سه شنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۰  شماره ۱۴۰۷

تحلیل فنی بازی ماشین سازی تبریز و آلومینیوم اراک در هفته بیستم لیگ برتر فوتبال کشور

سرگیجه

مهرداد یاری

آلومینیوم در حالی که می توانست با شکست دادن تیم قعر جدول به رتبه چهارم یعنی منطقه کسب سهمیه برسد، دو امتیاز حساس را از دست داد و به سادگی به بقیه رقبا بفرما زد! از زمانی که علیرضا منصوریان سرمربی آلومینیوم شده به طور کلی تفکرات تیم را تغییر داده و قصد دارد که تیمی بر اساس اندیشه های خودش بسازد به همین خاطر سیستم تیم و نوع بازی و تفکر بازیکنان را تغییر داده است تغییری که تا به اینجا اثرگذاری کمی داشته و تیم در حالی که می توانست از دو بازی اخیرش ۶ امتیاز بگیرد تنها به کسب دو امتیاز بسنده کرده. سیستم تیم از ۲-۴-۴ لوزی به ۱-۳-۲-۴ تغییر کرده است که در فاز تهاجمی به ۲-۵-۳ یا ۱-۶-۳ تبدیل می شود قصد منصوریان از این کار تصاحب فضای مرکز میدان و ارائه بازی مالکانه با تعداد فراوان بازیکن در زمین حریف است اما این اتفاق در زمین بازی رخ نمی دهد که مهم ترین ایراد آن بازی گرفتن اشتباه از مصطفی احمدی است و مشکل بعدی این است که آلومینیوم اساسا هافبک خلاقی که توپ را بگرداند و مغز متفکر تیم باشد در اختیار ندارد در حالی که بهترین هافبک های تیم یعنی حسینی و احمدی دو انتقال دهنده عالی هستند. پیش تر هم گفته بودیم که سیستم ۲-۵-۳ نیازمند آن است که شما سه مدافع مرکزی تخصصی در بازی داشته باشید اما آلومینیوم در ترکیب خود تنها دو مدافع تخصصی را بازی می دهد حال در این شرایط کادر فنی آلومینیوم برای پر کردن جای سومین مدافع ، به مصطفی احمدی دستور داده اند هنگامی که توپ در مالکیت آلومینیوم قرار دارد یک خط عقب آمده و به خط دفاعی اضافه شود.
در بازی با ماشین سازی نیز شاهد این اتفاق بودیم که آلومینیوم بازی را با چهار مدافع آغاز کرد هوشمند و توکلی در قلب دفاع، ایرانپوریان در دفاع راست و آریاکیا در دفاع چپ قرار داشتند در خط هافبک نیز مصطفی احمدی و مهدی حسینی دو هافبک دفاعی بودند و جلوتر از آن ها سه هافبک تهاجمی حضور داشتند که سینک در سمت چپ، آقایی در مرکز و شریفات در سمت راست جای گرفته بودند و حامد پاکدل نیز تک مهاجم تیم بود انتخــاب سیستم ۱-۳-۲-۴ به تیم این قابلیت را می دهد که بتواند خط دفاع حریف را با شدت بیشتر تحت فشار قرار دهد و احتمال توپ گیری را بیشتر کند، به تیم اجازه می دهد در مرکز زمین با در اختیار داشتن پنج هافبک و اضافه شدن دو مدافع کناری برتری عددی فراوانی داشته باشد و توپ را راحت تر به گردش در بیاورد و نهایتا سه هافبک تهاجمی با اضافه شدن به مهاجم نوک خط حمله را با چهار نفر تشکیل داده و می توانند موقعیت های گل فراوانی تشکیل دهند اما انتخاب این سیستم به دو دلیل اشتباه بود اول آنکه تیم ماشین سازی قصدی برای بازیسازی از عقب زمین نداشت که آلومینیوم بتواند مدافعینش را پرس کند و دوم اینکه این سیستم در هنگام حمله تغییر می کرد و اصلا مورد استفاده قرار نمی گرفت! از طرفی سیستم ۲-۵-۳ یا ۱-۶-۳که در فاز حمله می تواند کارایی بیشتری داشته باشد به یک دلیل در این دیدار ناقص شده بود قبلا هم گفته ایم که شما وقتی سه مدافع مرکزی تخصصی در بازی ندارید تیم تان در واقع تنها برای چند لحظه با سه مدافع بازی می کند و پس از آن تیم تنها با دو مدافع به بازی ادامه می دهد این یعنی مصطفی احمدی تنها برای چند لحظه برای اینکه روند گردش و انتقال توپ از دفاع به خط هافبک را تسهیل کند در بین دو مدافع مرکزی قرار می گیرد اما به محض انتقال توپ، او به عنوان توپ پخش کن تیم باید به خط هافبک اضافه شود این یعنی در واقع سیستم ۱-۳-۲-۴ پس از پیش کشیدن دو مدافع کناری در فاز حمله باید به سیستم ۱-۶-۲ ( در واقع ۴-۴-۲ ) تبدیل شود و تیم با تعداد بازیکن های بسیار زیادی به سمت دروازه حریف یورش ببرد البته ارائه چنین فوتبالی به تکنیک، آمادگی بدنی و تمرین بسیار زیادی نیاز دارد.
منصوریان در واقع مصطفی احمدی را به عنوان مدافع مرکزی بین دو مدافع دیگر قرار می دهد که این موضوع با توجه به تخصصی نبودن پست او کار بسیار خطرناکی است از طرفی وقتی احمدی یک خط عقب تر می رود شریفات جای او را در مرکز زمین می گیرد و این یعنی شریفات نیز در پست غیر تخصصی خود قرار دارد این همان نقطه ضعفی است که باعث شد ماشین سازی به گل برسد شریفات در میانه میدان توپ را در اختیار داشت احمدی یک خط عقب رفت تا بین توکلی و هوشمند قرار بگیرد در این حین، وقتی که شریفات توپ را از دست داد اولا فضای پشت سر او خالی مانده بود دوما توکلی و احمدی دچار سردرگمی شده و فاصله میان شان افزایش یافت این سردرگمی و بی نظمی به پورحمیدی نیز سرایت و نهایتا یک ضربه پنالتی تقدیم حریف کرد.
از طرفی زمــانی که تیم به سیستم ۲-۵-۳ روی می آورد به سرعت هافبک ها و مدافعین کناری پیش می کشیدند و بازیکن های عقب زمین نیز توپ را برای پاکدل پر سرعت ارسال می کردند تا در فضای پشت سر مدافعین حرکت کند و یا اینکه مدافعین کناری بتوانند با نفوذ از کناره ها ارسال های خوبی داشته باشند که یکی دو باری نیز شاهد آن بودیم اما زمانی که توپ لو می رفت هافبک ها نمی توانستند به سرعت تغییر مسیر داده و به سمت دروازه خودی باز گردند همین موضوع باعث شد که ماشین سازی در نیمه اول از فضای به وجود آمده میان مدافعین و هافبک های آلومینیوم استفاده کرده و چند شوت به سمت دروازه پورحمیدی روانه کند. تنها بودن حامد پاکدل در خط حمله و دویدن های مداوم او به دنبال توپ های ارسال شده به کناره ها او را از محوطه جریمه دور می کرد و باعث می شد که پاکدل کم اثر و کم خطر باشد این در حالی است که هر چند اتفاقی اما در تنها باری که تیم از مرکز زمین به عمق خط دفاع حریف حمله کرد توانست به گل برسد آن هم چه گلی؛ با پاس حسینی و گل پاکدل.
بازی نکات مثبت و منفی دیگری نیز داشت به بازی آوردن معین عباسیان در ابتدای نیمه دوم تصمیم درستی بود که منصوریان اتخاذ کرد تحرک و تکنیک قابل قبول عباسیان در سمت چپ مکمل خوبی برای آریا کیا و حسینی بود و باعث پویایی آن منطقه شد همکاری این سه نفر در دقیقه ۵۲ و رد و بدل کردن چند پاس خوب در فضای کم صحنه زیبایی را خلق کرد. فداکاری شاهین توکلی و قرار دادن بدن خود مقابل شوت محکمی که بازیکن ماشین سازی در دقایق پایانی نیمه اول زد نیز بسیار مردانه و دلچسب بود. حرکات پا به توپ حسینی در نیمه دوم جز بهترین اتفاقات این دیدار بود و بازی را دیدنی می کرد. البته در این بین باید به یک نکته منفی نیز اشاره کرد درمورد حسین پورحمیدی باید حرف زد دروازبان درجه یکی که چند وقتی است تمرکز خود را از دست داده! در صحنه ای که منجر به پنالتی شد پورحمیدی ابتدا برای قطع کردن توپ واکنش بسیار ناشیانه ای بروز داد اما از آن بدتر خطایی بود که انجام داد مهاجم ماشین سازی توپ را با عجله و با ضرب و شدت زیاد به خارج از محوطه جریمه فرستاد تنها به این خاطر که حرکت سریعش باعث شود پورحمیدی برای تصاحب توپ به سمت او یورش ببرد که متاسفانه پورحمیدی نیز فریب او را خورد ! اگر پورحمیدی صحنه پنالتی را نگاه کند، می بیند اگر هیچ واکنشی از خود بروز نمی داد مهاجم ماشین سازی چنان توپ را از منطقه خطر دور می کرد که بعید به نظر می رسید در ادامه بتواند از آن موقعیت گل بسازد.