شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱  شماره ۱۵۵۱

بد اقبالی،شوربختی، ناگواری

مهرداد یاری

زیباتر، پر موقعیت تر و کم ایرادتر از این نمی شد بازی کرد. در زمین فوتبال هر کاری که امکان داشت یک تیم برای پیروزی انجام دهد آلومینیوم انجـــام داد اما گاهی نمی شود کـــه نمی شود!
در طرف مقابل نساجی در تنها موقعیتی که به دست آورد به گل رسید آن هم روی یک ارسال. باید به احترام سید مهدی رحمتی، وحید فاصلی، کادر فنی و بازیکن های آلومینیوم ایستاد و تشویق شان کرد جدا که تیمی بسیار گردن کلفت، تاکتیکی و تهاجمی ساخته اند آن هم، در این مدت کوتاهی که در کنار یکدیگر بوده اند. یک تیم شهرستانی مگر از فوتبال چه می خواهد؟ آلومینیوم فوتبالی فراتر از سطح لیگ ایران به نمایش گذاشت اما به هیچ عنوان خوش شانس نبود و به غم انگیزترین حالت ممکن جام را از دست داد.
آلومینیوم مثل دیدارهای قبل با سیستم ۴-۱-۴-۱ بازی کرد اما گاهی هنگامی که توپ در مالکیت حریف بود شریفات و قاید رحمتی در کنار آزادی قرار گرفته و خط پرس اولیه را سه نفره می کردند. نکته بارز تاکتیکی در بازی آلومینیوم، نحوه بازی گرفتن از قاید رحمتی بود با توجه به اینکه کادر فنی برای مسدود کردن کانال کناری به علینژاد وظایف دفاعی هم محول کرده بودند، ترجیح دادند که در عوض قاید رحمتی هم وظایف تهاجمی تری داشته باشد و در فضاهای موجود میان خط هافبک و دفاع نساجی حرکت کرده و موقعیت بسازد.
در دقیقه ۵ قاید‌رحمتی به خوبی در فضای ایجاد شده در خط دفاع نساجی حرکت و پاس خوب آریاکیا را دریافت کرد. از همان ابتدای بازی با فشار زیادی که آلومینیوم وارد می کرد مشخص بود تیم رحمتی آمده که گل بزند و بازی را ببرد مهاجم های آلومینیوم از هر فضایی که در خط دفاع حریف به وجود می آمد برای فرار و خلق موقعیت استفاده می کردند توپ گیری ها و همکاری های دو یا سه نفره به خوبی انجام می شد. محمد علینژاد باز هم روز خوبی داشت و نزدیک بود در دقیقه ۴ کابوسی برای خط دفاع نساجی شود او با یورش سریعی که به سمت مدافع نساجی داشت توانست توپ را از او برباید اما آزادی در این صحنه خوب عمل نکرد همچنین در دقیقه ۲۱ به زیبایی با یک چرخش زیبا مدافعین را جا گذاشت و وارد محوطه جریمه شد دیگر تاثیر خوب علینژاد حرکت در عرض و پاس عالی به شریفات بود که در ادامه توپ به آزادی رسید و شوت محکم و خوب او به تیر افقی دروازه برخورد کرد. علینژاد در بیشتر دقایقی که تیم مالکیت توپ را بر عهده ندارد شبیه یک بازیکن عقبزن و مدافع می شود اما به یکباره برای تصاحب توپ یورش هایی را به سمت بازیکن صاحب توپ حریف می برد که بسیار غافلگیرانه است مثال بارز آن هم توپ گیری بود که در بازی برابر پرسپولیس در صحنه گل اول انجام داد در این دیدار نیز چند باری به این شکل توپ گیری کرد. از طرفی او در این دیدار با حرکت در عرض محوطه جریمه نیز موفق به خلق موقعیت یا دادن پاس های در عمق شد همکاری خوب او و نقی زاده در نیمه دوم که منجر به شوتزنی علینژاد شد بسیار زیبا بود. همکاری قاید رحمتی و آزادی نیز خوب بود و شوت آزادی باز هم به تیر خورد. از کرنر هم به موقعیت رسید آلومینیوم اما این بار آزادی کم دقت بود و دروازه نساجی را از فاصله نزدیک باز نکرد. در مجموع مهره های هجومی آلومینیوم به خوبی یکدیگر را پیدا می کردند اتفاقی که در چند دیدار اخیر به خوبی انجام شده است و به این منجر شده که آلومینیوم مانند تیم های بزرگ سریع، پر دامنه و مسلط حمله کند.
آلومینیوم در خط هافبک شب بسیار خوبی را پشت سر گذاشت و هرجور برتری را که مد نظر داشته باشید توانست به دست بیاورد آنها با تحرک بسیار زیاد، جدیت و جنگندگی شان توانستند بیشتر دقایق بازی، آلومینیوم را تیم برتر میدان نشان دهند در فاز تهاجمی نیز هافبک ها به خوبی مهاجم ها را می دیدند و آن ها را صاحب توپ می کردند. اوضاع در خط دفاع نیز قابل قبول بود به گونه ای که نساجی به ندرت می توانست برای زمان خاصی توپ را اطراف یا درون محوطه در اختیار داشته باشد اگر صحنه گل را فاکتور بگیریم باید گفت خط دفاع تا قبل از یورش همه جانبه تیم برای زدن گل تساوی، هیچ فرصتی به مهاجم های نساجی برای خلق موقعیت نداد. تعویض های رحمتی نیز درست بودند و تیم برای به گل رسیدن به اضافه شدن نفرات تاثیرگذار نیاز داشت به ویژه مهرداد بایرامی که در زمان حضورش در میدان دوندگی بسیار زیادی داشت و بارها طول عرض زمین را طی کرد گاهی برای موقعیت سازی و گاهی برای کمک کردن به خط دفاعی در هنگام ضد حملات حریف. شرایط بازی پس از به گل رسیدن نساجی به طور کلی تغییر کرد حریف به چیزی که می خواست رسید و پس از آن به لاک دفاعی فرو رفته و به بازی مستقیم روی آورد آنها مدام زیر توپ می کشیدند و با هشت نفر به صورت ثابت مشغول دفاع شدند جو ورزشگاه نیز به سود نساجی بود خلق موقعیت و گل زدن در چنین شرایطی بسیار سخت است.
بازی آلومینیوم از آن نظم و روند خوبی که داشت اندکی فاصله گرفت کادر فنی تغییرات زیادی ایجاد کرد شاید تنها برنامه تاکتیکی که آلومینیوم می توانست برای بازگرداندن بازی انجام دهد و نداد مدیریت کردن بازی برای دقایق کوتاهی پس از دریافت گل به جهت حفظ آرامش و خواباندن جو ورزشگاه بود. گل نساجی در ابتدای نیمه دوم به ثمر رسید و برای جبران زمان قابل توجهی وجود داشت و آلومینیوم همچنان فرصت داشت که با صبر و حوصله کار کرده و سوار بر بازی شود آن ها می توانستند برای چند دقیقه با ارسال پاس های متوالی اعتماد به نفس و نظم خود را بازیابی و سپس برای خلق موقعیت اقدام کنند. هر چند آلومینیوم پس از دریافت گل نیز حاکم توپ و میدان بود و خوب بازی می کرد اما در همه زمینه ها اندکی افت کرد و آن چفت و بست عالی، انتقال سریع و همکاری های تیمی از نظر کیفی کمتر شد تیم فشار می آورد اما موقعیت ها زهر زیادی نداشته و مانند نیمه اول خطرساز نمی شدند. آن ضربه سر آریاکیا در انتهای بازی قاعدتا باید گل می شد و همه هواداران را از خوشحالی سرمست می کرد اما این از بخت بد آلومینیوم بود که آن تاثیر جزیی حامد شیری. باعث شد توپ وارد دروازه نشود.
بازی نتیجه گرای نساجی آن همه زیبایی و هنرمندی تیم آلومینیوم را کشت در اواخر بازی چندین فرصت خوب خلق شد اما توپ از میان مدافعین پر تعداد نساجی راهی برای عبور پیدا نمی کرد. این حق آلومینیوم نبود که پس از انجام چنین بازی زیبایی آن هم وقتی در فوتبال ایران قحطی گل و تاکتیک وجود دارد و کمتر مربی جسارت انجام چنین بازی هجومی را پیدا می کند، طعم تلخ شکست را بچشد آلومینیوم از هر نظر برتر بود و می توانست بازی را با اختلاف چند گل پیروز شود اما فوتبال روی زشتش را به این تیم نشان داد تا یکی از غم انگیزترین روزهای تاریخ این باشگاه رقم بخورد تیمی که ۹۰ دقیقه زیبایی و هیجان خلق کرد دست آخر آه و حسرت و افسوس با خود به خانه برد.
جای هیچ‌ گونه گله و شکایتی از تیم وجود ندارد و همه بازیکن ها به خوبی بازی کردند درمورد محمدرضا آزادی نیز باید این نکته را اضافه کرد که او به خوبی هر آنچه در توان داشت به نمایش گذاشت و مانند یک بازیکن باکلاس به توپ ضربه زد شاید تنها در یک صحنه بود که اگر دقت بیشتری به خرج می داد، می توانست به گل برسد اما در دیگر دقایق بازی عالی و‌ کم نقص بود.