«وقایع استان» بررسی می کند؛ چرا دوستی ها دوام ندارند؟/رفیق بی کلکم آرزوست

چهارشنبه ۶ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۷۱
وقایع استان:
«تو دوستم بودی، می شه بگی چرا؟ من کم گذاشتم برات؟ رفیقت بودم می دونی رفیق یعنی چی؟ می دونی یا نه؟ کی دستت رو گرفت اورد تو این کار؟ چرا جواب نمیدی؟ حالا تو، تو که رفیقم بودی زیرآب من رو زدی؟ بخاطر پست؟ یا پول بیشتر؟ تو رفیقی آخه؟ تو نارفیقی.»
«من بدی به تو نکرده بودم؟ تو مثل خواهرم بودی، اشتباه از من بود که بهت اعتماد کردم و مشکلم رو باهات مطرح کردم. تو می دونی با زندگی من چکار کردی؟ تو آبروی من رو جلوی خانواده ام بردی؟»
برای خیلی از ما ممکن است پیش آمده باشد که با یکی روابط دوستانه ای داشته باشیم ولی به هر دلیلی این رابطه دچار بحران می شود. یکی از دلایلی که اغلب در مورد جدایی های دوستان می شنویم این است که دوستم به من خیانت کرد البته خیانت یک مفهوم است یعنی نمی توان تعریف مشخصی برای آن داشت. برای هرکسی خیانت یک تعریف و نشانه ای دارد. برخی رفتارها یا حرف ها به زعم برخی خیانت است و به نظر برخی دیگر نه…؛ اما واقعا چه زمان باید فهمید یک رابطه دوستانه در حال پایان است؟
خیلی وقت ها برخی از خشونت ها و برخوردهای فیزیکی در روابط دوستانه ایجاد می شود تا جایی که ممکن است حتی دوستی توسط دوست دیگر به قتل برسد و این دقیقا همان مرحله ای از دوستی است که از مطلق و محض خارج و به نسبیت نزدیک می شود.
قبل از اینکه بدانیم چرا یک رابطه دوستانه منجر به یک رابطه بحرانی و چالش برانگیز می شود باید دید اصولا معیار یک دوست خوب چیست؟ به طور قطع در این خصوص نمیتوان به تعریف مشخصی دست یافت ولی برخی المان ها و ویژگی ها می تواند در یک رابطه دوستانه مشترک باشد. دوستی ها بر اساس نیاز شکل می گیرد نیاز به روابط اجتماعی همیشه در میان انسان ها بوده است زیرا انسان موجودی اجتماعی است؛ ولی اینکه کدام فرد را برای شکل گیری یک رابطه انتخاب می کند بستگی به روحیات و شخصیت آن فرد دارد. دوستی هم یک رابطه است و اینکه ما چه کسی را در دایره دوستان خود قرار می دهیم با توجه به سبک زندگی؛ اعتقادات و نیازهایمان متفاوت است. معمولا انسان فردی را برای دوستی انتخاب می کند که با او مشترکاتی داشته باشد، علاقمندی های مشابه که باعث ایجاد یک پیوند و نزدیکی می شود.
البته شکل گیری روابط دوستی در نظر اول آسان می آید شاید یک روز به خودمان بیاییم و ببینیم با فردی که هر روز سر ایستگاه اتوبوس در یک ساعت هم را می دیده ایم یک دوست صمیمی شده ایم یا نه با همسایه ای که سر محکم بستن درب راهرو توسط او از خواب پریده ایم حالا دوست صمیمی شده ایم یا نه همکلاسی دانشگاهمان یا یکی از اقواممان دوست صمیمی مان باشد. بهرحال روابط دوستی شکل می گیرد ولی از آن سو نیز پیش می آید که به ناگاه دوستانی که رفیق گرمابه و گلستان بودند میانه شان بهم می خورد، چه می شود که اینطور می شود؟
امیر دانشجوی ترم آخر مکانیک است، او که به تازگی با یکی از دوستانش قطع رابطه کرده است، می گوید: شاید رابطه ما بیشتر کاری بود تا دوستانه یعنی فعالیت و علاقه مشترک ما را به هم نزدیک کرده بود و یک روز متوجه شدیم ساعت های زیادی را با هم هستیم.
وی ادامه می دهد: دیگر دوست شده بودیم آن هم از نوع صمیمی از تمام دغدغه ها و مسائل خصوصی هم کم و بیش اطلاع داشتیم در مواقع مشکل هم به فکر هم بودیم ولی این رابطه بعد از سه سال تمام شد البته شکل رابطه تغییر کرد وگرنه هنوز با هم تماس داریم.
امیر در مورد علت پایان این رابطه می گوید: همان مسائل کاری که ما را پیوند داده بود ما را هم از هم دورتر کرد. او می خواست نظرهای خود را در طرح ها اعمال کند و من هم قطعا نظرات خودم را داشتم بنابراین تصمیم گرفتیم جداگانه کار کنیم و حالا ماهی یکبار هم از هم خبر نداریم البته دوستم کم لطفی نکرده و جاهایی چیزهایی از من گفته است که باعث رنجش من شد.
آذین که ۳۲ سال دارد هم در مورد رابطه های دوستی و بهم خوردنشان می گوید: معمولا روابط دوستی دختران خیلی صمیمی تر از پسران است و آن هم به دلیل روحیات متفاوت دختران است که هم زودتر اعتماد می کنند و هم نیازمند حرف زدن هستند.
او در پاسخ به این سوال که تجربه ای از خیانت یا بهم خوردن دوستی دارد، می گوید: بله یک تجربه تلخ و البته مقصر اصلی خودم بودم زیرا به فردی که خیلی نمی شناختم اعتماد کردم و او را در حریم شخصی و خانوادگی خود راه دادم.
آذین ادامه می دهد: یکی از هم کلاسی هایم برای مدتی در طبقه پایین خانه ما اجاره نشین بود همین نزدیکی مکان ناخواسته ما را بهم نزدیک کرد ولی در نهایت او از اعتماد من سواستفاده کرد و با نامزد من وارد رابطه شد. حالا دیگر سال هاست که به هیچ فردی اعتماد ندارم و به معنای واقعی تنها هستم.
اما الهه نظر دیگری دارد، او می گوید: وقتی رابطه ای تمام می شود نباید مقصر را دوست خود بدانیم باید ببینیم خود ما چقدر برای آن رابطه وقت گذاشته ایم، دوستی هزینه دارد. ممکن است با حرف ها و رفتارهای تکراری یک دوست خسته کننده شده باشیم دوستی که نتواند حضورش به دوست دیگر نشاط دهد.
وی ادامه داد: من با دختر همسایه مان خیلی صمیمی بودم ولی از یک جایی به بعد او فقط توقع داشت که از مشکلاتش بگوید و من گوش کنم و اگر گاهی دیر جواب پیام ها یا تلفنش را می دادم و یا فرصتی برای بیرون رفتن با او نداشتم از من دلخور می شد.
الهه ۲۸ ساله اضافه کرد: از دید من این رفتار منطقی نیست دوست قرار است که همراه آدم باشد ولی قرار نیست تمام فرصتش را برای تو بگذارد گاهی باید طرف مقابل را نیز درک کرد او نیز دلمشغولی های خودش را دارد و نمی تواند تمام وقت برای ما باشد.
رضا که ۴۵ سال دارد نیز می گوید: دوستی یعنی صداقت و مرام، مردانگی، من یک زخم خورده از رفیقم، دوستی که سرمایه ام را با خود برد. دوست واقعی دوستی است که از موفقیت آدم خوشحال شود نه دوستی که بخواهد ضربه بزند.
وی می گوید: من و صمیمی ترین دوستم قرار بود برای راه اندازی یک کارگاه سرمایه گذاری کنیم ولی بعد از گرفتن وام ها ودردسرهای آن یک روز صبح متوجه شدم حساب مشترکمان خالی شده و دوستم متواری است. باورم نمی شود ۱۳ سال دوستی اینطور به باد رفته بود. شاید اشکال از من و ساده لوحی ام بود.
بهرحال ما به دوستانمان نیاز داریم نمی شود با چند تجربه تلخ برای همیشه قید دوستی را زد، دوستی های بسیاری هم هست که خوشایند و برای هر دو طرف رابطه لذت بخش است که نمونه هایش نیز در اطرافمان کم نیست ولی نمی توان انکار کرد که برخی دوستی ها نیز نقطه پایان دارد.
دوستی یک رابطه متقابل است یعنی در یک رابطه و ایجاد بحران در آن نمی توان صددرصد یک طرف را مورد سرزنش قرار داد فقط ممکن درصد تقصیر هر طرف متفاوت باشد. قطعا وقتی که دیگر گذراندن زمان با دوستمان برایمان لذت بخش نیست، وقتی که دوستمان دائم غر می زند، وقتی باعث می شود که احساس بدی نسبت به خود داشته باشیم و یا بهردلیل و جبری از او دور می شویم باید بدانیم که رابطه دوستی مان در معرض آسیب قرار دارد و باید فکری برای آن کرد.
ما به دوست احتیاج داریم، آن‌ها روی سلامت جسمی و ذهنی ما تاثیر مثبت دارند. از طرف دیگر، انزوای اجتماعی، درد فیزیکی ایجاد می‌کند و ما را مستعد ابتلا به بیماری می‌کند. در واقع، اگر که این نیاز بیولوژیکی بسیار مهم ارضاء نشود، بدن ما به کمبود دوست، عکس‌العمل نشان می‌دهد. این موضوع اصلاً جای تعجب ندارد. ما به عنوان انسان، تکامل یافته‌ایم تا به دوستانمان وابسته باشیم. پس باید سعی کنیم روابط دوستانه مان را نیز به درستی مدیریت کنیم تا نخواهیم از دوستی بعنوان یک رابطه تلخ یاد کنیم.