روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
شنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ شماره ۱۶۱۵
آسیب های اجتماعی: بی توجهی به فرهنگ اجتماعی
بخش چهارم
حمیدرضا حسنی: در هر سرزمین آداب و فرهنگ ویژه ای وجود دارد که براساس آن زیرساخت های اجتماعی شکل می گیرد و منجر به پیشرفت و اعتدال می گردد، در حقیقت وجود فرهنگ و باور به آن موجب انسجام ذهنی و ایجاد هدف و خط سیر زیستی می گردد و به آن معنا می بخشد و فقدان آن موجب واپاشی یک جامعه و در نهایت نابودی هویت فرد می شود. اینکه چه آداب و رسومی از لحاظ دیدگاه اجتماعی برتر یا پایین تر است یک موضوع فلسفی و کلی است. ما نمی توانیم فرهنگ و آداب دیگر ملت ها را رتبه بندی کنیم چون ریشه و ساختار فکری هر جامعه بر اساس شرایط، نیازها، اقلیم، ارتباطات و داشته ها شکل می گیرد و این مستلزم گذشت زمان و چیدمان قوانین است که هویت جامعه و فرد را می سازد در این صورت هیچ فرهنگی نسبت به دیگر فرهنگ ها برتری و مزیت ندارد و نباید در این زمینه به قیاس پرداخت. اما موضوعی که باید به آن توجه داشت استمرار و پایداری آن فرهنگ است، بر هیچکس پوشیده نیست که با پیشرفت سریع تکنولوژی و وسایل ارتباط جمعی فرهنگ و آداب ملل جهان دچار تغییر و دستخوش می شود و این موضوع غیرقابل انکار و اجتناب ناپذیر است. اما پرسش مهمی که در اینباره به میان می آید این است که این تغییرات چقدر بر هویت یک جامعه تاثیر خواهد گذاشت و آن را به چالش خواهد کشید؟ جواب آسان ولی بسیار مهم است! جامعه ای که یک پارادایم و ساختار فرهنگی مستحکم نداشته باشد به راحتی دستخوش سردرگمی شده و در نهایت هویتش نابود خواهد شد.
قضاوت در مورد خوب یا بد بودن فرهنگ ها امکان پذیر نیست اما شناسایی جوامعی که فرهنگ منسجم و قدرتمندی دارند امکان پذیر است. اینکه آن جوامع چه نتیجه و برتری هایی نسبت به بقیه پیدا کرده اند و توانسته اند چه تاثیری بر رفاه و عدالت داشته باشند موضوع قابل تامل و توجهی است. ولی نکته این است که آن ها از تغییرات جهانی به نفع خود و جامعه استفاده می کنند و نمی گذارند ستون های فرهنگی شان سست شود.
آیا ما می دانیم فرهنگ چیست؟
آیا اقدامی برای شناسایی فرهنگ ویژه خودمان داشته ایم ؟
چقدر از آداب جامعه مان اصیل است؟ چقدر تمایل به تقلید از فرهنگ دیگـــر ملت ها داریم؟
این پرسش ها هر کدام در جای خود مهم و قابل بررسی است. بی تفاوتی نسبت به هر پرسش از طرف مردم و دولت نشان از یک ولنگاری فرهنگی و سوق به بی هویتی دارد. در کشور پهناوری مثل ایران که دارای آداب و فرهنگ های با ارزش مختلف منطقه ای است این موضوع اهمیت ویژه تری می یابد و باید به شکل ویژه یا مورد بررسی و مطالعه قرار بگیرد. اساسی ترین نیاز امروز کشور ما قبل از هر چیز، ضمن حفظ فرهنگ های اصیل، شناسایی و ایجاد یک فرهنگ فراگیر و موثر است تا ضمن ایجاد یک انسجام ملی بستری برای رشد سیاسی، اقتصادی، دفاعی، علمی و ایدئولوژی فراهم گردد.
نباید فراموش کرد که یکی از آسیب های بی توجهی به فرهنگ و آداب، عدم مشارکت اجتماعی در هر زمینه ای است که موجب رشد نا هنجاری می شود و یک آسیب اجتماعی محسوب خواهد شد.
