روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۶ شماره ۸۰۶
علی ایرجی. روزنامه نگار
برگزاری مراسم زیبا، امید بخش و قابل تقدیر کاشتن درخت به وسعت چندین هکتار با حضور مسئولان استانی و شهری، میهمانان خارجی، سمن ها، مردم و مدیران و پرسنل زحمت کش شهرداری در گردنه سیبک اراک و شور وشعف خاص حاصل از آن، می تواند انگیزه و محرک خوبی باشد برای یاد آوری نکاتی پیرامون فضای سبز شهری اراک به این امید که مد نظر قرار گیرد و مفید فایده باشد.
اول. واقعیت این است که هر ساله به مناسبت روز درختکاری در اراک به مدد همت همه اقشار و اشخاص حقیقی و حقوقی و… هزاران اصله نهال کاشته می گردد و اگر تعداد این درختان هر ساله را باهم جمع بزنیم الان باید اراک تبدیل به جنگلی بسیار زیبا گردیده باشد، ولی چرا وضعیت موجود بدین شکل نیست و نه تنها جنگلی به نام اراک نمی بینیم، حتی شاهد کم شدن هر ساله فضای سبز موجود بوده وهستیم، خود درد دیگر است .
اگر خوب به داشته های فضای سبز کلانشهر اراک در مناطق جنوبی و شرقی و شمالی بنگریم واقیت این است که در مناطق شهری سنجان، فیجان و کرهرود و جنگل کارهای صنعتی دهه پنجاه و قنات ناصری، درحال از دست دادن تدریجی و خزنده ی فضای سبز هستیم، آن هم به عناوین و دلایل متعدد طبیعی و انسانی و متاسفانه گاها منفعت جویانه برخی از افراد، هر چند که که حتی پارک سازی های هدفمند شهرداری نیز خود به دلایلی، به کمتر شدن تعداد درختان مناطق شهری منجر گردیده است و می توان مشاهده کرد که وضعیت درختان پارک های احداثی و قدیمی نیز مطلوب نبوده و نیست و البته نمی توان از عواملی تاثیر گذاری چون فقدان آبیاری مناسب، کاشت غلط، خاک نامناسب، انتخاب گونه غیربومی، قطع و تخریب توسط همشهریان و… به آسانی گذشت به طوریکه این دلایل باعث می گردند حتی نهال های جدید کاشته شده جوان مرگ گردد و از میان هزاران نهالی که هر ساله روی کاغذ آمارشان اعلام می شود، اندک تعدادی از آنها به درخت تبدیل شوند.
دوم. واقعیت دیگر این که، کاشت تنها یک قدم از پروسه درخت شدن است و از آن مهمتر «داشت» است که انگار، برای خیلی ها و از جمله مسئولان و دست اندرکاران تصویب و پرداخت بودجه چون شورای شهر شاید از اهمیت لازم و کافی برخوردار نیست! یادمان باشد برای اینکه نهالی به درختی تبدیل شود که سایه و ثمری داشته باشد پروسه طولانی و با اهمیت «داشت» را باید با حساسیت بیشتر پی گرفت و این مرحله داشت بثمر نمی رسد مگر اینکه بودجه مناسب تصویب و پرداخت گردد و افراد کاربلد و با تجربه به کار گرفته شوند. نه اینکه شاهد باشیم و مدام در اخبار بخوانیم که نه تنها بودجه ی مناسب و کارشناسی شده متناسب با واقعیت های فضای سبز و برنامه های پیش روی سازمان فضای سبز طی سالیان گذشته و حال در اختیار قرار داده نمی شود، بلکه حقوق پرسنل فضای سبز چند ماه است که پرداخت نشده ویا به تعویق افتاده و یا با تعدیل نیرو در سازمان فضای سبز مواجه هستیم. برای همین ضمن احترام بسیار زیاد برای تصمیم گیران و تصمیم سازان برگزاری مراسم درختکاری سالیانه شهری اراک، خوب است که یکی دو سال هزینه ای برای کاشت هیچ درختی در قالب این طرح های پر شورو شعور صرف نکنیم و به جایش روی «داشت» کاشته های قبلی تمرکز کنیم و حتی مثل برخی از شهرها با دادن امتیازاتی به مردم و بویژه کسبه و اصناف شهری در غالب تخفیف عوارض و … حتی برای پرسنل فضای سبز با عناوین تشویقی برای نگهداری و «داشت» بهینه درختان و فضای سبز موجود، به بهبود فضای سبز کمک کنید.
سوم. واقعیت آخر اینکه نهال های کاشته شده روی کاغذ و در گفتارهای سخنرانان، نه سبز می شوند، نه سایه دارند و نه ثمری می دهند و مسئولان محترم شهری بویژه آقای شهردار و مجموعه متولی در شهرداری با عزمی مضاعف نه تنها باید مانع از بین رفتن درختان و باغات موجود در کلانشهر اراک شوند، بلکه باید در قالب طرح های مشخص و مصوب شهری و قانونی و اخذ رضایت مالکین واقعی و بومی، با برخی دست‌اندازی ها سود جویان به باغ‌های سنجان، فیجان، کرهرود و قنات ناصری، مقابله کرده و جلوی اقدامات تخریب گر متجاوزین گرفته شود و از سویی دیگر با افزایش فضای سبز در بافت مرکزی و فرسوده قدیم و جدید با تملک املاکی چون زمین خالی روبروی بیت امام جمعه و املاک حاج باشی در خیابان عضد و حاج محمد حسینی در میدان اراک و برخی کاروانسرها و گاراژهای قدیمی موجود در برخی از خیابان ها و… به احداث پارک و فضای سبز بیشتر همت گماشت. تا شاهد زندگی بهتر و آسایش شهری بیشتر در عروس ملک جهان! (به تعبیر برخی همشهریان خوش ذوق)، یعنی دیار مظلوم اراک (به تعبیر من) باشیم. ان شاء ا…
