدایی کیست و چاره در کجا نهفته است ؟ دور از علت های پیش پا افتاده، اعتقاد دارم دراین میانه نقش آفرینان کاستی هایی برجسته و ملموس داشته اند که در بسیاری موارد شاید قابل بخشش هم نباشد.
نخستین قصوری که در این زمینه چشمگیر است ،نقش مجمو عه در هم تنیده و سردرگم دستگاه های فرهنگی ماست . این نهادهای گاه آشفته که سالانه ده ها طرح و برنامه به اصطلاح فرهنگی به اجرا می گذارند ،هر گز نقش پژوهش و نیازهای فرهنگی شهر را در نظر نداشته و بالبداهه تصمیم گرفته و اجرا کرده اند. این حدیث قابل شمول رسانه ها به معنای اعم کلمه نیز هست. پرسش دیگر این که چرا هنوز بانک اطلاعاتی نویسندگان در این نهادها نیست؟ آیا این دلیلی برای بیگانگی نهاد ها با مخاطبین اصلی خودشان نیست؟نگاشتم تا شاید به این نقطه برسم که چرا تا کنون حرکتی به نام همایش نویسندگان استان – چیزی که در مقیاسی کوچک در نهم آبان در فرهنگسرای آیینه بر پا شد -پدید نیامد ؟غرض آنکه این حرکت را جدی بگیریم و مانند همایش های رایج و زودگذر به آن نگاه نکنیم. بخواهیم و مطالبه گر باشیم به جای حرکت های آشفته و تاریک که نام فرهنگ را یدک می کشند، به سازماندهی فرهنگی اندیشیده و بپذیرند مرکز و محور این سامان ،قلمزنان و نویسندگانند. و هر کس از این قشر غفلت ورزد در واقع از اندیشه و معرفت و خرد غافل شده است. همایش نویسندگان را به رغم کاستی های موجود، باور کنیم و ایمان بیاوریم به آغازی نو برای نویسندگان.