روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
یکشنبه ۱۷ مرداد ۹۵ شماره ۳۸۵
در دنیای کنونی با وجود تکنولوژی های ارتباطی پیشرفته و متعدد در امر دستیابی سریع به اطلاعات و منابع مختلف، اهمیت شغل خبرنگاری در ایجاد خبر واقعی و کسب اعتماد در جامعه بسیار مهم به نظر می رسد و خبرنگار و آنچه تولید و عرضه می کند با چالش های متعددی رو به رو است.
با فرا رسیدن هفدهم مرداد روز خبرنگار دوباره صحبت ها پیرامون این شغل و سختی هایش آغاز می شود، مدیران ومسئولان پشت تریبون می روند و از اهمیت این شغل و رسالت آن می گویند، رسانه های مختلف به سراغ خبرنگاران رفته و گفتگوهایی با آن ها پیرامون حرفه شان می کنند و …
اینکه خبرنگاران چشم بینای جامعه هستند و باید انعکاس دهنده بی طرفانه آنچه روی داده باشند یا اینکه خبرنگاران در مقاطع مختلف تاثیر عمیقی در رویدادهای متفاوت داشته و دارند واضح است؛ اما باید کمی روراست باشیم در مقطع و جایی که ما زندگی می کنیم در جایی که نام و عنوان خبرنگار بر ما نهاده شده است چقدر این تعاریف صدق می کند؟ آیا نباید قائل به این موضوع شویم که خبرنگاری نیز مانند بسیاری از روابط و مسائل امروز دنیای ما تحت تاثیر شرایط تغییر کرده و ماهیت خود را در برخی جاها از دست داده است. اینکه ما در این روزها و در بیشتر مواقع لب به گلایه می گشاییم که ما را درک نمی کنند، خبرنگاری شان و جایگاهی در جامعه ما ندارد و قدر ما را نمی دانند درست است؟ آیا باید فقط دیگران را مقصر دانست مثلا اینکه مدیران از اهمیت رسانه و جایگاهش بی خبرند؟ یا قدرت به آن ها اجازه هر برخوردی را می دهد؟ این آیا توپ را در زمین دیگران انداختن نیست پس نقش خود خبرنگار و رسانه در این میان چیست؟
این روزها بسیاری از خبرنگاران استان از نحوه برخورد مدیران و مسئولین روابط عمومی ها با خود انتقاد دارند و معتقدند که شان شغلی خبرنگاری از سوی آن ها رعایت نمی شود و گاه حد آن ها را به اندازه یک میرزا بنویس یا سفارشی بنویس پایین می آورد؛اینکه در جامعه و کشور ما نگاه از بالای مدیران تقریبا اپیدمی شده و هیچ کدامشان به درستی پاسخگوی اقدامات و حتی اشتباهات خود نیستند یک واقعیت است؛ اما باید دید چقدر خود خبرنگاران در تسری این نوع نگاه نقش داشته اند، برای تحلیل یک موضوع بهتر است ابتدا نگاهی با فاصله به آن سوژه داشته باشیم، در مورد خبرنگاری و برخوردهای متفاوت با آن از سوی دیگران باید گفت وقتی می توان این موضوع را آسیب شناسی کرد که بدون هیچ حب و بغضی از آن فاصله گرفت و یک نگاه منطقی به آن داشت، این یک ارتباط یک سویه نیست یعنی هر رفتاری که با ما می شود انعکاس و بازتاب عمل و رفتاری است که ما داشته ایم. در مورد نوع بعضی برخوردها از سوی مدیران و روابط عمومی ها بی شک رفتار ما خبرنگاران نیز موثر بوده است، وقتی آن ها شاهد رفتارهای غیرحرفه ای از سوی جماعت رسانه هستند به خود اجازه بسیاری برخوردها و رفتارها را خواهند داد.
اما باید دید این رفتار غیر حرفه ای از سوی اهالی رسانه از کجا می آید؟ در دنیای امروز که دنیای تخصص است و هر فردی برای شغلی که دارد آموزش های لازم را دیده است، تصدی هر کاری نیاز به آگاهی و آموزش دارد، وقتی برای ورود به دنیای خبر هیچ فیلتری وجود ندارد، وقتی در کنار تجربه هیچ علمی نیست یا در کنار علم هیچ تجربه ای، نتیجه اش می شود مطبوعات و رسانه هایی بدون تحلیل، آگاهی و اندیشه که فقط به نشر اخبار می پردازند، رسانه هایی که فقط تریبون برخی از مدیران می شوند و حتی جامعه هدف اصلی خود که مردم هستند را نیز فراموش می کنند.
یکی از آسیب های های این روزهای رسانه در استان این است که هر تازه واردی بدون اطلاع از آنچه پیرامونش می گذرد و بدون هیچ تحلیل و حتی تحقیقی از شرایط روز به قضاوت در مورد مسئله ای می پردازد بنابراین پر واضح است که با واکنش از سوی متخصصان و مطلعین آن مسئله رو به رو می شود، البته این مسئله ناشی از نبود خبرنگار حرفه ای و تخصصی در هر حوزه نیز هست با وجود تعداد بالای خبرنگار در استان ما هنوز به تعداد انگشتان دست نیز خبرنگار فعال در یک حوزه خاص وجود ندارد، البته این مسئله نیز خود دلیل و منشا دارد وقتی درآمد این شغل آنقدر پایین است و اصولا مدیران رسانه ها نیاز به اخبار و گزارش های تخصصی حس نمی کنند و بیشتر رسانه یک بنگاه اقتصادی و آگهی نامه شده است تا محملی برای اشاعه آگاهی یا تغییر ترجیحا آن ها نیز که می خواهند و توان کار حرفه ای دارند یا از چرخه کار خبر خارج می شوند و یا همسو با این گردش می شوند.
این روزها خبرنگار بسیار است و تاثیر آن کم، خبرها و گزارش های انتقادی و تحلیلی و آنچه که می تواند به طرح موضوع و ایجاد حساسیت در جامعه برای رفع آن کمک کند، آنچه که می تواند مدیران را مراقب تر کند که در برابر هر کوتاهی باید پاسخگو باشند کم و کمتر شده است، در کمال تاسف اطلاع رسانی تا حد میرزا بنویسی کاهش یافته و مدیران در ناز بالش ریاست مشغول فعالیت های نامناسب خود هستند.
همه این ها وخامت اوضاع و عدم هماهنگی در مطبوعات استان را نشان می دهد دعواهای شخصی، متهم کردن یکدیگر و.. این روزها آنقدر پررنگ شده است که گاه برخی رسانه ها موضع گیری های خود را در مطبوعه خود نیز انعکاس می دهند.
با تمام آنچه که کوتاه و مختصر درباره مطبوعات و وضعیت رسانه استان گفته شد نباید از این موضع غافل شد آن هایی که واقعا خبر را برای خبر و آنچه واقعیت آن است انجام می دهند از بسیاری از مزایای یک شغل معمولی نیز بی بهره اند عدم امنیت شغلی اولین آسیب در حوزه رسانه است شاید همین یکی از پاشنه آشیل های آن چیزی باشد که امروز بر آن نقد داریم.
