روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
دوشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۷ شماره ۸۹۰
نیلوفر ملکی
امروزه دیگر نام کودکان کار برای جامعه واژه غریب و گنگی نیست. لا اقل هر روز این قشر از جامعه که در حال رشد هستند را سر چهار راه ها در مراکز شلوغ شهر یا در مکان های مختلف عمومی به وفـور می بینیم و این مسئله قابل کتمان هم نیست. اغلب این کودکان که توسط برخی از افراد جامعه طرد و رانـده می شوند و از طرف برخی دیگر هم مورد ترحم قرار می گیرند از نظر شرایط اقتصادی، فرهنگی و تحصیلی در نابهنجارترین شرایط ممکن قرار دارند و به اجبار خانواده و یا برای دوام به تکدی گری و پول طلب کردن از راه های دیگر مثل گل فروشی، فال گیری و…. در مکانهای شلوغ روی آورده اند و این بهترین حالت از کسب در آمد این کودکان است.
در شکل گیری روند و گسترش کودکان کار دلایل مختلف و پیچیده ای وجود دارد و از طرفی دیگر هم هر کدام از این دلایل به نوبه خود موارد بنیادی و عمیقی هستند که به شکل زنجیره ای به هم وصل شده اند. در استان مرکزی نیز کودکان کار و معضلات آنها قابل چشم پوشی نیست به طوری که رضا جعفری مدیر کل دفتر آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی در گفتگوی اخیر خود با ایسنا گفت: شصت درصد از این کودکان از اتباع خارجی هستند.
اینکه کودکان کار چند درصد از بخش مهاجر یا غیر مهاجر را تشکیل می دهند و یا اینکه به قول مدیر کل دفتر آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی خانواده های بی مسئولیت باعث شده اند تا کودکان آنها ناخواسته وارد خانواده کودکان کار شوند در برابر عدم ایجاد مراکز هدفمند منسجم و کاربردی از سوی بهزیستی و مراکز مرتبط با آنها بحث پیش پا افتاده ای است. طبق آمار ارائه شده در استان مرکزی تعداد این افراد به ۱۸۰ نفر می رسد و در اینجا این سوال مطرح می شود که چرا مراکز مختلف زیر نظر بهزیستی از مراکز حمایتی تا کارآفرینی تا به حال نتوانسته است آنگونه که باید جلوی فرایند افزایشی آنها را بگیرد.
اکنــون مراکز مختلف در حوزه پیشگیری از معلولیت ها (خدمات ژنتیک) و در حوزه اقتصادی مراکز کارآفرینی کودکان راه اندازی شده است اما واقعیت این است که این قشر آسیب پذیر همراه با معضلات عمیق و دیر درمان در بطن جامعه فقط با راه اندازی و افتتاح این مراکز سرانجام شیرین ویا لااقل قابل قبولی پیدا خواهد کرد.
با پذیرش نابهنجاری ها و مشکلات واقعی، وسیع و چند گانه این قشر باید با روشهای به روز، عینی و هدفدار به خصوص در شرایط کنونی کشور به جای تکرار آن را عملیاتی کرد. اینکه بخواهیم بگوییم شیب طلاق کند یا ملایم است یا اینکه مراکز کارآفرینی کودکان در حال احداث است نه تنها وجود سامانه های زیر مجموعه بهزیستی را کاربردی نمی کند بلکه کودکان کار را با مشکلات بیشتری رو به رو کرده و آنها را پس زده از جامعه، مردم و نهادهای مربوط در خود این بستر نا امن به جنب و جوش وامی دارد.
