روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۱ آذر ۹۶ شماره ۷۲۷
وحید حاج سعیدی
اجرای طرح های سوفسطایی و محیر العقول در سازمان ها و ادارت مختلف پدیده نوظهور و جدید نیست ولی خدا وکیلی اجرای این طرح ها در آموزش و پرورش نوبر است. البته باز هم خداوند را کرور کرور شکر که آموزش و پرورش در حالت عادی با کسری بودجه «شبانه روزی – همه نقاط کشور» مواجه است و ۹۸ درصد بودجه اش هم صرف حقوق فرهنگیان می شود وگرنه معلوم نبود دوستان در این وزرات عریض و طویل چقدر سقف را می شکافتند و طرح های نو در می انداختند. اخیراً هم لابلای طرح های کشکی – تخیلی سابق، این بار دوستان رفته اند سراغ تاسیس «مدرسه بیمارستان!»
البته منظور از «مدرسه بیمارستان» این نیست که زبانم لال، مدارس را به بیمارستان تبدیل کنند؛ چون همین طوری نصف دانش آموزان در مدارس کپری و کانــکسی و استیجــاری و غیـر استــاندارد درس می خوانند! و قرار هم نیست که از دل بیمارستان چند تا مدرسه هیات امنایی یا غیرغیر انتفاعی ( دارای انتفاع) در بیاورند و حسابداری را به کلاس ریاضی تبدیل کنند و اطاق عملش را به کلاس تشریح و …. در واقع بعد از طرح تحول سلامت با کمبود تخت هم مواجه شده ایم ، چرا که با کاهش هزینه های درمانی خلق الله جل مراکز درمانی شده اند و برای سردردی که قبلاً با یک جوشانده درمان می شد یا شکم دردی که چاره اش یک چای نبات داغ بود، چند شبانه روز بستری می شوند! بگذریم…
حقیقت امر این است که دوستان با اجرای طرح «مدرسه بیمارستان» درصدد هستند هیچ دانش آموزی لحظه ای از تحصیل باز نماند و دانش آموزانی که در بیمارستان بستری می شوند در مدت مداوا از درس و مشق عقب نمانند!
حقیقتاً دست مملی… از یک طرف امسال با کسری بودجه موجود و کمبود معلم، همه معلم های سرطانی و سکته کرده و تصادفی را به کلاس درس فرستاده اند و از معلم علوم تربیتی خواسته اند علوم تجربی درس بدهد یا به مشاور مدرسه پیشنهاد تدریس زیست شناسی داده اند و معلم ریاضی را کلاس هنر فــرستاده اند، بعد مدرسه بیمارستــان هم راه انداخته اند!
با این وجود ما همواره از ایده های خلاقانه حمایت تمام قد می کنیم و معتقدیم که حقوقی که این ایده پردازان عزیز می گیرند از شیر بدون پـالم مــادر حلال تر است؛ سبد کالا و یارانه و سود سهام عدالت شان که جای خود دارد!
در همین راستا و به منظور اشاعه فرهنگ خرد جمعی در سطح کلان چند پیشنهاد با الهام از همین رویکرد ارائه می شود:
الف) مدرسه فدراسیون: پیشنهاد می شود به منظور آشنایی با وظایف و رویکرد فدراسیون ها، روسای فدراسیون ها در این مدارس ثبت نام کنند تا علاوه بر آشنایی با قوانین حاکم بر ورزش مملکت و دنیا، چهار واحد ماله کشی ۱ و ۲ را هم پاس کنند. یک روز به درد می خورد! طرف رفته برای یک کشور دیگر مسابقه داده بعد رئیس فدراسیون شطرنج اعلام می کند: «درسا رخشانی فدراسیون خودش را از ایران به آمریکا تغییر داده و این بدان معنا نیست که ایشان به عضویت تیم ملی آمریکا در آمده است!» برادر من مترو که نیست خطش را عوض کند و دوباره از همان مسیر قبلی برگردد!
ب) مدرسه تلگرام: با توجه به گسترش روز افزون نفوذ تلگرام و در نوردیدن تمامی حریم ها توسط تلگرام، پیشنهاد می شود «مدرسه تلگرام» هم راه اندازی شود و یک سری اصول اولیه استفاده از اپلکیشن ها به خانواده ها آموزش داده شود. مثلاً یک عده را توجیه کنند که عکس های خصوصی یا عکس های شب عروسی شان را در پروفایل شان در معرض نمایش عموم نگذارند!
پ) مدرسه اداره: در خاتمه توصیه می شود به منظور آشنایی با اصول عزل و نصب و ضرورت روتیشن یا جابجایی در ادارات، قبل از اینکه پست یا منصبی به افراد واگذار شود، چند صباحی را در این مدارس بگذرانند تا اگر دو روز دیگر خواستند پست را به دیگری واگذار کنند ننه من غریبم بازی در نیاورند و برای چهار صباح بیشتر مدیر ماندن زمین و زمان را گاز نگیرند!
