کانون های از هم پاشیده

پنجشنبه ۲۲تیر ۹۶   شماره ۶۲۹

سرمقاله

علی امیدی

خبر قتل کودک هفت ساله در استان اردبیل به شدت موجی از خشم و ناراحتی را در میان مردم بویژه هموطنان شهرستان پارس آباد در استان اردبیل به راه انداخت. بی شک دستگاه قضا با جدیت پیگیر این پرونده خواهد بود و متهم را به سزای عملش خواهد رساند. اما سوالی که اینجا به ذهن خطور می کند این است که چگونه در خانواده های ایرانی، افرادی بزرگ و به جامعه تحویل داده می شوند که در بزرگسالی دست به چنین اقداماتی می زنند؟ وقوع جنایت های هولناکی از این قبیل نشان دهنده به صدا در آمدن آژیر خطری در جامعه ماست که باید توسط مسئولین به آن توجه ویژه شود. اقداماتی که مانع از کشیده شدن افراد به سمت این جنایت ها می شود باید توسط دستگاه های مربوطه پیگیری گردد. نقش خانواده در این بین البته غیر قابل انکار است و خانواده ها باید به کانون هایی تبدیل شوند که تا حد ممکن مانع از بوجود آمدن مجرمانی گردند که چنین سنگدلانه دست به هر کاری می زنند. از پژوهش‌های صورت گرفته می توان پی برد که خانواده هایی که در آن افراد بزهکار به جامعه تحویل داده می‌ شوند، شرایطی نظیر از هم پاشیدگی خانوادگی و یا دارا بودن فضای نامطلوب خانوادگی بر اثر تبعیض، افراط در نازپروری یا خشونت، حسادت، کثرت عائله، مداخله ناروای سایر اعضای خانواده، سلطه بی‌جا و خشونت‌آمیز یکی از اعضای خانواده، مشکلات مالی، عدم کفیات درآمد، بیکاری، کار کردن مادر خارج از کانون خانوادگی و بی‌سرپرستی کودک بر آنها حاکم بوده است. مسئولین باید به خانواده ها کمک کنند تا بتوانند شرایطی را مهیا کنند که نقش خود را در تربیت فرزندان شان بخوبی ایفا کنند تا در بزرگسالی به مجرمانی تبدیل نشوند که دست به جنایت می زنند.