روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۶ تیر ۱۳۹۷ شماره ۸۷۲
***
وقایع استان
سمیه انصاری فر
سمیه انصاری فر
***
شاید شما هم موقع مسافرت و یا زمانی که در جاده رانندگی می کنید افرادی را دیده باشید که کنار جاده ایستاده اند و بــه ماشین های عبوری با شستشان علامت می دهند و یا بر روی کاغذ نـام منطقه ای را نوشته اند. سبک لباس پوشیدن این افراد مشخص است و اغلب وسایل کوهنوردی همراهشان است و کوله ای بر دوش دارند. به این افراد هیچهایکر می گویند یعنی افرادی که مسافرت خود را با ماشین های عبوری و به صورت رایگان انجام می دهند. البته به غیر از هیچهایک، کوله گردی و یا بک پکری نیز این روزها رواج دارد. عموم مردم فکرمی کنند که هیچهایک و کوله گردی یکی است در حالی که این ها مجزا هستند؛ ولی یک کوله گرد می تواند هیچهایکر و یا برعکس باشد. با توجه به اینکه این سبک های سفر و جا به جایی به تازگی در کشور ما نیز بسیار شده است. گفتگویی داشته ایم با دو هیچهایکر اراکی که البته کوله گرد نیز هستند تا برایمان از این نوع حمل و نقل و سفر بگویند. محمد صائبی دو سال و امیر محسن نظری سه سال است که این سبک جابه جایی و رسیدن به مقصد و سفر راآغاز کرده اند و هر کدام تجربه ها و نگاه خود به آن را دارند.
سفری که نمی شود از آن دل کند
محمد صائبی ماهی چند بار بدین شکل سفر می کند و معتقد است این سفرها اعتیادآور است. او در مورد هیچهایک می گوید: هیچهایک یعنی مرامی سوار شدن، در واقع از رانندگان می خواهید که شما را تا هرجایی که هم مسیر هستند مرامی سوار کنند و برسانند.
وی افزود: این سبک سفر علامت خاصی دارد هیچهایکر معمولا شست راست خود را به سمت جاده می گیرد یعنی من را رایگان تا جایی که مسیرمان مشترک است برسان.
صائبی با بیان اینکه معمولا هیچهایک به صورت مسیر به مسیر است، ادامه می دهد: این سبک سفر از اروپا می آید و حتی در گواهینامه های رانندگی نیز به راننده ها آموزش داده می شود که هیچهایکرها چه کسانی هستند.
او در مورد سابقه هیچهایک در ایران گفت: در ایران نزدیک به سه سال است که موج هیچهایک و کوله گردی راه افتاده است و راننده های ماشین سنگین نیز دیگر هیچهایکرها را می شناسند.
صائبی در مورد مزیت های این نوع سفر توضیح می دهد: در وهله اول هیچهایکر به صورت رایگان از مبدا تا مقصد را طی می کند و هزینه های سفرش پایین می آید. بعنوان مثال من یک سفر پنج روزه به مشهد، قم، بجنورد، استان گلستان و مازندران با هزینه ۲۰ هزار تومان رفته ام. به تبع هزینه که پایین باشد کسی که علاقمند به سفر باشد راحت تر و بیشتر سفر می کند.
این هیچهایکر جوان در مورد دیگر مزیت های هیچهایک گفت: وقتی اینطور سفر می کنید خیلی مسیرهای جدید و مناطق بکر پیدا می کنید که شاید اگر با ماشین شخصی، قطار یا هواپیما این مسیرها را بروید آن ها را نبینید؛ مثلا من از طریق هیچهایک آبشارهای جدید پیدا کردم که حتی در اینترنت هم سرچ کنید نامی از آن ها نیست.
او ادامه می دهد: همچنین با بومی های آن منطقه آشنا می شوید و آن ها اطلاعات در مورد مناطق طبیعی بکر، تاریخ و فرهنگ منطقه می دهند بنابراین ریزتر با منطقه آشنا می شوید.
صائبی می گوید: هم صحبتی، بازگو کردن خاطرات، آشنایی با تفکرات و فرهنگ های مختلف، لهجه، گویش به واسطه تبادل تجربیات با راننده دیگر مزیت هیچهایک است. از طرفی راننده به جای اینکه تنها مسیری را برود هم صحبت پیدا می کند و برای او نیز تبادل تفکر و تجربه است.
او ادامه می دهد: بحث دیگر هیجان این نوع سفر است اینکه نمی دانی چه اتفاقی قرار است برایت بیفتد و کجا بروی؟ ما کوله گردهایی که هیچهایکر هستیم کوله را روی دوشمان می اندازیم و لب جاده می رویم و خرد خرد مسیر را می رویم و می گوییم هر جا جاده مرا ببرد، گاهی پیش آمده من از منطقه ای سر درآورده ام که فکرش را نمی کردم. صائبی می گوید: هیچهایک یک تجربه ماجراجویانه است نمی دانی با چه کسی همسفر می شوی مــا کوهنوردان اصطلاحی داریم کــه می گوییم کوله کوله را می جوید بنابراین خیلی زود دوست هایی که به سبک ما سفر می کنند پیدا می کنیم گـاه سفر را یک نفره و دونفره شــروع می کنیم؛ ولی ده نفره تمامش می کنیم.
او در مــورد تفاوت هیچهایک و کوله گردی می گوید: هیچهایک یک نوع سبک سفر است یعنی ما تصمیم می گیریم که با قطار، هواپیما، ماشین شخصی، اتوبوس، دوچرخه و یا هیچهایک به مقصد برویم؛ ولی بک پکری و کوله گردی یعنی اینکه تو تصمیمی می گیری با کیف دستی، چمدان یا کوله به سفر بروی البته بیشتر هیچهایکرها بک پکر و کوله گرد هستند.
این کوله گرد اراکی توضیح ی دهد: هزینه سفر شامل جابه جایی، مکان استراحت و خواب و خوراک است. هیچهایک هزینه جابه جایی را پایین می آورد و کوله گردی هزینه های دیگر را. اصطلاحی میان کوله گردان باب است که می گویند «ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم» زیرا تجهیزات، کیسه خواب و وسایل پخت و پزمان در کوله همراهمان است چیزهایی که برای چند روز زندگی به آن نیاز داریم.
صائبی می گوید: در سفرهایی بدین سبک به غیر از کوله، لباس مناسب و کفش مناسب نیز مهم است. گاه پیش می آید در طول سفر ماشینی برای رسیدن به مقصد گیر نیاید و مجبور شویم در کنار جاده چادر بزنیم. البته کسی که هیچهایک می کند می داند باید طوری برنامه ریزی کند تا به شب نرسد.
او با بیان اینکه هیچهایک و کوله گردی در صنعت گردشگری خیلی فعال شده است، توضیح داد: هر چیزی که باب می شود جنبه های مثبت و منفی دارد اینکه هر فردی یک کوله می گیـرد و می زند به جاده از این لحاظ که نوعی ورزش و همچنین طبیعت گردی است خوب است.
صائبی می گوید: ولی تا زمانی که در این خصوص فرهنگسازی نشود مشکلات وجود دارد. مثلا این نوع سفرها باعث شده خیلی ها به طبیعت، حیوانات و محیط زیست آسیب بزنند. از طرفی برخی نیز خیلی جو زده شده اند مثلا جشنواره رنگ در طبیعت برگزار می کنند و باعث کثیفی و لطمه زدن به طبیعت می شوند.
او تاکید می کند: ما در ابتدا باید بدانیم چرا به طبیعت می رویم قرار نیست ما طبیعت را جایی بدانیم برای انجام کارهایی که در شهر یک ناهنجاری به شمار می آید و اجازه انجامش را نداریم.
صائبی ادامه می دهد: این نوع سفرها در بالارفتن صبر و تحمل افراد نیز موثر است. از طرفی باید به این نوع سفر علاقه داشت چون برخی سختی های خودش را دارد برای همین مختص یک قشر یا گروه سنی خاصی نیست، از نوجوان ۱۳ ساله تا زوج ۵۵ ساله هم هیچهایک و کوله گردی می کنند.
سفری برای کسب هیجان و تجربه
امیر محسن نظری دیگر کوله گرد و هیچهایکر جوان اراکی است که سه سال است تجربه این نوع سفر را دارد و در این مدت نزدیک به ۳۰ سفر داشته است.
او می گوید: این روزها همه کوله گردی و هیچهایک را یکی می دانند؛ ولی این دو با هم متفاوت هستند. هیچهایک یک نوع سبک حمل و نقل است؛ ولی کوله گردی یک نوع سفر است.
نظری در مورد هیچهایک توضیح می دهد: تاریخچه دقیقی نمی توان برای آن گفت بـه نظرمی رسد خاستگاهش آمریکای شمالی باشد، برخی دانشجویان برای کم کردن هزینه هایشان از این روش استفاده می کردند و بعدها رواج پیدا کرد.
وی ادامه داد: هیچهایک (hitchhike)یک اصطلاح انگلیسی است hitch یعنی تکان دادن و hike هم یعنی راه رفتن؛ ولی معنی اصطلاحی آن می شود رایگان سواری.
نظری اضافه می کند: هیچهایکری المان های مشخص دارد و تقریبا تمام هیچهایکرها آن روند را انجام می دهند هرچند برخی نیز تکنیک های خاص خودشان را دارند.
وی ادامه می دهد: هیچهایکرها معمولا در خروجی های شهر و اول جاده مقصد می ایستند. بـرخی در توقف گاه های ماشین هــای سنگین می ایستند و رو در رو با راننده در مورد مسیر و مقصد حرف می زنند. مثلا خود من در اوایل جاده در مکان هایی که سرعت ماشین کم می شود و امکان برقراری ارتباط چشمی با راننده هست و می تواند ماشین به راحتی کنار بزند می ایستم.
نظری می گوید: معمولا هیچهایکرها با شست به سمت مقصد علامت می دهند اگر راننده تمایل داشته باشد می ایستد، البته برخی هیچهایکرها از کــاغذنویسی استفاده می کنند البته بیشتر در جاده ای که چند شاخه است معمولا نام مقصد را بر روی کاغذ می نویسند تا راننده ای که مقصدش آنجاست بایستد. برخی مسیرها هم طولانی است و باید چندین بار ماشین عوض کرد.
این هیچهایکر جوان توضیح می دهد: قطعا اولین نگاه و ارتباط چشمی در همان چند ثانیه اول می تواند نشان دهد که با این راننده می توان همسفر شد یا نه؟ اگر این ارتباط مثبت برقرار شد در مورد مقصد با راننده حرف می زنم و می پرسم که به مقصد مورد نظرم می رود یا نه؟ اگر پاسخ راننده مثبت باشد در مورد هزینه ها با او حرف می زنم و می گویم سبک سفرم طوری است که نمی توانم کرایه پرداخت کنم ممکن است راننده بپرسد چرا؟ و من هم قطعا می گویم چون اینطور امکان بیشتر سفر کردن برایم هست و در این سفر منتظر اتفاق های هیجان انگیزم.
نظری گوید: البته همه این ها بستگی به فیدبک راننده دارد. وقتی خودت و راننده هر دو دوست دارید همسفر هم شوید سفر آغاز می شود.
او ادامه می دهد: یکی از مزیت های هیچهایک این است که با راننده هم کلام می شوید و تبادل تجربه می کنید. برای برقراری ارتباط بهتر با راننده باید اول نقاط مشترک با او را پیدا کرد. از طرفی چون راننده ها معمولا بومی هستند و یا به منطقه مقصد اشراف دارند می توانند به ما در آشنایی بهتر با مقصد و مسیر کمک کنند.
نظری می گوید: از آنجاییکه هیچهایکر در سفرهایش با راننده های مختلف رو به رو می شود با شخصیت های مختلف آشنا می شود و طرز برخورد با تفکر و نظرهای مختلف را یاد می گیریم.
او در مورد اینکه معمولا هیچهایکرها می توانند چند نفره سفر کنند، گفت: معمولا از یک تا سه نفر ایده آل ترین تعداد برای هیچهایک است زیرا تعداد نفرات که بالا باشد معمولا راننده اعتماد نمی کند و هم استهلاک برای ماشین بالا است. حتی اگر در میان گروه یک خانم باشد اعتماد راننده به گروه بیشتر خواهد بود زیرا حضور یک خانم تاییدی بر اعتماد بر دیگر اعضای گروه سفرکننده است یا اینکه ممکن است راننده ای خانم باشد و به واسطه حضور خانم گروه را سوار کند.
این هیچهایکر می گوید: می توان هر مدل ماشینی چه سبک و چه سنگین سوار شد و در جاهایی که دسترسی جاده ای ندارد یا دسترسی به مقصد سخت است هر وسیله ای چون گاری، موتور، تراکتور یا حتی الاغ نیز می توان سوار شد.
نظری با تاکید بر اینکه باید بین هیچهایکر و راننده اعتماد برقرار شود توضیح می دهد: معمولا این ارتباط از روی ظاهر و همان ارتباط اولیه صورت می گیرد.یک هیچهایکر از روی ظاهر و نوع برخورد راننده می فهمد که باید به او اعتماد کند یا نه، از روی وسایل داخل ماشین نیز می توانیم پی ببریم که این ماشین برای استفاده خانواده است یا نه، نوع صحبت کردن راننده هم مهم است برخی رانندگان اصرار دارند که سوار ماشینشان شوی این کمی شک برانگیز است در خوش بینانه ترین حالت راننده می خواهد گوشی برای حرف هایشان باشی در مجموع برای من همان نگاه اول، حس و انرژی ابتدایی که از راننده دریافت می کنم مهم است و اگر در مسیر احساس کنم در مورد راننده اشتباه کردم و احساس خطر کنم به بهانه ای از ماشین پیاده می شوم.
او اضافه می کند: در مورد راننده هم همین است او نیز باید به ما اعتماد کند آن ها نیز از روی ظاهر، وسایل و نوع صحبت ما قضاوت می کنند. برای همین می گویند که زمان هیچهایک عینک دودی نزنید تا چشم هایتان با چشم های راننده ارتباط برقرار کنند، لباس شاد بپوشید، از آنجاییکه وسایل همراه هیچهایکرها معمولا کوله و وسایل کوهنوردی است و کوهنوردها آدم های مورد اعتمادی هستند، رانندگان اعتماد می کنند البته رانندگانی هم هستند که تجربه سوار کردن هیچهایکر داشته اند و خودشان با دیدن ما برایمان می ایستند.
نظری می گوید: به کشورهای دیگر هم می توان هیچهایک کرد البته شرایط هیچهایک در کشورهای مختلف متفاوت است در بعضی کشورها نیز ممنوع است در مجموع هیچهایک یک بازی دو سر برد است. چون هم تو به مقصد می رسی و هزینه و کرایه نمی دهی و هم راننده تنها سفر نمی کند.
او در مورد زمان هیچهایک اینطور می گوید: معمولا نباید در شب هیچهایک کرد زیرا احتمال خطراتی چون تصادف زیاد است. اطراف و مسیر هم در تاریکی مشخص نیست. از طرفی چون نیمه شب به مقصدمی رسیم امکان راهنمایی خواستن و یا زدن کمپ نیست. نظری با بیان اینکه در خوش بینانه ترین حالت هیچهایک چهار سال است در ایران باب شده، افزود: در ایران هیچهایک و کوله گردی زیاد شده است زیرا هم سفر ارزانی است و هم فرصتی برای ایجاد هیجان و ماجراجویی دلیل دیگر این است که در ایران تا چیزی مد می شود همه می خواهند امتحانش کنند؛ ولی معمولا خیلی ها در این مسیر نمی مانند.
وی در مورد کوله گردی می گوید: معمولا بیشتر هیچهایکرها کوله گرد هستند، کوله گردان تمام وسایلی که نیاز دارند را درون کوله پشتی میریزند و سفر می کنند حالا ممکن است مسیر را با هیچهایک طی کنند.
او در مورد اینکه چطور می شود همسفر پیدا کرد گفت: در شبکه های اجتماعی چند گروه هست از کوله گردها و هیچهایکرها از سراسر جهان که می توان در آن همسفر هم پیدا کرد.
نظری در مورد مزیت های سفر دسته جمعی و فردی می گوید: مزیت سفر دسته جمعی این است که وسایل، خوراکی ها و هزینه ها را با یکدیگر تقسیم می کنیم، خطرات طبیعی و غیر طبیعی کمتر است و کمک حال روحی و جسمی یکدیگر هستیم؛ ولی در مقابل در سفر تک نفره دیگر با اختلاف سلیقه رو به رو نیستی و برنامه ات برای خودت مشخص است همچنین یاد می گیری که روی پای خودت بایستی.
محمد صائبی ماهی چند بار بدین شکل سفر می کند و معتقد است این سفرها اعتیادآور است. او در مورد هیچهایک می گوید: هیچهایک یعنی مرامی سوار شدن، در واقع از رانندگان می خواهید که شما را تا هرجایی که هم مسیر هستند مرامی سوار کنند و برسانند.
وی افزود: این سبک سفر علامت خاصی دارد هیچهایکر معمولا شست راست خود را به سمت جاده می گیرد یعنی من را رایگان تا جایی که مسیرمان مشترک است برسان.
صائبی با بیان اینکه معمولا هیچهایک به صورت مسیر به مسیر است، ادامه می دهد: این سبک سفر از اروپا می آید و حتی در گواهینامه های رانندگی نیز به راننده ها آموزش داده می شود که هیچهایکرها چه کسانی هستند.
او در مورد سابقه هیچهایک در ایران گفت: در ایران نزدیک به سه سال است که موج هیچهایک و کوله گردی راه افتاده است و راننده های ماشین سنگین نیز دیگر هیچهایکرها را می شناسند.
صائبی در مورد مزیت های این نوع سفر توضیح می دهد: در وهله اول هیچهایکر به صورت رایگان از مبدا تا مقصد را طی می کند و هزینه های سفرش پایین می آید. بعنوان مثال من یک سفر پنج روزه به مشهد، قم، بجنورد، استان گلستان و مازندران با هزینه ۲۰ هزار تومان رفته ام. به تبع هزینه که پایین باشد کسی که علاقمند به سفر باشد راحت تر و بیشتر سفر می کند.
این هیچهایکر جوان در مورد دیگر مزیت های هیچهایک گفت: وقتی اینطور سفر می کنید خیلی مسیرهای جدید و مناطق بکر پیدا می کنید که شاید اگر با ماشین شخصی، قطار یا هواپیما این مسیرها را بروید آن ها را نبینید؛ مثلا من از طریق هیچهایک آبشارهای جدید پیدا کردم که حتی در اینترنت هم سرچ کنید نامی از آن ها نیست.
او ادامه می دهد: همچنین با بومی های آن منطقه آشنا می شوید و آن ها اطلاعات در مورد مناطق طبیعی بکر، تاریخ و فرهنگ منطقه می دهند بنابراین ریزتر با منطقه آشنا می شوید.
صائبی می گوید: هم صحبتی، بازگو کردن خاطرات، آشنایی با تفکرات و فرهنگ های مختلف، لهجه، گویش به واسطه تبادل تجربیات با راننده دیگر مزیت هیچهایک است. از طرفی راننده به جای اینکه تنها مسیری را برود هم صحبت پیدا می کند و برای او نیز تبادل تفکر و تجربه است.
او ادامه می دهد: بحث دیگر هیجان این نوع سفر است اینکه نمی دانی چه اتفاقی قرار است برایت بیفتد و کجا بروی؟ ما کوله گردهایی که هیچهایکر هستیم کوله را روی دوشمان می اندازیم و لب جاده می رویم و خرد خرد مسیر را می رویم و می گوییم هر جا جاده مرا ببرد، گاهی پیش آمده من از منطقه ای سر درآورده ام که فکرش را نمی کردم. صائبی می گوید: هیچهایک یک تجربه ماجراجویانه است نمی دانی با چه کسی همسفر می شوی مــا کوهنوردان اصطلاحی داریم کــه می گوییم کوله کوله را می جوید بنابراین خیلی زود دوست هایی که به سبک ما سفر می کنند پیدا می کنیم گـاه سفر را یک نفره و دونفره شــروع می کنیم؛ ولی ده نفره تمامش می کنیم.
او در مــورد تفاوت هیچهایک و کوله گردی می گوید: هیچهایک یک نوع سبک سفر است یعنی ما تصمیم می گیریم که با قطار، هواپیما، ماشین شخصی، اتوبوس، دوچرخه و یا هیچهایک به مقصد برویم؛ ولی بک پکری و کوله گردی یعنی اینکه تو تصمیمی می گیری با کیف دستی، چمدان یا کوله به سفر بروی البته بیشتر هیچهایکرها بک پکر و کوله گرد هستند.
این کوله گرد اراکی توضیح ی دهد: هزینه سفر شامل جابه جایی، مکان استراحت و خواب و خوراک است. هیچهایک هزینه جابه جایی را پایین می آورد و کوله گردی هزینه های دیگر را. اصطلاحی میان کوله گردان باب است که می گویند «ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم» زیرا تجهیزات، کیسه خواب و وسایل پخت و پزمان در کوله همراهمان است چیزهایی که برای چند روز زندگی به آن نیاز داریم.
صائبی می گوید: در سفرهایی بدین سبک به غیر از کوله، لباس مناسب و کفش مناسب نیز مهم است. گاه پیش می آید در طول سفر ماشینی برای رسیدن به مقصد گیر نیاید و مجبور شویم در کنار جاده چادر بزنیم. البته کسی که هیچهایک می کند می داند باید طوری برنامه ریزی کند تا به شب نرسد.
او با بیان اینکه هیچهایک و کوله گردی در صنعت گردشگری خیلی فعال شده است، توضیح داد: هر چیزی که باب می شود جنبه های مثبت و منفی دارد اینکه هر فردی یک کوله می گیـرد و می زند به جاده از این لحاظ که نوعی ورزش و همچنین طبیعت گردی است خوب است.
صائبی می گوید: ولی تا زمانی که در این خصوص فرهنگسازی نشود مشکلات وجود دارد. مثلا این نوع سفرها باعث شده خیلی ها به طبیعت، حیوانات و محیط زیست آسیب بزنند. از طرفی برخی نیز خیلی جو زده شده اند مثلا جشنواره رنگ در طبیعت برگزار می کنند و باعث کثیفی و لطمه زدن به طبیعت می شوند.
او تاکید می کند: ما در ابتدا باید بدانیم چرا به طبیعت می رویم قرار نیست ما طبیعت را جایی بدانیم برای انجام کارهایی که در شهر یک ناهنجاری به شمار می آید و اجازه انجامش را نداریم.
صائبی ادامه می دهد: این نوع سفرها در بالارفتن صبر و تحمل افراد نیز موثر است. از طرفی باید به این نوع سفر علاقه داشت چون برخی سختی های خودش را دارد برای همین مختص یک قشر یا گروه سنی خاصی نیست، از نوجوان ۱۳ ساله تا زوج ۵۵ ساله هم هیچهایک و کوله گردی می کنند.
سفری برای کسب هیجان و تجربه
امیر محسن نظری دیگر کوله گرد و هیچهایکر جوان اراکی است که سه سال است تجربه این نوع سفر را دارد و در این مدت نزدیک به ۳۰ سفر داشته است.
او می گوید: این روزها همه کوله گردی و هیچهایک را یکی می دانند؛ ولی این دو با هم متفاوت هستند. هیچهایک یک نوع سبک حمل و نقل است؛ ولی کوله گردی یک نوع سفر است.
نظری در مورد هیچهایک توضیح می دهد: تاریخچه دقیقی نمی توان برای آن گفت بـه نظرمی رسد خاستگاهش آمریکای شمالی باشد، برخی دانشجویان برای کم کردن هزینه هایشان از این روش استفاده می کردند و بعدها رواج پیدا کرد.
وی ادامه داد: هیچهایک (hitchhike)یک اصطلاح انگلیسی است hitch یعنی تکان دادن و hike هم یعنی راه رفتن؛ ولی معنی اصطلاحی آن می شود رایگان سواری.
نظری اضافه می کند: هیچهایکری المان های مشخص دارد و تقریبا تمام هیچهایکرها آن روند را انجام می دهند هرچند برخی نیز تکنیک های خاص خودشان را دارند.
وی ادامه می دهد: هیچهایکرها معمولا در خروجی های شهر و اول جاده مقصد می ایستند. بـرخی در توقف گاه های ماشین هــای سنگین می ایستند و رو در رو با راننده در مورد مسیر و مقصد حرف می زنند. مثلا خود من در اوایل جاده در مکان هایی که سرعت ماشین کم می شود و امکان برقراری ارتباط چشمی با راننده هست و می تواند ماشین به راحتی کنار بزند می ایستم.
نظری می گوید: معمولا هیچهایکرها با شست به سمت مقصد علامت می دهند اگر راننده تمایل داشته باشد می ایستد، البته برخی هیچهایکرها از کــاغذنویسی استفاده می کنند البته بیشتر در جاده ای که چند شاخه است معمولا نام مقصد را بر روی کاغذ می نویسند تا راننده ای که مقصدش آنجاست بایستد. برخی مسیرها هم طولانی است و باید چندین بار ماشین عوض کرد.
این هیچهایکر جوان توضیح می دهد: قطعا اولین نگاه و ارتباط چشمی در همان چند ثانیه اول می تواند نشان دهد که با این راننده می توان همسفر شد یا نه؟ اگر این ارتباط مثبت برقرار شد در مورد مقصد با راننده حرف می زنم و می پرسم که به مقصد مورد نظرم می رود یا نه؟ اگر پاسخ راننده مثبت باشد در مورد هزینه ها با او حرف می زنم و می گویم سبک سفرم طوری است که نمی توانم کرایه پرداخت کنم ممکن است راننده بپرسد چرا؟ و من هم قطعا می گویم چون اینطور امکان بیشتر سفر کردن برایم هست و در این سفر منتظر اتفاق های هیجان انگیزم.
نظری گوید: البته همه این ها بستگی به فیدبک راننده دارد. وقتی خودت و راننده هر دو دوست دارید همسفر هم شوید سفر آغاز می شود.
او ادامه می دهد: یکی از مزیت های هیچهایک این است که با راننده هم کلام می شوید و تبادل تجربه می کنید. برای برقراری ارتباط بهتر با راننده باید اول نقاط مشترک با او را پیدا کرد. از طرفی چون راننده ها معمولا بومی هستند و یا به منطقه مقصد اشراف دارند می توانند به ما در آشنایی بهتر با مقصد و مسیر کمک کنند.
نظری می گوید: از آنجاییکه هیچهایکر در سفرهایش با راننده های مختلف رو به رو می شود با شخصیت های مختلف آشنا می شود و طرز برخورد با تفکر و نظرهای مختلف را یاد می گیریم.
او در مورد اینکه معمولا هیچهایکرها می توانند چند نفره سفر کنند، گفت: معمولا از یک تا سه نفر ایده آل ترین تعداد برای هیچهایک است زیرا تعداد نفرات که بالا باشد معمولا راننده اعتماد نمی کند و هم استهلاک برای ماشین بالا است. حتی اگر در میان گروه یک خانم باشد اعتماد راننده به گروه بیشتر خواهد بود زیرا حضور یک خانم تاییدی بر اعتماد بر دیگر اعضای گروه سفرکننده است یا اینکه ممکن است راننده ای خانم باشد و به واسطه حضور خانم گروه را سوار کند.
این هیچهایکر می گوید: می توان هر مدل ماشینی چه سبک و چه سنگین سوار شد و در جاهایی که دسترسی جاده ای ندارد یا دسترسی به مقصد سخت است هر وسیله ای چون گاری، موتور، تراکتور یا حتی الاغ نیز می توان سوار شد.
نظری با تاکید بر اینکه باید بین هیچهایکر و راننده اعتماد برقرار شود توضیح می دهد: معمولا این ارتباط از روی ظاهر و همان ارتباط اولیه صورت می گیرد.یک هیچهایکر از روی ظاهر و نوع برخورد راننده می فهمد که باید به او اعتماد کند یا نه، از روی وسایل داخل ماشین نیز می توانیم پی ببریم که این ماشین برای استفاده خانواده است یا نه، نوع صحبت کردن راننده هم مهم است برخی رانندگان اصرار دارند که سوار ماشینشان شوی این کمی شک برانگیز است در خوش بینانه ترین حالت راننده می خواهد گوشی برای حرف هایشان باشی در مجموع برای من همان نگاه اول، حس و انرژی ابتدایی که از راننده دریافت می کنم مهم است و اگر در مسیر احساس کنم در مورد راننده اشتباه کردم و احساس خطر کنم به بهانه ای از ماشین پیاده می شوم.
او اضافه می کند: در مورد راننده هم همین است او نیز باید به ما اعتماد کند آن ها نیز از روی ظاهر، وسایل و نوع صحبت ما قضاوت می کنند. برای همین می گویند که زمان هیچهایک عینک دودی نزنید تا چشم هایتان با چشم های راننده ارتباط برقرار کنند، لباس شاد بپوشید، از آنجاییکه وسایل همراه هیچهایکرها معمولا کوله و وسایل کوهنوردی است و کوهنوردها آدم های مورد اعتمادی هستند، رانندگان اعتماد می کنند البته رانندگانی هم هستند که تجربه سوار کردن هیچهایکر داشته اند و خودشان با دیدن ما برایمان می ایستند.
نظری می گوید: به کشورهای دیگر هم می توان هیچهایک کرد البته شرایط هیچهایک در کشورهای مختلف متفاوت است در بعضی کشورها نیز ممنوع است در مجموع هیچهایک یک بازی دو سر برد است. چون هم تو به مقصد می رسی و هزینه و کرایه نمی دهی و هم راننده تنها سفر نمی کند.
او در مورد زمان هیچهایک اینطور می گوید: معمولا نباید در شب هیچهایک کرد زیرا احتمال خطراتی چون تصادف زیاد است. اطراف و مسیر هم در تاریکی مشخص نیست. از طرفی چون نیمه شب به مقصدمی رسیم امکان راهنمایی خواستن و یا زدن کمپ نیست. نظری با بیان اینکه در خوش بینانه ترین حالت هیچهایک چهار سال است در ایران باب شده، افزود: در ایران هیچهایک و کوله گردی زیاد شده است زیرا هم سفر ارزانی است و هم فرصتی برای ایجاد هیجان و ماجراجویی دلیل دیگر این است که در ایران تا چیزی مد می شود همه می خواهند امتحانش کنند؛ ولی معمولا خیلی ها در این مسیر نمی مانند.
وی در مورد کوله گردی می گوید: معمولا بیشتر هیچهایکرها کوله گرد هستند، کوله گردان تمام وسایلی که نیاز دارند را درون کوله پشتی میریزند و سفر می کنند حالا ممکن است مسیر را با هیچهایک طی کنند.
او در مورد اینکه چطور می شود همسفر پیدا کرد گفت: در شبکه های اجتماعی چند گروه هست از کوله گردها و هیچهایکرها از سراسر جهان که می توان در آن همسفر هم پیدا کرد.
نظری در مورد مزیت های سفر دسته جمعی و فردی می گوید: مزیت سفر دسته جمعی این است که وسایل، خوراکی ها و هزینه ها را با یکدیگر تقسیم می کنیم، خطرات طبیعی و غیر طبیعی کمتر است و کمک حال روحی و جسمی یکدیگر هستیم؛ ولی در مقابل در سفر تک نفره دیگر با اختلاف سلیقه رو به رو نیستی و برنامه ات برای خودت مشخص است همچنین یاد می گیری که روی پای خودت بایستی.
