روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
سه شنبه ۲۳ آبان ۹۶ شماره ۷۲۲
مهدی مسعودی آشتیانی.عضو شورای شهر آشتیان
زلزله ای که دیشب در شرق عراق و غرب ایران، چند شهر و تعداد زیادی از روستاهای کرمانشاه را به شدت لرزاند نه اولین و نه آخرین زلزله ای است که در کشور ما اتفاق افتاد. طبق اعلام نظر کارشناسان با توجه به زلزله های زیادی که در ایران رخ می دهد، بیش از ۸۰ درصد یا بیشتر شهرهای ایران در خطر زلزله هستند. ایران جزو کشورهای پر خطری است که بیشترین قربانیان را در زلزله دارد و در مورد ایران دیگر جایز نیست بگوییم که زلزله اتفاق نخواهد افتاد و احتمال آن کم است. طبق اعلام مسئولان، زلزله یکشنبه شب با مقیاس ۷.۳ ریشتر در کرمانشاه بوقوع پیوست که پس از آن بیش از ۳۵ بار غرب کشور به لرزه در آمد. در کنار هم گذاشتن این واقعیت ها و این که بیشترین خطر در هنگام وقوع زلزله متوجه ساختمان و بناهای غیرمستحکم و بافت های فرسوده است، باید اولا باعث هوشیار شدن مردم و مسئولان شود که در صورت وقوع زلزله های قوی تر با وجود هزاران هکتار بافت فرسوده در جای جای ایران از پایتخت گرفته تا نقاط مرزی چه فاجعه ای در کمین کشور است؟ در زلزله اخیر طبق اعلام رئیس سازمان مدیریت بحران کشور متاسفانه بیش از ۳۰۰ نفر از هموطنان کشته و چند هزار نفر (تا ظهر روز گذشته) مصدوم شدند و احتمال اینکه این آمار افزایش یابد زیاد است. گرچه طبق خبرهای اعلام شده در جریان این زلزله تنها آمار مکان های شهری و قابل دسترس منتشر شده و هنوز خبری از آمار کامل و دقیق تلفات احتمالی در روستاهای تخریب شده در دسترس نیست ولی شواهد حاکی از تخریب ۵۰ تا ۱۰۰ درصدی برخی روستاها است و این هم زنگ خطر جدی دیگری برای بیدارباش است که خطر زلزله به هیچ عنوان شوخی بردار و غفلت پذیر نیست و در عین آن که باید همیشه آمادگی وقوع زلزله را داشته باشیم، باید از پیله غفلت و بی مسئولیتی خود را خارج کنیم! آری بالاخره باید بیدار شد، نمی توان واقعیتِ روی کمربند زلزله قرار داشتن کشورمان را نادیده گرفت و وانمود کنیم که این موضوع را نمی دانیم و یا نمی توان کاری برای پیشگیری از وخیم شدن عواقب پس از زلزله کرد، نمی توان و نباید زلزله طبس، بوئین زهرا، رودبار و منجیل و بم و… را که موجب جان باختن چند هزار انسان شد و هزاران میلیارد خسارت بر جای گذاشت، فراموش کرد. باید استانداردهای ساختمان سازی، نو سازی اصولی بافت های فرسوده، مستحکم و مقاوم سازی در مقابل زلزله جزو اصلی ترین اولویت های کشور ما باشد باید این مهم که با جان مردم سروکار دارد هم توسط مردم و هم توسط مهندسان و سازندگان و مجریان و ناظران و همه مسئولان جدی گرفته شود. همچنین باید این واقعیت علمی را پذیرفت که حرکت و فعالیت گسل ها امری طبیعی است و این ما هستیم که باید خود را در برابر حوادث وجریانات طبیعی تجهیز کنیم و با بهره گیری از دانش روز و تجربیات موفق دیگران قدم هایی اساسی برای حفاظت از جان خود و سرمایه های ملی کشورمان برداریم. از منظری دیگر، بنظر شما آیا این زلزله ها و پس لرزه های آن و دیگر اتفاقات و حوادث طبیعی که در هنگام وقوع، آنچنان لرزه بر وجود انسان می اندازد و ترس را عمیقا بر جسم و روح و روان غالب می کند، باعث می شود باور کنیم و به این نکته بیندیشیم که روی دیگر سکه ایــن زلزله ها و لرزه های زمینــی می تواند نشانه ای برای «بیدار باش» در آن هنگامه غیرقابل تصور و تصویر آن صیحه آسمانی و زلزله ای باشد؛ هنگامی که به فرموده خداوند سبحان در سوره مبارکه القارعه و تکون الجبال کالعهن المنفوش… و کوه ها همچون پنبه حلاجی شده می شوند، آیا نیت ها، گفتار، رفتار و کردارمان به گونه ای است که برای گذر از آن قیامت کبری و حضور در محضر و محکمه عدل الهی توشه ای شایسته و در خور داشته باشیم؟ آیا بیدار می شویم، آیا این زلزله ها بیدارمان می کند؟
