از آشتیان تا سائوپالو

یکشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۲  شماره ۱۷۲۷

گفتگو با محمد کربلایی فوتبالیست آشتیانی است که در اوج جوانی فوتبال را کنار گذاشت و برای کسب موفقیت و آموزش مربیگری به برزیل، مهد فوتبال جهان سفر کرد تا شایستگی های خود را به نمایش بگذارد

مهرداد یاری: فوتبال یکی از پرطرفدارترین ورزش های دنیا است، در خصوص ریشه اصلی این رشته ورزشی اطلاعات دقیقی وجود ندارد اما گمانه زنی هایی در خصوص آن صورت گرفته است.
کشور چین، مصر، یونان و… در قرن های گذشته هرکدام بازی هایی داشته اند که به بازی فوتبال شباهت هایی داشته است اما اینکه سرچشمه و ریشه اصلی این ورزش به کجا برمی گردد نظرهای مختلفی وجود دارد.
برزیل کشوری است که آن را به عنوان مهد فوتبال در دنیا می شناسند؛ فوتبال در این کشور توسط چارلز میلر برزیلی به مردم معرفی شد. بعد از گذشته سال های طولانی کسی باور نمی کرد بیش از ۸۰۰ میلیون نفر در دنیا این بازی را تماشا کنند.
امروزه در دنیای ورزش مباحث فنی و سخت افزاری حرف اول را در گرفتن نتیجه می زند؛ کارشناسان، مربیان، پزشکان، آنالیزورها و… در فوتبال باید برای کسب موفقیت و گرفتن نتیجه دلخواه خود دانش خود را به روز کنند تا در این راه موفق شوند.
مربی گری یکی از نقش های مهم و تأثیرگذار در تیم فوتبال است؛ آرایش تیمی و چیدن ترکیب بازیکنان در زمین و تنظیم تمرینات از جمله وظایفی است که مربی بر عهده دارد و بدون آن، تیم فوتبال ناقص است. مربی باید دانش خود را در بخش مسائل فنی بالا ببرد و بتواند این دانش را به بازیکنان و ورزشکاران انتقال دهد تا آنها مهارت خود را ارتقا دهند. در این بین هستند کسانی که به مربی گری علاقه دارند و حتی به جای بازی کردن به مربی گری روی می آورند. در کشور بازیکنان بزرگی در فوتبال هستند که به محض خداحافظی از دنیای بازیگری به دنبال مربی گری رفته و در دوره های آموزشی شرکت کردند و حتی در مدت کوتاهی توانستند موفقیت های بزرگی کسب کنند.
در استان مرکزی نیز جوان جویای نامی که در ابتدا به بازی فوتبال روی آورده بود بعد از مدتی بازی کردن، در سن ۲۴ سالگی از دنیای بازی خداحافظی کرده و به دنبال مربی گری رفته است.
محمد کربلایی، زاده روستایی در شهرستان آشتیان یکی از کسانی است که در جوانی برای کسب موفقیت و باهدف ارتقای سطح دانش خود و ورزش کشور در کلاس های مربیگری در برزیل شرکت کرده است. به همین منظور گفت وگویی با وی صورت انجام شده که در ادامه از نظرتان می گذرد.

خودتان را معرفی کنید؟ و بگویید از چند سالگی ورزش خود را شروع کردید؟
بنده محمد کربلایی متولد ۱۳۷۶ و ۲۴ ساله دارای اصالت آشتیانی از روستای مزرعه نو و فارغ التحصیل رشته مهندسی عمران از دانشگاه رودهن و مجرد هستم. بنده یک خواهر و یک برادر دارم و مادرم را دو سال است به علت بیماری سرطان از دست داده ام.

از چه سنی ورزش می کردید و در چه تیم هایی بودید؟
از ۱۲ سالگی در لیگ تهران مشغول به بازی فوتبال شدم. در باشگاه فوتبال مقاومت تهران خدمت سربازی خود را سپری کردم و بعد از اتمام سربازی مدتی با تیم بزرگسالان آلومینیوم اراک تمرین کردم که سهمیه زیر ۲۳ سال می شدم اما احساس می کنم به دلایل غیر فنی و غیر فوتبالی با بنده قراردادی بسته نشد.

وضعیت ورزش در شهر یا تیمی که بازی می کردید چطور بود؟
کربلایی: من در پایتخت بودم و وضعیت در پایتخت نسبت به شهرهای دیگر مناسب تر است چراکه امکانات بیشتری به نسبت شهرهای دیگر وجود دارد.

چرا عمر بازی شما کوتاه بود و اصلاً چرا مربی گری را شروع کردید؟
بعد از اینکه موفق به بستن قرارداد با آلومینیوم نشدم و زمان نقل و انتقالات را نیز از دست دادم و چون تیم های شهرهای دیگر عموماً از سهمیه خود شهر بازیکنان را می گیرند و در سن زیر ۲۳ شانس کمی داشتم تصمیم گرفتم قدم بزرگی بردارم و وارد عرصه مربی گری شوم.
تصمیم گرفتم به برزیل که مهد فوتبال جهان است بروم و در آنجا به مربیگری حرفه ای فوتبال بپردازم البته به این کار هم علاقه زیادی داشته ام.
به سبک مربیگری ایران آشنایی و اشراف داشتم اما ایده بزرگی در سر می پروراندم. در سن کم و در ۲۴ سالگی به عنوان اولین جوان ایرانی این مسیر طولانی را به تنهایی با سختی ها فراروان و با دوری از خانواده به برزیل سفر کردم تا دوره هایم را سپری کنم. چون اعتقاد و باور دارم این سختی ارزشش را برایم خواهد داشت؛ علیرغم اینکه در مضیقه مالی بودم اما با هزینه شخصی به برزیل سفر کردم و هیچ اسپانسری نداشتم و از هیچ کجا حمایت مالی نشدم.

چرا در ایران و یا اروپا آموزش ندیدید؟ آیا از کسی مشورتی گرفتید؟
چون برزیل از سطح فنی و آکادمیک بالایی برخوردار است و مدارک مربیگری برزیل در جهان بسیار معتبر است. برزیل مهد فوتبال در جهان است و در کوچه و خیابان دختر و پسر و پیر و جوان در حال فوتبال بازی کردن و ورزش هستند.
در ایران با آقای قدرت روزبهانی که یکی از مدیران سابق فوتبالی خودم که در باشگاه مقاومت و پیکان تهران سمت داشتند، مشاوره گرفتم. به غیر از این دوستانی در برزیل داشتم و آن ها در این مسیر بنده را راهنمایی کردند اما این ایده ای بود که اول در ذهن خودم ایجاد شد به همین دلیل اروپا را انتخاب نکردم. در حال حاضر هم در ایالت بزرگ سائوپالو هستم.

کلاس های مربیگری چه مدت برگزار شد و چه آموزش های دیدید؟ با توجه به اینکه زبان برزیل پرتغالی است آیا این زبان را بلد بودید؟ و یا مترجم داشتید؟
اولین دوره من در سال۲۰۲۲ یک ماهه و به صورت عملی، تئوری و کارآموزی بود که از سطح بسیار بالایی برخوردار بود چون به صورت آکادمیک و حرفه ای و از پایه آموزش داده می شود.به زبان پرتغالی مسلط هستم اما بنده یک مترجم داشتم در سال اول آمدن به برزیل و علاوه بر آن کتاب مدرس را روز قبل از آموزش مرور می کردم تا در کلاس آمادگی لازم را داشته باشم.و در سال ۲۰۲۳و درحال حاضر لایسنس C فدراسیون فوتبال برزیل را سپری می کنم البته بنده تنها ایرانی بودم و از چند کشور دیگر نیز در این کلاس ها شرکت کرده بودند.

سطح مربی گری در ایران و برزیل چه تفاوت هایی باهم دارد؟
مربیگری در ایران چند سالی است از سطح سنتی به سمت آکادمیک و حرفه ای از باب فنی پیش رفته است اما از نظر سخت افزاری و نرم افزاری از فوتبال روز دنیا فاصله داریم. هنگامی که با جو سطح اول فوتبال دنیا آشنا شدم، فهمیدم سبک بازی و تاکتیک و سبک مربیگری و بسیاری از مسائل دیگر تفاوت های زیادی دارد و این باعث شده که فوتبال برزیل از برخی کشورهای دنیا سبقت بگیرد.در این کشور در همه مکان ها در ماشین، اتوبوس، مترو و… اگر متوجه شوند مربی و فوتبالیست هستی خیلی گرم برخورد می کنند چون اکثر مردم برزیل عاشق فوتبال هستند و این طبیعتاً در خود مربیگری و بازی کردن تأثیر دوچندانی دارد.

آموزش ها در چه سطحی است و از نظر رتبه بندی چه مدرکی محسوب می شود؟
مدارک مربی گری تفاوت هایی دارید؛ به عنوان مثال دوره مربیگری درجه D، نخستین سطح مربیگری فوتبال و مختص مربیان فوتبال پایه و اعتبار این مدرک در سطح آسیا است. مدت کلاس سرمربیگری فوتبال ۸۰ ساعت است. یکی از شرایط شرکت در کلاس های مربیگری درجه D، داشتن تجربیات بازیگری در سطح حداقلی و داشتن سن بین ۲۱ تا ۳۵ سال و آمادگی جسمانی عالی است.
دوره مربیگری درجه ۳ یا C ایران نیز به مدت ۱۴ روز و طی ۸۵ ساعت تدریس دروس عملی و نظری تخصصی و غیر تخصصی برگزار می شود.
در دوره مربیگری درجه B ایران نیز افرادی که موفق به شرکت در دوره های سرمربیگری فوتبال درجه ۳ می شوند و مدرک این دوره را کسب می کنند می توانند بعد از دو سال از اخذ مدرک درجه ۳ خود، در کلاس های مربیگری درجه B کشور ایران شرکت کنند.
دوره مربیگری درجه B آسیا نیز به مدت ۲۱ روز و طی ۱۱۰ ساعت تدریس دروس عملی و نظری تخصصی و غیرتخصصی برگزار می شود.
دوره مربیگری درجه A آسیا نیز به مدت ۲۸ روز و طی ۱۵۰ ساعت تدریس دروس عملی و نظری تخصصی و غیر تخصصی برگزار می شود. این دوره ها معمولاً در ایران به این منوال پیش می رود.
اما بنده در سال ۲۰۲۲ در سطح ABTE (انجمن مربیان تخصصی تربیت بدنی برزیل) که مدرک حرفه ای و در این کشور کاملاً معتبر است آموزش دیدم و درحال حاضر لایسنس C فدراسیون برزیل را سپری می کنم

فکر می کنید مربی گری سخت تر است یا بازیگری؟
از نظر من مربیگری و بازی کردن هرکدام در جایگاه خود سختی ها و مسئولیت های مجزای خود را دارد اما شما در مربیگری نقش یک پدر را در تیم دارید و استرس ها از لحاظ رسانه، گرفتن یا نگرفتن نتیجه، مسائل مالی و… بیشتر روی دوش مربی است کما اینکه مصدومیت و محرومیت بازیکنان و مسائل این چنینی نیز استرس زا می باشد.
بحث روانشناسی و ارتباط با بازیکنان، برنامه ریزی و مدیریت در همه حال، شناخت جامع بازی فوتبال (داوری و…)، کمک به ارتقای مهارت های ورزشکار، تدوین بازی های تفریحی توسط سرمربی فوتبال، امانت داری، چینش بازیکنان در زمین و زمان سنجی تعویض ها و… از وظایفی است که مربی باید آموزش ببیند و تجربه کند.

چه تصمیمی برای آینده دارید؟
قصد دارم به صورت آکادمیک و حرفه ای مربیگری ها را در برزیل سپری کنم و هدف بعدی من گرفتن لایسنس ها در برزیل است که در جهان اعتبار بالایی دارد. در حال حاضر تصمیمی نمی توانم بگیرم باید ببینیم شرایط چگونه پیش می رود اما قصد من سپری کردن دوره های حرفه ای بیشتر است چون می خواهم زمانی که به ایران برمی گردم برای جوانان کشورم و فوتبال ایران مفید باشم. در حال حاضر نیز در حال سپری کردن دوره مربیگری لایسنس C فدراسیون فوتبال برزیل هستم

سخن آخر
امیدواریم به جایی که دوست دارم برسم، در این مدت خانواده بسیار مشوق بنده بودند و حتی مادرم قبل از فوت بنده را تشویق می کرد و می گفت در هر شرایطی با من همراه خواهد بود حتی اگر بخواهم روزی برای فوتبال به خارج از ایران بروم.