پنجشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۹   شماره ۱۳۶۸

تحلیل فنی بازی استقلال تهران و آلومینیوم اراک در هفته دهم لیگ برتر فوتبال کشور

توقف پشت سد آبی

مهرداد یاری

باختن به استقلال آن هم در آزادی اتفاق عجیبی نیست و قابل پیش بینی نیز بود اما اتفاق غیر منتظره نمایش چشم نواز و خوب استقلال و بازی پر استرس و بی نظم آلومینیوم بود. استقلالی که طی هشت هفته گذشته نتوانسته بود رضایت هوادارانش را جلب کند در دیدار برابر آلومینیوم درخشان ترین بازی خود در این فصل را به نمایش گذاشت و توانست پیش از دربی، یک پیروزی روحیه بخش را به دست بیاورد. در مقابل اما آلومینیوم که طی چند هفته گذشته توانسته بود نتایج قابل قبولی به دست آورده و خود را بالا بکشد در این دیدار از شرایط مطلوبی که در هفته های گذشته داشت فاصله گرفته و نتوانست دل هوادارانش را شاد کند. در این دیدار چیزی که بیشتر به چشم آمد استرس فراوان برخی بازیکنان تیم آلومینیوم و تکنیک و آمادگی بدنی بالای بازیکنان استقلال بود.
آلومینیوم با سیستم ۲-۴-۴ لوزی و با هدف بستن فضاها از طریق تعدد و تحرک نفرات در زمین خودی و به گل رسیدن روی ضدحملات وارد بازی شد. استقلال اما با سیستم ۲-۳-۱-۴ بازی را پی گرفت آنها با هدف انجام بازی مالکانه، افزایش تعداد نفرات در کناره ها و همچنین برای آنکه بتوانند روند انتقال توپ از دفاع به حمله را سریع تر انجام دهند دست به انتخاب این سیستم زدند. از آنجایی که آلومینیوم یک تیم صرفا دفاعی نیست و میل هجومی قابل توجهی دارد کادر فنی استقلال با قرار دادن سه هافبک خود در فضای پشت مهاجم هایشان و تحرک مهدی پور در سراسر عرض زمین قصد داشتند که بـــا تشکیل مثلث های پر تعداد فاصله میان مدافعین کناری و مرکزی و مدافعین و هافبک های آلومینیوم را زیاد کرده و مهـاجم هایشان را در موقعیت گلزنی قرار دهند اتفاقی که تا اواخر نیمه اول به طور جدی رخ نداد. در طرف مقابل خط دفاعی پر اشتباه استقلال این امید را به وجود آورده بود که موقعیت های مناسبی نصیب مهاجمین آلومینیوم کند که همین گونه هم شد و حضور پر تعداد مهاجمین آلومینیوم در زمین استقلال دو سه بخت خوب گلزنی را نصیب آن هـا کـــرد اما بی دقتی و شتابزدگی حامد پاکدل باعث شد این موقعیت ها از دست برود به ویژه موقعیتی که در دقیقه ۲۹ به دست آمد. در این صحنه پاکدل حتی متوجه نشد که یار مستقیمش زمین خورده و حالا می تواند با یک پاس در عرض، هم تیمی اش را در مقابل دروازه خالی استقلال صاحب توپ کند اما شوت کم جان او جایی رفت که مظاهری آنجا بود.بازی هافبک های آلومینیوم تا اواسط نیمه اول امیدوارکننده بود به ویژه بازی خوب مصطفی احمدی که هم در نبردها نمایش مطلوبی داشت و هم در توپ گیری و دریبل زدن. در دقیقه ۲۲ تمام تیم آلومینیوم با نظم قابل توجه به حالت دفاعی برگشته و جایگیری بازیکنان به درستی انجام شده بود که اتفاقا به توپ گیری نیز ختم شد. رفته رفته نظم تیمی آلومینیوم کمتر شد و می شد فهمید که بازیکنان تیم از نظر روحی در شرایط ایده آلی نیستند، فاصله بین بازیکنان افزایش پیدا کرد، در خط دفاع چند توپ لو رفت و یا به شکل بدی دفع شد، یارگیری ها ضعیف انجام می شد و اغلب، بازیکنان استقلال به راحتی صاحب توپ می شدند، بازیسازی مشکل شده و بیشتر بازیکن های صاحب توپ، میان چند بازیکن استقلال تنها گیر می افتادند. خروج علینژاد از بازی نیز ضربه دیگری بود که به آلومینیوم وارد شد او هم خوب به خط حمله اضافه می شود و هم در کارهای دفاعی وضعیت مناسبی داشت. به هر ترتیب بلاخره اشتباهاتی که قبلا گفتیم باعث به ثمر رسیدن گل اول استقلال شد در موقعیت گل اول، مطهری تک و تنها در میان مدافعین آلومینیوم قرار داشت اما پاس اسماعیلی به او رسید در این صحنه، از دو مدافعی که در نزدیکی مطهری حضور داشتند انتظار می رفت فشار آورده و به او اجازه شوتزنی ندهند اما بر خلاف آنچه گفتیم مطهری هم فرصت کنترل کردن توپ را به دست آورد، هم چرخش و شوتزنی را.
با شروع نیمه دوم این آلومینیوم بود که صاحب موقعیت بسیار خوب گلزنی شد اما باز هم این موقعیت به سادگی و با شوت کم جانِ جابر انصاری از دست رفت در حالی که او می توانست با یک پاس مناسب پاکدل را در موقعیت بسیار بهتری قرار دهد. آلومینیوم در ابتدای هر دو نیمه بخت های مناسبی برای گلزنی به دست آورد و اگر می توانست در این دقایق به گل برسد قطعا می توانست با آرامش و اراده بیشتری روند بازی مدیریت کند اما بازیکن های آلـــومینیوم موقعیت های به دست آمده را به سادگی از دست دادند در فوتبال گاهی همین موضوع فرصت طلبی تفاوت های میان تیم برنده و بازنده را رقم می زند.
خطیبی با تغییر نفراتش در نیمه دوم قصد داشت که بازی تهاجمی تری را به نمایش بگذارد به همین دلیل هافبک فیزیکی خود رامتین سلیمان زاده را از بازی بیرون کشید و عزیز معبودی را وارد بازی کرد او معبودی را به سمت چپ برد به این ترتیب مصطفی احمدی که هافبکی تکنیکی و بازیساز است اندکـی عقب تر آمده و جای سلیمان زاده را پر کرد و آریاکیای سریع و تند و تیز نیز جایگزین احمدی در سمت راست شد. رفته رفته احمدی توانست خودش را در این پست پیدا کند و با پاس زیبایی که در دقیقه ۶۸ داد دومین حمله خطرناک روی دروازه استقلال را پایه ریزی کرد اما متاسفانه کادر فنی آلومینیوم در حرکتی عجولانه باز هم به سرعت دست به تغییر زد و احمدی را بیرون کشید این بار مهدی حسینی به پست هافبک دفاعی برگشت تا بتواند جای خالی سلیمان زاده را پر کند اما هر چه بازیکن های فیزیکی و جنگنده در میدان کمتر می شد مالکیت توپ و خلق موقعیت استقلال نیز افزایش پیدا می کرد این تعویض ها جز ناکارآمد کردن خط هافبک هیچ تاثیر دیگری نداشت و همان گونه که دیدیم نام بعضی از بازیکن های آلومینیوم تا پایان بازی یکی دو باری بیشتر به گوش نرسید. هافبک های آلومینیوم در اواسط نیمه دوم هر چه بیشتر می دویدند بیشتر برای استقلال موقعیت ساخته می شد چون اغلب بازیکن های آلومینیوم دوندگی های بی نتیجه ای داشتند که کار آن ها را برای بازگشت به دفاع سخت می کرد.
نکته مهم در نیمه دوم تغییر بازی دو تیم بود آنگونه که گفتیم آلومینیوم برای آن که به گــــل برسد بازیکن های سریع و تکنیکیی، با میل هجومی بیشتر روانه بازی کرد به همین دلیل نیز فشردگی بین خطوط در این تیم از بین رفت و فضاهای زیادی در اختیار حریف قرار گرفت که صحنه گل دوم نیز مثال مشخصی برای این موضوع است. در طرف مقابل استقلال نیز از بازی در کناره ها به بازی در مرکز روی آورد آن ها همچنین با به بازی آوردن بازیکنان هجومیِ تازه نفس و انجام ضد حملات و فرارهای سریع توانستند چند موقعیت خوب گلزنی نیز فراهم کنند. شرایطی که ایجاد شده بود نشان می داد رسول خطیبی و تیمش برای مدیریت ضد حملات استقلال برنامه ای نداشته و بیشتر نظاره گر بازی بودند. در استقلال اما بر خلاف آلومینیوم، مسعود ریگی در تمام دقایق بازی فاصله اش را با خط دفاعی حفظ کرده و اجازه ی بازیسازی در این منطقه یا گرفتن فضا را به حریف نمی داد همچنین در فاز تدافعی تمــــام هافبک های استقلال به عقب برگشته و در جلوی خط دفاعی یک خط چهار نفره دیگر را نیز تشکیل می دادند که نفوذ کردن به آن‌ کار سختی بود. در مجموع اما آن چیزی که به بازی استقـــلال قوت می بخشید برتری تکنیکی بازیکن های ایـــن تیم در نگه داشتن توپ و عبور دادن آن از حریف مستقیم و همچنین آمادگی بدنی آن ها و دوندگی فراوان شان در طول بازی بود.