نگاهی به شعارها و تبلیغات نامزد های این دوره مجلس شورای اسلامی/پایان تلاش بی ذوق ها

شنبه ۸ اسفند ۹۴     شماره ۳۳۰

گروه سیاسی – وقایع استان:
شهر آرام گرفته، باد سوزناک زمستانی کاغذها و بنرها را تکان می دهد، حالا نه دیگر خبری از یار دبستانی است نه از وطنم پاره تنم، انتخابات به پایان رسیده و منتخبین دور اول می روند تا شعارهای خود را عملیاتی کنند و تعدادی نیز هنوز به دنبال شعارهای جدید برای دور دوم هستند. در این میان مردم امیدوار که همیشه در هر شرایطی منتظر فردای روشن تری هستند دوباره خرید عیدانه خود را از سر گرفته اند، در هفته های قبل بازار برو و بیاهای انتخاباتی داغ بود هر کاندیدایی تمام تلاشش را می کرد تا با بهترین جمله ها بیشترین رای را از آن خود کند، یکی زنجیره امید تشکیل داده بود، یکی شکلات تقسیم می کرد یکی در خیابان قدم می زد … جدای از تمام هیجانات این چند روز نگاهی به شعارهای عمده کاندیداها می تواند نشانگر وضعیت کنونی شهر اراک باشد زیرا همانطور که می دانیم کارشناسان و تیم مشاوره خبر در کنار هر کاندیدا بوده است یعنی قوانین بازی این را می گوید و باید اینطور باشد.
در حوزه انتخابی اراک، کمیجان و خنداب پس از انصراف ها و ائتلاف ها و تاییدهای نهایی ۴۴ نفر در گردونه رقابت باقی ماندند.
۴۴ نفر و ۴۴ لیست بلند از اهداف و نگرش های مختلف که در خیلی موارد بهم شباهت دارند، در این میان اشتغال جوانان، پیگیری و مبارزه با آلودگی هوا، ارتقا کیفیت زندگی مردم با تصویب طرح های مختلف، توجه به چرخه صنعت و رونق اقتصادی، کمک به تولیدکنندگان و حمایت از جامعه کارگری و معلمین و حتی پرستارها، توجه به روستاها، حمایت از مدیران بومی و نیروهای متخصص استان، تلاش در استفاده از تمام ظرفیت ها و ایجاد سرمایه گذاری های جدید، پیگیری ارتقا سطح نظام سلامت، و درمان، توسعه سیاسی و تقویت جامعه مدنی و هزاران هدف کلان و خرد دیگر برخی آمده بودند با فقر و تبعیض مبارزه کنند، برخی می خواستند مرهم دردهای مردم باشند و برخی اعتقاد داشتند دیگر وقت کارهای خوب است نه حرف های خوب، یکی عدالت و رفاه اجتماعی برایش مهم بود و می خواست تو را بنویسد یکی هم به گفته بزرگی چون علی (ع) تکیه کرده بود که مرد به عملش سنجیده میشود نه به حرفش. برخی هم هنوز می خواستند فریاد مردم از حنجره آن ها بیرون بیاید یکی خود را فرزند آفتاب می خواند و می گفت: مرا هزار امید است و هر هزار تویی، یکی خوشنامی گذشته را با خود به یدک می کشید، آن یکی هم باز تاکید بر این داشته که فردای بهتر با انتخاب برتر، یکی هم به مردم قول داده بود که صدایشان را به دولت برساند، یکی می خواست سپر بلای مردم شود یکی مجلس عقلا را دلیل رفاه مردم می دانست و در فداکارانه ترین شعار یکی می خواست تا آخر عمر ماسک را از صورتش برندارد.
در میان تمام این شعارها که خیلی هایشان تکراری بود و برخی به دلیل سابقه و تخصص جزئی تر به آن پرداخته بودند، جای خالی برخی حوزه ها دیده می شد، جز یکی دو نفر از کاندیدها کسی برنامه خاص و ویژه ای برای فرهنگ و هنر شهر نداشت، مسئله ای که در انبوه و ازدحام مشکلات معیشتی مردم دفن شده بود، البته که نگاه اجمالی به شعارها نشان دهنده این است که اولویت امروز و دغدغه عامه مردم چیست. امروز آنچه برای مردم مهم است اشتغال جوانان و کمی کاهش بار فشار اقتصادی است، کاندیداها تا توانستند از آن به نفع خود بهره بردند…
جدای از شعارها دیدن برخی از ژست های مصنوعی انتخاباتی نیز خالی از لطف نبود که قطعا آن ها نیز با حضور کارشناسان خبره در زمینه روانشناسی طراحی شده بود تا بیشترین تاثیر را بر مخاطب بگذارد در میان تمام ژست ها قرار دادن دست بر لبه یا یقه کت آشناترین ژست بود، برخی هم به دوردست ها خیره شده بودند، یکی هم با لباس پزشکی آمده بود تا مرهم مشکلات باشد، برخی هم پشت میزهایشان نشسته و خودکار بدست آماده امضا و مهر بودند، نشستن روی مبلی راحتی و زدن ماسک کنار مردم دو مورد دیگر از طرح های انتخاباتی بود ولی در نهایت در عملیاتی ترین و گویاترین تصویر یک نامزد زمین را در یک دستش و نیروگاه حرارتی شازند را دردست دیگرش گرفته بود تا عزم خود را در مسیر زیست محیطی نشان دهد.
در میان تمام تصویرهایی که در قطع های مختلف از در و دیوار شهر بالا رفته بود، جای خالی زنان دیده می شد، این در حالی است که حوزه انتخابی اراک، خنداب و کمیجان سه نامزد زن داشت ولی گویا در شلوغی و رنگ های نامزدهای مرد، دیگر مجالی برای زنان باقی نمانده بود و آن ها از همان ابتدا میدان را برای مردها خالی کرده بودند.
نگاهی گذرا به شعارها و تبلیغات مختلف نامزدها نشان می دهد که هنوز خلاقیت و نوآوری وارد این عرصه نشده است و کلیشه در تبلیغات انتخابات همچنان ادامه دارد، انگار نامزدها نمی خواهند دست از پر کردن شهر از عکس های کوچک و بزرگ بردارند و فراموش کردند که دیگر این روش ها در تبلیغات محیطی منسوخ شده و باید نگاهشان را تغییر دهند، هرچند که تا مدت ها دیوارهای شهر میزبان این ناهماهنگی رنگ ها و طرح ها خواهد بود.
امیدواریم نامزدهای راه یافته به دور دوم دیگر دست به دامن کاغذها و بنرها نشوند و از ظرفیت های دیگر تبلیغاتی استفاده کنند و خاطر شهر را از این آزرده تر نکنند.