سه شنبه ۳ تیر ۱۳۹۹  شماره ۱۲۸۲ غلامعلی ولاشجردی فراهانی گفتند، چیزی بنویس تا روز عمر به شبانگاه نیامده است. جز جایی که ما را همه چیز بخشیده است، نوشته ای دیگر را شایسته نیست. از این پس برای زادگاه بزرگان ایران در ستون «عروس جهان» سطوری خواهم نگاشت و نگاهی خواهم داشت به خبرهای خوشی که گر چه روزگار ...

یادداشت یازدهم شنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۸  شماره ۱۲۴۵ نوروز در شهر و عید در خانه ها غلامعلی ولاشجردی فراهانی روی تخته سیاه کلاس، هر روز آن بالا جایی که فقط یکی از همکلاسی ها دستش بدان می رسد نوشته شده بیست و نه روز مانده به عید و این عبارت شمارش معکوسی را نشان می دهد که آغاز یک شادی ...

چهارشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۸  شماره ۱۲۴۴ روزهای مه آلود   غلامعلی ولاشجردی فراهانی هستی های نشسته بر باد، ضجه های خفته و خاموش، مرگ های تازه‌ای رقم می خورند، در شکل های نو و غریب. پژواک آواز دردهای بی درمان، ســراسیمه در کوچه هـــای شهر می پیچنـد. کوچه هایی که هنوز بوی رهگذران آشنا می دهند، حالا غباری از اندوه ...

چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۸  شماره ۱۲۳۹ گفتند، چیزی بنویس تا روز عمر به شبانگاه نیامده است. جز جایی که ما را همه چیز بخشیده است، نوشته ای دیگر را شایسته نیست. از این پس برای زادگاه بزرگان ایران در ستون «عروس جهان» سطوری خواهم نگاشت و نگاهی خواهم داشت به خبرهای خوشی که گر چه روزگار از آنها عبور کرده ...