برای روزهای روشن تیم ملی فوتبال ایران /در راهِ صعود

دوشنبه ۲۶ مهر ۹۵ شماره ۴۴۰

یاسر هویدی
وقایع استان

پس از بازی با قطر بود که منتقدین تیم ملی شمشیرهای نقد خود را بران تر از همیشه آماده سلاخی تیم ملی کرده بودند و با محوریت نقد عدم کیفیت و هماهنگی در بازی تیم ملی این تیم را آماج حملات خود کردند تساوی با چین هم در روزی که می توانستیم این تیم را در خاک خودش شکست دهیم نیز مزید بر علت شد که بیش از همیشه تیم کشورمان مورد نقدهای آتشین قرار گیرد ولی سرمربی تیم ملی بی توجه به تمامی انتقادات سرگرم آماده سازی تیم ملی بود و در دیدار با ازبکستان با ارائه یک بازی هوشمندانه توانستیم صدرنشین وقت گروه را در خاک خودش شکست دهیم این بازی آغازی بر نمایان شدن لایه های کیفیت و برنامه در بازی تیم ملی فوتبال ایران بود.
نقطه عطف این جریان را سه شنبه گذشته در بازی با کره جنوبی شاهد بودیم که تیم ملی از تمامی جهات بر حریف خود برتری داشت، هماهنگی خیلی بیشتری در بازی تیم ملی نمود پیدا کرده و توانستیم موقعیت های زیادی را بر روی دروازه این حریف دیرینه در دربی آسیا ایجاد نماییم پیروزی با یک گل کمترین برداشت ما از این بازی بود چرا که با دقت بیشتر از سوی مهاجمین جوان تیم ملی می توانستیم بر اندوخته گل زده خود اضافه نماییم.
حالا کارلوس کی روش پیروزمندانه تر و با سینه ای ستبرتر بر روی منتقدان خود لبخند فتح می زند منتقدانی که شاید اغلب آنها با چاشنی بی انصافی وارد کارزار تحلیل کیفیت تیم ملی شده بودند.
کدام عقل سلیم میهن پرستی دیده بر صدرنشینی تیم ملی در گروه خود پس از انجام چهار بازی خواهد بست و چگونه می توان پوست اندازی تیم ملی و تغییر نسل آن را که توام گردید با این نتایج خوب کتمان کرد؟
در بازی با ازبکستان و خصوصا پس از تساوی دلهره آور مقابل چین صدای زنگ خطر بیش از همیشه برای تیم ملی به گوش می رسید؛ ولی کارلوس کی روش که گویی همیشه مشت خود را بسته دارد توانست سه امتیاز حیاتی را از بازی سنگین مقابل ازبکستان به کیسه امتیازات خود اضافه نماید حریفی را در ورزشگاه خانگی اش و مقابل دیدگان انبوه تماشاگرانش شکست دادیم در حالیکه ازبکستان می توانست بسیار خطرناک تر از این مقابل ما باشد؛ ولی همان مشت بسته کی روش در این بازی و تغییرات گسترده در ترکیب تیم ملی دست مربی ازبکستان را در پوست گردو نهاد و تمامی نقشه های این تیم نقش بر آب گردید.
ما با پیروزی بر ازبکستان به جدول بازگشتیم و آماده رویارویی سخت با رقیب دیرینه می شدیم که بدجور رجزخوانی را از فرودگاه سئول برای تیم ما آغاز کرده بود.
در روز تاسوعا که نمادهای فرهنگی و دینی در استادیوم آزادی متبلور شده بود با یک بازی همه چیز تمام نسبت به دیدارهای قبل و در تمامی جهات فنی بر کره غلبه کردیم و در صدر جدول نام ایران حک گردید.
حالا ما هستیم و انبوهی از آمارهای مثبت در کنار نام تیم ملی مان. ایران با کی روش در ۷۴۳ دقیقه متوالی برابر آسیای ها گلی دریافت نکرده است ۱۷ کلین شیت رویایی در ۲۴ بازی یکی دیگر از این آمارهای درخشان تیم ملی است. چهار بازی پیاپی است کره جنوبی مقابل ما حسرت یک برد را کشیده و هر چهار بازی را با شکست پشت سرگذارده است.
نمایش چشم نواز تیم ملی در مقابل کره جنوبی ما را در سرازیری صعود به جام جهانی قرارداده است و بعید بنظر می رسد با این تیم جوان و یکدست و یکدل در بازی های باقیمانده حریفی در مقابل تیم ما قد علم نماید.
دیدگاه اقتصادی و نتیجه گرای کارلوس کی روش حالا فوتبالی دلنشین تر را به ما نشان می دهد تیمی که با صبر و حوصله به دنبال برداشت بالاترین امتیاز از هر بازی است و در کنار همه اینها به تغییر نسل و پوست اندازی تیم ملی نیز می پردازد.
تیم ملی در فاز دفاعی در بهترین وضعیت ممکن به سر می برد، دفاع تیمی عالی از سوی تمامی یازده مرد حاضر در زمین مجال هر حرکتی را از رقبا می گیرد. در دفاع نفر به نفر خط دفاعی و دروازبان ما بهترین روزهای خود را سپری می نمایند این درخشش تا جایی پیش رفته که سید جلال حسینی در تیم منتخب جهان در مسابقات مقدماتی جام جهانی از سوی نشریه فرانتس فوتبال برگزیده می شود.
اما در خط حمله کمبود تجربه را بخوبی حس می کنیم سردار آزمون که حالا با ۱۶ گل ملی در سرآغاز راه پر فراز و نشیب ملی اش قرار دارد بایستی پخته تر و آب دیده تر شود تا موقعیت های خوب گلزنی را به سادگی از دست ندهد. قطعا تجربه اندوزی جوانهای خط حمله تیم ملی در ادامه راه با نتایج بهتری همراه خواهد بود.
به نظر نگارنده توانستیم سختی مسیر صعود به جام جهانی را با بهترین نتایج پشت سربگذاریم و در ادامه راه و با استفاده از بازیهای خانگی باقیمانده می توانیم راحت ترین صعود به جام جهانی را تجربه کنیم. تجربه کی روش در ادامه راه قطعا نقش تعیین کننده برای تیم ما دارد آنجا که بایستی جوانهای تیم ملی را از غرور کاذب دور نماید. حیف است این نسل جوان فوتبال ملی ما جام جهانی را تجربه نکند، روزهای روشن فوتبال ملی ما ادامه خواهد یافت و امیدواریم در رده باشگاهی نیز در آسیا بتوانیم پس از سالها ناکامی ها را پایان دهیم.
دلواپسی هایتان را به جوانان بسپارید
در ادامه نگاهی کوتاه داریم بر آنچه جدای از بحث فنی و تکنیکی بر فوتبال ایران قبل و در بازی با کره جنوبی گذشت.
از چهار سال قبل برنامه بازیهای مقدماتی جام جهانی برنامه ریزی شده بود و تا چند ماه پیش هیچ کس به فکرش نرسیده بود بازی ایران و کره جنوبی دقیقا در عصر تاسوعای حسینی بایستی برگزار شود، رایزنی ها و مکاتبات و تماس های مکرر مسئولان فدراسیون فوتبال ایران با فیفا بی فایده بود و مرغ فیفا یک پا داشت که قطعا بازی در روز و ساعت از پیش اعلام شده برگزار می گردد.
همه می دانیم این تصمیم فیفا و شرایط تیم کشورمان در جدول باعث دغدغه خاطر بسیاری از مسئولان و بزرگان نظام گردیده بود بسیاری از مراجع عظام تقلید از برگزاری این بازی در روز تاسوعا ابراز نگرانی کرده بودند تنی چند از مسئولان بلند پایه کشور نیز راه حل هایی برای لغو یا برگزاری این بازی بدون تماشاگر ارائه نمودند، دلواپسی ها کاملا محسوس بود بیم اینکه مبادا در این روز بزرگ شیعیان، اتفاقی بر خلاف جریان عزای عمومی کشور در این مسابقه رخ دهد وجود داشت.
بالاخره روز موعود فرارسید و بازی آغاز شد، یکصدهزار جوان ایرانی حاضر در ورزشگاه آزادی این بازی را به بزرگترین اجتماع عزای حسینی در کشور بدل کردند، استادیوم آزادی که معمولا با رنگ های قرمز و آبی در حافظه تصویری ما حک شده است حالا یکدست در عزای حسین و یــاران با وفایش سیاه پوش بود، فریاد یا حسین جوانان ایرانی تا لحظه آخر این مسابقه به گوش رسید.
در این روز هم تیم ملی به بهترین شکل ممکن حمایت شد و هم اینکه دلواپسی ها و نگرانی ها به بهترین شکل ممکن به آرامشی افتخار آفرین مبدل شد؛ ولی ای کاش اینقدر نگران و مشوش نبودیم ای کاش جوانان این مرز و بوم را بهتر می شناختیم، چه زمانی از سپردن کارهای بزرگ به جوان ها ضرر دیده ایم؟ چه خوب جوانان در این آزمون بزرگ سربلندمان کردند و چه پر رنگ حامی تیم ملی کشورمان بودند.
بدون اغراق بزرگترین اجتماع عزاداری حسینی در سال ۹۵ در کشور را در روز تاسوعا در استادیوم آزادی شاهد بودیم که خاطره ان تا سالها در اذهان باقی خواهد ماند و بازی فوتبال ایران و کره فرصتی شد تا بتوان فرهنگ حسینی و عاشورایی را نیز به نوعی انتشار داد و شاید هرگز با هیچ برنامه رسانه ای و فرهنگی نمی توانستیم در این ابعاد حسین و اهمیت قیامش را به جهانیان مخابره کنیم و درنهایت دلواپسی ها از بازی در این روز با تبدیل ورزشگاه آزادی از سوی هواداران به یک هیئت ۸۰ هزار نفری نشان داد که تماشاگران ایرانی آداب تماشاگری حرفه ای را خوب می دانند. نگاشت های ما حول محور بازی های تیم ملی فوتبال ایران و اتفاق های پیرامونش ادامه خواهد داشت.