روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
پنجشنبه ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ شماره ۱۶۲۲
وقایع استان در گفت و گو با مربی تیم بسکتبال با ویلچر استان و رئیس هیات مدیره کانون توانیابان استان مرکزی به بررسی مشکلات ورزشکاران این رشته پرداخته است
فاطمه چاپاری: با اینکه ورزشکاران رشته بسکتبال با ویلچر استان مرکـزی به طور مستمر تمرین های خود را دنبال می کنند و بسیاری از این ورزشکاران توانسته اند به عضویت تیم ملی کشور دربیایند اما در سال های اخیر عدم حمایت مسئولان موانعی را برای حضور این ورزشکاران در رقابت های جام حذفی و لیگ کشور ایجاد نموده و همین موضوع واکنش اهالی این رشته ورزشی را در پی داشته است.
به گزارش وقایع استان؛ ورزشکاران معلول کشور با حضور در ۹ دوره از رقابت های پارالمپیک توانسته اند تقریبا دو برابر مدال هایی را کسب کنند که ورزشکاران غیرمعلول با حضور در ۱۸ دوره المپیک کسب کرده اند همچنین به طور کلی ورزشکاران ایران با کسب جایگاه ۱۲ام توزیع مدال در المپیک و جایگاه ۱۱ ام توزیع مدال در پارالمپیک لندن توانستند در سال ۲۰۱۲بهترین نتیجه را در تاریخ حضور خود در این رقابت ها ثبت کنند. این آمار حاکی از آن است که علیرغم بی مهری ها به ورزش معلولان و نبود استاندارها و امکانات ورزشی مخصوص در اقصی نقاط کشور این ورزشکاران توانسته اند در بزرگترین عرصه های ورزشی خوش بدرخشند. همان طور که شاهد هستیم بی توجهی به نیاز معلولان در امر ورزش هم وجود دارد و به گفته کارشناسان این مشکل برآمده از نگاه تبعیض آمیز و سالم محوری است که در مدیران و متولیان ورزش ریشه دوانده است و مانع از رشد و بالندگی ورزشکاران معلول در میدان های ورزشی شده است.
ورزشکاران رشته بسکتبال با ویلچر استان مرکزی هم در مواجهه با این مشکل مستثنا نیستند و با اینکه بسیاری از این ورزشکاران ملی پوش هستند مسئولان و صنایع استان هیچ حمایتی برای حضور این افراد در قالب تیم استان مرکزی در رقابت های لیگ بسکتبال با ویلچر کشور به عمل نیاورده اند در حالی که دیگر استان ها و حتی کشور های همسایه با بهر ه مندی از ظرفیت بازیکنان استان ما توانسته اند در مسابقات مختلف مدال آوری کنند.
محمدرحیم رسولی مربی تیم بسکتبال با ویلچر امید در استان مرکزی در گفت و گو با خبرنگار وقایع استان می گوید: در سال ۱۳۹۹ هیات جانبازان و معلولان از اعزام تیم برای حضور در رقابت های جام حذفی بسکتبال با ویلچر امتناع کرد که این مساله با واکنش برخی ورزشکاران مواجه شد و سال گذشته نیز همین اتفاق در خصوص حضور در لیگ برتر رخ داد و بنده با هزینه شخصی خود برای اعزام تیم به لیگ اقدام نمودم.
وی می افزاید: با اینکه این تیم در سال ۱۳۹۷ مقام سومی و در سال گذشته نیز مقام پنجمی مسابقات لیگ برتر را به دست آورده است اما هیات جانبازان و معلولان و همچنین اداره کل ورزش و جوانان استان مرکزی هیچ گونه حمایتی از ورزشکاران این تیم نداشتند، از سوی هیات به ما گفته شـده کــه تنهـا می توانند در زمینه تامین تجهیزاتی چون توپ و یک سری ویلچر حمایت هایی داشته باشند و در واقع تجیهزات دیگری هم ندارند که در اختیار ما بگذارند.
مربی تیم بسکتبال با ویلچر استان اظهار می کند: مدیر کل ورزش و جوانان استان نیز در شهریور ماه سال گذشته با حضور در باشگاه از تمرین های تیم بازدید داشتند و مقرر شده بود که ۲۰ عدد ویلچر به تیم اهدا شود که هنوز خبری از آن نشده است.
وی ادامه می دهد: بسیاری از بازیکنان ما ملی پوش هستند و در سال های گذشته مجبور شده اند برای تیم های دیگر استان ها بازی کنند. ما قصد داریم در سال جدید در رقابت های لیگ شرکت کنیم اما حضور در لیگ با هزینه شخصی ممکن نیست و در صورتی که هیات توان اعزام تیم به این رقابت ها را ندارد باید با دستگاه ها و صنایع مختلف برای جذب حامی مالی اقدام کند.
رسولی توضیح می دهد: اما از آن جا که این اتفاق رخ نداده است مـا شخصا برای ایـن موضوع اقـدام کرده ایم، صنایع بزرگی در استان وجود دارد که هوای استان را آلوده می کنند اما هیچ گونه حمایتی از ورزشکاران این استان ندارند، شورای اسلامی شهر نیز در این زمینه هیچ گونه حمایتی از ما نداشته است با این که ما درخواست حمایت از تیم را با اعضای شورای اسلامی شهر مطرح کرده ایم به ما گفته شده شاید بتوانیم نمکی به آش شما بزنیم، من اگر یک دیگ آش بار بگذارم لنگ نمک اش نمی مانم.
این مربی معتقد است: طبق آمار جهانی ده درصد از جامعه کشور را معلولان تشکیل می دهند و ده درصد از بودجه باید به این افراد اختصاص یابد و شورای اسلامی شهر که از ورزشکاران مختلف در رشته های فوتبال و غیره حمایت می کند باید در زمینه معلولان نیز حمایت های خود را داشته باشد.
وی خاطرنشان می کند: استاندار مرکزی و شهرداری که از تیم های ورزشی مختلف بـازدید داشته اند و همچنین نمایندگان مــردم در مجلس می توانند با حضور در تمرین های ورزشکاران رشته بسکتبال با ویلچر دغدغه ها و مشکلات این بچه ها را نیز بشنوند و این صحبت ها را به صنایع استان منتقل کنند تا گامی در جهت حمایت از این ورزشکاران برداشته شود. ما متوجه هستیم که این مشکلات برای تمام ورزشکاران استان وجود دارد اما ورزشکاران عادی می توانند از تمام امکانات ورزشی در سطح شهر برخوردار شوند اما در سطح ورزش همگانی و قهرمانی چقدر به معلولان توجه شده و چه میزان ورزشگاه و تجهیزات برای معلولان در نظر گرفته شده است؟
رسولی اضافه می کند: ما از دستگاه های ارشد شهر و استان انتظار داریم با حضور تیم، مسئولان اداره کل بهزیستی و همچنین صنایع استان جلسه ای را در خصوص حمایت از تیم تشکیل دهند چرا که شش نفر از اعضای تیم ما ملی پوش هستند که سه نفر آنها؛ مرتضی عابدی، محمد حسن سیاری و مهدی عباسی در کشورهای خارجی لژیونر هستند. علی طاووسیان در سال گذشته به همراه تیم ملی جوانان موفق به کسب مقام قهرمانی آسیا شده است اما هیچ گونه استقبال و تقدیری از این بازیکن انجام نشد این حداقل انتظاری است که یک ورزشکار از مسئولان استانش دارد. این بچه ها برای تیم های دیگری در کشور خودمان و خارج از کشور بازی می کنند و موفق به کسب مقام شده اند و جا دارد مسئولان از این ورزشکاران حمایت کنند تا ما بتوانیم از ظرفیت این بازیکن ها در تیم استان بهره مند شویم.
وی در پایان با گلایمندی اظهار می کند: ما از سازمان صدا و سیما نیز گله مند هستیم چرا که وقتی ده درصد از جامعه معلولان هستند این سازمان باید ده درصد از برنامه های خود را به پخش مسابقات و تمرین های ورزشکاران معلول اختصاص دهد.
وضعیت نامناسب معلولان در جامعه محصول نوع نگاه و تصمیم‌های مدیریت سالم سالار
رئیس هیات مدیره کانون توانیابان استان مرکزی نیز با تاکید بر حمایت از ورزش معلولان می‌گوید: ورزش، به عنوان یک فعالیت نهادینه شده، مستلزم کاربرد نیروی جسمانی بیشتر با استفاده از مهارت‌های جسمانی پیچیده از سوی ورزشکار است که از سوی عوامل درونی و بیرونی تحریک می‌شود.
امیر مولوی می‌افزاید: نقش‌آفرینی در اتحاد، آشنایی و پیوند دوستی همنوعان با یکدیگر از دیگر کارکردها و اهداف ورزش به شما می‌رود که این جنبه از ورزش به خصوص در مورد افراد دارای معلولیت اهمیت ویژه‌ای دارد و نقش مهمی در الحاق اجتماعی این افراد ایفا می‌کند.
وی معتقد است: اگرچه ورزشکاران در میدان‌های ورزشی رقیب یکدیگر هستند اما در خارج از آن، یک اجتماع متشکل، منسجم، اخلاق‌مدار و موثری را تشکیل می‌دهند که در فرهنگ کهن ما از آن به عنوان اخلاق پهلوانی یاد می‌شود و پهلوانان به عنوان عناصر فعال و ارزشمند اجتماعی مورد تکریم و تجلیل، همواره در هنگامه‌های دشوار در کنار مردم و دولت و به طور کلی همراه و همیار جامعه بوده و هستند.
وی با اشاره به وجود عوامل و ابعاد طرد اجتماعی افراد معلول می‌گوید: ورزش قهرمانی که همواره با مسابقه همراه است و با موضوعاتی مانند کسب برتری، لذت بردن، تلاش برای همترازی با رقبا، پیشرفت مهارت ها و یا ترکیبی از مجموعه این موضوعات همراه می‌باشد، می‌تواند به مثابه عاملی انگیزشی برای غلبه بر مشکلات و تسلیم نشدن در برابر معلولیت عمل نموده و یاریگر فرد معلول در روند هویت‌یابی اجتماعی باشد.
مولوی نیاز افراد معلول به ورزش را بیشتر از نیاز افراد غیر معلول می‌داند و می‌گوید: ورزش می‌تواند افراد معلول را به سطح جامعه بکشاند که این سطح دارای عمق بوده و پذیرش واقعی و عضویت تثبیت شده را به دنبال دارد.
وی همچنین ورزش را نوعی کمک به درمان و توانبخشی، تفریح و عمل فراغتی عنوان کرده و معتقد است: بهبود شرایط جسمانی، روانی، اجتماعی و کاهش آثار و عوارض ثانویه ناشی از معلولیت از کارکردهای اساسی ورزش برای افراد معلول است.
رئیس هیات مدیره کانون توانیابان استان مرکزی حمایت از افراد معلول در اغلب حوزها و عرصه‌های زندگی اجتماعی را ناچیز و ناکافی عنوان می‌کند و می‌گوید: تفکرات سالم سالارانه که منش سرمایه دارانه دارد در ذهن و ضمیر جوامع مختلف از جمله جامعه ایرانی رسوخ کرده و ریشه دوانده است و همین دیدگاه مانع از رسیدگی واقعی به امور معلولان و حل مسئله معلولیت می‌شود.
وی می‌افزاید: از نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی و مسئولان اجرایی ارشد استان انتظار می‌رود نگاه ویژه‌ای نسبت به حل مشکلات زندگی افراد معلول داشته باشند زیرا ساختار اجتماعی غیر معلول گرا عرصه را بر این افراد تنگ کرده است، وضعیتی که توسط ساختارها تولید شده و از خود ذاتی ندارد.
وی تصریح می‌کند: وضعیت نامناسب معلولان در جامعه ما، محصول نوع نگاه و تصمیم‌های مدیریت سالم سالاری بوده که فکری به حال معلولان نکرده و جامعه باید این موانع را از میان بردارد نه اینکه افراد معلول تاوان این تصمیم‌ها و نگاه‌های پوسیده سنتی را بپردازند.
