روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
سه شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۶ شماره ۷۷۴
***
عباس لعل بار.سردبیر
***
اما چاره چیست؟ رسانه اگر نقد نکند که رسانه نیست، البته باید دید یک رسانه توان آن را دارد که در شرایط فعلی تا همیشه در برابر فشارهای حاصل از نقد ایستادگی کند و در آخر سر خم نکند و مجیزگو نشود و یا اینکه احتمالا دست از انتقاد بردارد و بی تفاوت شود؟ این ها که گفته شد درد و دلی است با شما خوانندگان روزنامه تا بدانید که ما می دانیم رسالتمان چیست و فراموش نکرده و نخواهیم کرد که نقد مسئولان را در اولویت کارهای مان قرار دهیم. شما بدانید که ما آن رسانه ای نخواهیم بود که مجیزگو شویم و یا دست از انتقاد بکشیم بلکه همچنان بر عهد خود خواهیم بود و رسالتمان را انتقاد از مدیران و مسئولان استان برای بهبود اوضاع مردم و شهروندان مان قرار خواهیم داد
در ایران رسم است که هر جا سخن از نقدی به میان می آید بلافاصله این جمله به زبان آورده می شود که باید میان نقد و تخریب تفاوت قائل شد و همین سخن کافی است تا بهانه ای شود برای خفه کردن هر چه نقد است و البته محکوم کردن نقاد به جای به چالش کشاندن آنچه مورد نقد واقع شده. بی شک در ایران و در میان دولتمردان و مدیران هر سمت و سویی که داشته باشند، هیچ گاه تصویری از نقد در ذهن شان نداشته اند، حال آن دولتمرد از روسای جمهور باشد یا از مدیران ساده یک شهر کوچک، همه و همه معتقدند نقد به آنها تخریب است و نقاد هم تخریبگر. جالب اینجاست که جملگی دم از لزوم نقد و نقادی می زنند و البته همه هم چشم دیدن نقادان را ندارند و اگر توانش را داشته باشند چنان منتقدان را از هستی ساقط می کنند که گویی اصلا وجود نداشته اند. در استان هم البته مدیرانی هستند که با نگاهی از بالا از نقد گریزان هستند و معتقدند که کارشان جایی برای انتقاد ندارد اگر هم انتقاد شود به گونه ای رفتار می کنند که ذکر آن در بالا شد.
