نگاهی به کمدی « دشمن زن» که در سینما فرهنگ اکران می شود/ خنده های بی سر و ته

چهارشنبه ۶ تیر ۱۳۹۷   شماره ۸۷۲

وقایع استان: ساخت فیلم کمدی و تسخیر گیشه به ضرب و زور خنده حالا دیگر نسخه کپی شده بسیاری از فیلمسازهای ایرانی شده است. چند بازیگر مشخص این حوزه، احتمالا یک سوپر استار و ماجراهای بدون تعلیق و بدون فراز و نشیب با پایان مشخص و شاد مصالح در اختیار این کارگردانان است بعد کمی هم رنگ و لعاب و رقص و آهنگ چاشنی اش می شود و فیلم آماده می شود. بسیار عجیب است که فیلم های چنین بدون محتوا و حتی مبتذل و با شوخی های جنسی واضح چطور به راحتی مجوز ســاخت و پخش دریافت می کنند برخلاف برخی فیلم ها که سال ها باید پشت در توقیف بمانند.
نگاهی به فیلم های اکرانی سینمای ایران نشـان می دهد که بیش از ۸۰ درصد آن ها کمدی هستند کمدی هایی شبیه هم که به غیر از یک یا شاید دو تا از آن ها بقیه بدون دغدغه و دلمشغولی ساخته شده اند. حتی اگر بگوییم که دغدغه ای داشته اند آنقدر سطحی و بد بیانش کرده اند که مخاطب یا متوجه آن نمی شود و یا خیلی کلیشه و شعاری است. اینکه چرا کارگردانان سینمای ایران اینگونه افراطی به ساخت چنین کمدی هایی روی می آورند جای سوال دارد و البته عجیب تر از آن مخاطبانی هستند که هنوز برای دیدن این فیلم ها هزینه می کنند؟ باید دید این اتفاق از کجا نشات می گیرد یعنی نیاز مخــاطب چنین فیلم هایی است و یا نه چون حجم زیادی از فیلم های تولیدی به این حوزه اختصاص دارد مردم حق انتخاب در ژانرهای کمتری را دارند.
«لونه زنبور»، «تگزاس»، «خجالت نکش» و … از جمله فیلم های کمدی روی پرده سینمای های ایران در چند هفته اخیر هستند در کنار این ها به تازگی «دشمن زن» ساخته کریم امینی نیز در حال اکران است. این فیلم هم اکنون در سینما فرهنگ اراک بر روی پرده است. اگر اهل سینما باشید و فیلم شناس با یک نگاه به پوستر و سردرسینماهای این فیلم و دیدن گروه بازیگران و تهیه کننده آن به راحتی حدس خواهید زد که با چه فیلمی روبه رو هستید. احتمالا یک کمدی آبکی با داستان تکراری بله همینطور است. البته سازندگان این فیلم اعتقاد دارند که دغدغه شان موضوع زن بوده و حتی فیلمشان نیز رگه های فمنیستی و دفاع از حقوق زنان دارد. این فیلم به کشمکش بین زنان و مردان در بستر طنز و کمدی می پردازد؛ ولی آنچه واضح است فیلمنامه نتوانسته است از پس آن برآید. ماجرای تکراری مردانی که می خواهند بدون زنان زندگی کنند؛ ولی می فهمند که این کار امکان ندارد. در سینمای ایران این موضوع دستمایه ساخت فیلم های بسیاری بوده است. در سال های قبل از انقلاب نیز فیلمی با همین تم و نام ساخته شده بود. بـدون شک ژانــر کمــدی می تواند فضای مناسبی را برای نشـان دادن کشمکش هایی از این دست فــراهم کند بــرای همین بیشترین فیلم هایی که به این مـوضوع پرداخته اند کمدی بوده اند نمونه هایی چون «همسر»، «عینک دودی»، « صورتی»، «ورود آقایان ممنوع»، «توفیق اجباری» و … ولی با وجود گذشت سالیان بسیار از ساخت این فیلم ها فیلمی چون دشمن زن در کیفیت و پرداخت بسیار عقب تر از آنها است. زیرا در فیلم هــای نام برده شده ماجرا و موقعیت ها در روند خود شوخ طبیعی و خنده را بر لب می نشاند؛ ولی در دشمن زن مــانند بیشتر کمدی هایی این روزها، شوخی های رکیک و جنسی، مسخره کردن یکدیگر و … باعث خنده گرفتن از مخاطب می شود. کریم امینی در اولین تجربه فیلمسازی خود فیلمنامه مناسبی را انتخاب نکرده است. در این فیلم ما شاهد هیچ شخصیتی نیستیم همگی در حد تیپ های تکراری با نوع بـازی و دیالوگ های تکراری هستند. گویا برای فیلمساز مهم نیست که به نوع روابط زن و مرد به طور جدی بپردازد همه چیز در خدمت خنداندن مخاطب است. همچنین فیلمساز چون می دانسته که در هجمـه فیلم های کمدی روی پرده سینما باید آسی برای رو کردن داشته باشد تا مخاطب به دیدن فیلمش بیاید بنابراین از حضور افتخاری جواد یساری خواننده در فیلم بهره برده است، البته این حضور تنها به خواندن ترانه و آواز در رستورانی ختم می شود. بهر حال فیلم دشمن زن مانند خیلی از کمدی های بی در و پیکر امروزی ملغمه ای از ساز و آواز و رقص و شعــار و فاکت های فلسفی است که در نهایت هیچ فرم و قالبی را نمی گیرد و البته هیچ محتوایی را نیز در بر ندارد.
در این فیلم سام درخشانی، بهاره کیان افشار، الناز حبیبی، گوهر خیراندیش و سیروس همتی ایفای نقش می کنند.