آخرین حلقه زنجیر

شنبه ۲۱ مرداد ۹۶   شماره ۶۵۲

محمد صالحی

در برنامه «جریان» که یکشنبه شب از شبکه سه سیما پخش شد، بار دیگر موضوع ناهنجاری هایی که در رشته بدنسازی وجود دارد، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. هرچند این برنامه، نکات قابل توجهی داشت؛ از دفاع جانانه ناصرپورعلی فرد از بدنسازان و اشاره درست به خلاهای قانونی که در بحث نظارت در باشگاه ها وجود دارد، تا پیشنهادی که در خلال برنامه شکل گرفت که باشگاه ها صاحب متخصص تغذیه شوند. اما در کلیت برنامه، بار دیگر دیواری کوتاه تر از مکمل ها پیدا نشد و در بحث داروها هم، تمام پیکان انتقادات متوجه آخرین حلقه زنجیر شد؛ یعنی ورزشکاری که این دارو را مصرف کند. در گزارشی که در همین برنامه پخش شد و قبلاً در برنامه شوک هم آن را دیده بودیم، جوانی به داروخانه ای مراجعه می کند و ۳۰ عدد آمپول سوما، ۱۰ عدد آمپول ناندرلون و یک بسته قرص اکساندرلون طلب می کند و به سادگی و بدون نسخه، این داروها را خریداری می کند. ای کاش مجری برنامه از میهمانش، دکتر غفارزاده می پرسید که با این داروخانه متخلف چه برخوردی شده است؟ پاسخ روشن است: هیچ! ناندرلون و اکساندرلونی که آزادانه در داروخانه فروش می رود، تولید شرکت های داروسازی ایران هستند. و آمپول سوما هم شرکت های رسمی وارد کننده دارو از هند، آرژانتین، دانمارک و کره جنوبی به ایران می آورند. چرا کسی نمی پرسد، این حجم از ناندرلون و تستوسترونی که شرکت های داروسازی ایرانی نظیر ایران هورمون و اکسیر، تولید می کنند، چطور اینقدر ساده به دست مشتری می رسد؟ چرا کسی نمی پرسد هزاران سوماتروپینی که آزادانه در بازار وجود دارد، از کجا به بازار سیاه راه پیدا می کند؟ مگر ما چند هزار کودک کوتاه قد داریم که نیاز به آمپول سوما داشته باشند که هر سال ده ها هزار آمپولش، فقط به بازار سیاه راه پیدا می کند؟ مگر چند نفر هر روز در ایران دچار سوختگی شدید می شوند یا چند هزار نفر کهنسال ضعیف در معرض فوت داریم که این همه داروی ایرانی تولید می شود؟ تولید آزاد، پخش آزاد، فروش آزاد ولی مصرف ممنوع! آخر این چه منطق کودکانه ای است؟ اگر واقعا عزم مقابله دارید، سراغ حلقه های بالاتر، یعنی تولید کننده، وارد کننده و پخش کننده بروید، چرا همیشه آخرین حلقه یعنی مصرف کننده را نشانه می گیرید؟
متاسفانه مدیران و مسئولان در این حوزه، قصد دارند دوباره چرخ اختراع کنند. در همه دنیا، مکمل ارزان و در هر باشگاه و سوپرمارکتی موجود است و دارو نایاب و گران. ولی در ایران، اوضاع دقیقاً برعکس است. مکمل گران و در معرض اتهام اما تا دلتان بخواهد، دارو ارزان و در دسترس! مسئله امروز ما عوارض احتمالی مکمل های مجاز یا تقلبی نیست. ما امروز با بحران سو مصرف داروها مواجه هستیم. اقیانوس را رها کرده ایم، چسبیده ایم به حوض! با این حجم وحشتناک مصرف انسولین، هورمون رشد و پپتاید، که همه می دانیم تا کجا پیش رفته، صحبت کردن از عوارض مکمل ها خنده دار است. مساله این نیست که ده بیست نفر قهرمان آسیا و جهان ما آیا دارو مصرف می کنند یا نه؟ اغلب آن ها آنقدر آگاه هستند که بدانند دارند چه کار می کنند. مسئله این است که هزاران ورزشکار آماتور که شاید تا آخر عمرش حتی یک بار هم رنگ مسابقه را نبینند، تا خرخره دارو مصرف می کنند. از روزی می ترسم که در همین تلویزیون، کارشناسی بنشیند و بگوید، جوانان عزیز! هورمون رشد و انسولین و پپتاید را فراموش کنید، لطفاً به جای این ها همان استروئید را مصرف کنید که عوارضش کمتر است!