روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
شنبه ۴ اسفند ۱۳۹۷ شماره ۱۰۴۸
***
وقایع استان
سهراب جان بزرگی
***
یکی از موضوعاتی که بیشترین اخبار و حواشی این سال های جریان موسیقی کشور را درگیر خود کرده، لغو پی در پی اجراهای موسیقی در نقاط مختلف کشور است. از تهران و قربانی شدن «فانکی پانکی» ها گرفته تا گروه های پاپ و سنتی در خراسان. همواره در این اتفاقات، متهم اصلی وزارت فرهنگ و ارشاد بوده است. وزارت خانه ای که آنقدر ضعیف و بی اختیار عمل می کند که سایر نهاد ها و حتی اشخاص این اجازه را به خود می دهند تا به راحتی مجوزهای صادر شده اش را در روز اجرا باطل کنند. هرچند این وزارت خانه هم زیر مجموعه دولتی است که در بسیاری از موضوعات توان و یا اختیار تصمیم گیری برای خودش را ندارد، حتی اگر رای خود را مدیون شعارها و مطالباتی ببیند که به عنوان مثال یکی از آنها فضای بازتر اجراهای هنری به خصوص موسیقی بوده است. لطمه ای که این اتفاقات به جریان موسیقی وارد می کند، بیش از آنکه گریبان هنرمندان واقعی را بگیرد، سلیقه موسیقایی مردم را تحت الشعاع قرار می دهد. به گونه ای که استقبال از اجراهای پاپ امروزی و خوانندگانی که ظرف مدت محدودی با صرف بالاترین هزینه ها و کمترین زحمات تبدیل به سوپر استارهای پاپ می شوند و با عینک ها و لباس های رنگارنگشان از تینیجر های موسیقی نشنیده دلبری می کنند، شبیه غده های بدخیم سرطانی در حال افزایش است. این خروجی حاصل سیاست ها و برخورد دولت ها با مقوله هنر است. وقتی هنرمندانی که موسیقی خوب ارائه می دهند مجبور به خانه نشینی و یا ترک کشور برای ادامه فعالیت شان می شوند، در کنار پادشاهی مقدس موسیقی کلاسیک ایرانی که هر نقـدی بر بدنـه آن از سر بی سوادی و بی حرمتی و نمک به حرامی تلقی می شود، دیگر نباید انتظار چندانی برای بهبود سلیقه موسیقایی مردم داشت. سنتی خوان های تلویزیونی که حاضرند پشت گلدان بنشینند اما به هر صورتی که هست در تلویزیون دیده شوند و خود را قیم و صاحب موسیقی می دانند از یک سو و پاپ خوان های زرد و صورتی از سوی دیگر کلیت جریان موسیقی این روزهای کشور را تشکیل می دهد. اتفاقی که به نظر می آید چندان هم با سیاست های هنری کشور و وزارت فرهنگ غریبه نیست. به نظر می رسد که سانسورچی ها فهمیده اند که نمی توان موسیقی را از زندگی مردم یک جامعه حذف کرد، به همین خاطر بهترین راهکار را تغییر ذائقه مردم دیده اند. یکی از ابزارهای دولتی برای این کار برگزاری جشنواره های مناسبتی کنترل شده است. جشنواره فجر که همیشه حرف و حدیث های بسیاری را هم به همراه داشته، قرار است برای اولین بار در بخش موسیقی در استان مرکزی برگزار شود. یک بررسی میدانی در رابطه با برگزاری موسیقی فجر در استان مرکزی نشان داد که به نظر حدود ۷۰ درصد مخاطبان (که در میان آنها هم نوازندگان و مخاطبان حرفه ای موسیقی وجود داشت و هم مخاطبان عام) این اقدام حرکتی سیاسی است و ۳۰ درصد شرکت کنندگان آن را حرکتی هنری دانسته بودند. اگرچه شعارهای این جشنواره ها، همواره نشاط افزایی و خدمت به هنر بوده است اما دیدگاه مردم نسبت به آنها کمی با شعارهای برگزارکنندگان شان متفاوت است. این دیدگاه که در شرایط حال حاضر موسیقی که همین تریبون ها برای اجرای نوازندگان و گروه های موسیقی هم غنیمت است و باید قدر آن را دانست، نگاهی بسیاری منفعلانه و ضربه زننده است. وقتی همین سیاست گذاران با تمامی ابزار و امکانات، موسیقی خوب را به نابودی می کشانند و از سوی دیگر هرزگاهی با لبخندی ظریفانه بر لب و شعارهای قشنگ اقدام به برگزاری جشنواره های مناسبتــی با انــواع منت ها بر هنرمنـدان و مـردم می کنند، به قدر کافی مضحک بودن دلسوزی ارشاد برای هنر و مردم را نمایان می کند.
اما موضوعی که نمی تواند جریان موسیقی کشور را در برابر نا ملایمتی ها موفق کند، عدم درک متقابل و همراهی بدنه هنرمندان کشور با یکدیگر است. هنوز درگیری های رسانه ای بزرگان خودخوانده موسیقی بر سر جوایز جشنواره فجر را یادمان نرفته است. یا صحبت همیشگی تحریم این جشنواره توسط اهالی موسیقی. چنین انتظاری از بیشتر هنرمندان امروزی، نوعی توقع بیجا محسوب می شود. وقتی افراد می توانند با خواندن در هر برنامه تلویزیونی و حضور در همه مراسم ها و کنسرت هایی با بلیط های نجومی، ماشین چند صد میلیون تومانی سوار شوند و در جٌنگ های تلویزیونی در مقابل رامبد جوان بنشینند و مردم یک صدا و تمرین شده برایش هورا بکشند. هنرمند ماندن کار بسیار سختی به نظر می رسد.
در هر صورت اولین جشنواره موسیقی فجر در استان مرکزی از امروز کار خود را آغاز می کند و در مدت سه روز ۶ گروه موسیقی به اجرای کارهایشان می پردازند. بدون شک صحبت های مطرح شده در این یادداشت در قالبی کلی و آرمان گرایانه برای فضای هنری کشور به تحریر درآمده اند و هنرمندان حاضر در این جشنواره را نمی توان مشمول آنها دانست. چرا که گروه های فعال در شهرستان ها نه تنها با موسیقی شان میلیونر و یا سوپر استار نشده اند، بلکه در تامین حداقل مخارج گروه شان برای تمرینات با مشکل مواجه هستند. پرداختن دقیق تر به موضوع «جشنواره موسیقی فجر استان مرکزی» نیازمند گزارشی دیگر است، چرا که شرایط و موقعیت متفاوتی را در شهرستان ها شاهد هستیم.
اما این موضوع را هم نمی توان منکر شد که جشنواره فجر «جشنواره فجر» است و مجریانش حقوق بگیران دولت ها.
