کم شدن فاصله مردم تا احساس امنیت

پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۸۳
***
دکتر کوروش محمدی
رییس انجمن آسیب‌های اجتماعی کشور
***
بزرگترین گام دولت یازدهم این بود که فاصله مردم تا احساس امنیت را کم کرد و امروز شاهد هستیم که مردم با حس امنیت بهتری زندگی می‌کنند. واقعیت این است که در حال حاضر با حجم وسیعی از آسیب‌های اجتماعی روبرو هستیم که حتی مقام معظم رهبری هم به این مسئله ورود کرده است و دولت به شدت درگیر حل این آسیب‌های اجتماعی است، اما متاسفانه در مناظره های انتخاباتی به مقوله آسیب‌های اجتماعی ورود نشد و جای آن به شدت خالی بود. آسیب‌های اجتماعی حلقه مفقوده مناظره ها بود و درباره مباحث مهمی چون طلاق، نقاط بحران شهری، فحشا و اعتیاد برنامه‌ای مطرح نشد. قرار است نامزدهای انتخابات با کدام برنامه مشکلات و آسیب‌های اجتماعی را حل کنند؟ ای کاش دو یا سه مبحث مطرح می‌شد و کاندیداها برنامه‌های اصلی خود را در این خصوص ارائه می‌کردند. اقداماتی در این خصوص در چهار سال اخیر انجام شده است که از جمله آنها می‌توان به ترمیم حقوق کارگران اشاره کرد، اما همچنان تا برقراری عدالت اجتماعی در جامعه فاصله داریم و علت آن این است که اقتصاد ما به طور سیستماتیک طبقه اجتماعی ایجاد می‌کند و با اقتصاد رانتی که مدیریت واحد ندارد مواجهیم، البته این موضوع ربطی به دولت فعلی ندارد بلکه در طول ادوار این سیستم ایجاد شده و دفاعیات امروز نامزدها در حوزه اقتصادی که به قصد جلب آراء و تخریب دولت فعلی صورت می‌گیرد چندان منطقی نیست زیرا این سیستم در دولت‌ها و ادوار قبلی نیز حاکم بوده است و بیشتر انتقادات افراد در فضای انتخاباتی جنبه هیجانی پیدا می‌کند. رتبه ما به لحاظ شادی بیش از چهار سال گذشته شده و مشارکت زنان افزایش یافته که نشان می‌دهد احساس اعتماد زنان به توانمندی خودشان افزایش یافته است. اما همچنان فاصله طبقاتی وجود دارد و نیازمند برنامه ریزی صحیح در ارتباط با توزیع متعادل و عادلانه امکانات میان همه بخش‌های جامعه هستیم. زمانی عدالت اجتماعی محقق می‌شود که بتوانیم حقوق شهروندی را پیاده سازی کنیم و همه مردم در جامعه از مزایای شهروندی به صورت مساوی بهره مند شوند. استفاده از آرمان گرایی در بیان مواضع کاندیداها فضای هیجانی جامعه را هدف گرفته که نمی‌تواند چندان کمکی به پیشبرد اصل برنامه‌ها کند. به هر حال افرادی که در حال حاضر نامزد انتخابات هستند یا در گذشته سمت‌های اجرایی سنگین داشتند یا در حال حاضر مسئول هستند و نباید اینها را تخریب کنیم. این شیوه تخریب یکدیگر خود یک آسیب است و باعث می‌شود مردم و کارشناسان نتوانند به درستی از برآیند صحبت‌ها نتیجه گیری کرده و تصمیم بگیرند.