روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۶ شماره ۷۷۵
وقایع استان: اگر نگاهی به لیست فیلم های بر روی پرده داشته باشیم متوجه خواهیم شد که بسیاری از فیلمسازان حالا یا برحسب دغدغه و یا نه به عنوان یک موج فراگیر در سینمای سال های اخیر ایران به دنبال نشان دادن آسیب های اجتماعی هستند. در واقع می شود ۹۰ درصد فیلم های سینمای ایران را به دو دسته کمدی و اجتماعی تقسیم کرد و کمتر فیلم هایی در تجربه و ژانرهای دیگر دیده می شود. یکی از فیلم هایی که هم اکنون مورد توجه مخاطبان است و داعیه پرداخت به یک آسیب اجتماعی روز را دارد فیلم « حریم شخصی» است فیلمی که از نام آن نیز به وضوح می توان به دغدغه و درونمایه آن پی برد.
« حریم شخصی» اولین فیلم بلند احمد معظمی است فیلمی که به دلایل مختلفی می تواند برای مخاطب جذاب باشد و او را برای تماشای آن ترغیب کند. این فیلم هم اکنون در سینما فرهنگ اراک بر روی پرده است. حریم شخصی همانطور که از نامش پیداست حول مفهومی که در دنیای مدرن و شکل گیری فردیت بسیار شنیده می شود یعنی حریم شخصی می چرخد. در جامعه ما حریم شخصی بیشتر با ظهور و حضور فضای مجازی عمومیت پیدا کرد که از قضا این فیلم نیز به مسئله فضای مجازی و آسیب های ناشی از مدیریت اشتباه آن می پردازد.
حــریم شخصی داستــان چند جـــوان است که می خواهند برای ساعاتی خوش و خرم کنار هم باشند و تولد یکی از دوستانشان را جشن بگیرند. فضای شاد و سرخوشانه ابتدای فیلم بدون شک مخاطب را یاد فیلم «درباره الی» می اندازد و ناخودآگاه مخاطب را با این احتمال رو به رو می کند که قرار است در ادامه با بحرانی روبه رو شد که اتفـاقا خیلی زود این اتفــاق می افتد و فضای بحران و دلهره وارد فیلم می شود. در این فیلم نیز به مانند فیلم های فرهادی بحران و گره ها بر اساس دروغ و شک ایجاد می شود البته معظمی تلاش کرده تا فرم و نگاه خود را در فیلم داشته باشد و از همان ابتدا با دادن اطلاعات به مخاطب این مسئله را که با کپی ای از سینمای فرهادی رو به رو نیستیم، برای ما روشن می کند. فیلمساز بلافاصله با شروع فیلم به آخر آن می رود و ماجرا را بیان می کند و از نحوه پاسخ دادن به سوال ها مشخص است که یا فردی گم شده و یا نه کشته شده است.
این تک گویی های و تعریف کردن ماجرا از زاویه دید هر کدام به اندازه اطلاعات و برداشتشان از روابط کم کم منجر به واکاوی ماجرا می شود. البته دادن اطلاعات در ابتدای فیلم به بازیگر، این مهارت را می خواهد که برای او هر لحظه چیز تازه تری رو کنی تا از حضور در سینما و تماشای فیلم پشیمان نشود. بنابراین هر چه فیلم جلوتر می رود متوجه برخی روابط می شویم که شاید انتظارش را نداشته ایم و به این شکل که یک گره باز می شود و گره جدیدی وارد فیلم می شود و تا آخر این روند ادامه دارد تا اینکه در انتهای فیلم هیچ سوالی برای مخاطب نمی ماند البته در یک سوم پایانی فیلم دیگر ماجرا تقریبا تمام شده و برای مخاطب مشخص است و پرداخت به برخی مسائل گزافه گویی به نظر می رسد و دیگر جذابیتی ندارد. حالا همه می دانند دریا همسر فرهاد چرا تصادف کرد و کشته شد، بابک و سحر زوج دیگر فیلم نیز به مشکلاتی در روابط خود رسیده اند و همینطور درسا و رابطه اش با بردیا و عشق مانی برادر سحر به دریا مشخص شده است، همین رو کردن اطلاعات باعث می شود که با یک شتابزدگی در روایت ماجرای اصلی رو به رو شویم به این دلیل شخصیت ها و روابط در سطح می ماند و نمی توان دلیل برخی رفتارها و علت برخی حوادث را به درستی تحلیل کرد.
اما آنچه بیش از پیش در فیلم گل درشت است و معمولی ترین و ناآشناترین فرد به فضای مجازی را نیز به تعجب وا می دارد ایجاد بحران اصلی با اتفاقی است که خیلی راحت قابل حل است. دادن یک پیام اشتباه در یک گروه و عدم توانایی در پاک کردن آن هم برای افرادی در چنین شرایطی کمی عجیب است و این احتمال را که نویسنده فقط می خواسته به صورت شعاری و شاید حتی سفارشی به این موضوع بپردازد را قوت می دهد. اینکه یک گروه تلگرامی چطور ممکن است بحران آفرین باشد قابل تامل است اما اینکه چه کارکردی از این فضا کشیده شود تا برای مخاطب باورپذیر باشد نیز مهم است. حریم شخصی را نمی توان فیلم قوی ای دانست علاوه بر مشکلات موجود در فیلمنامه به نظر می رسد بازیگران همگی در یک دور تسلسل کارکترهای خود در فیلم های اخیرشان را تکرار می کنند.
