خداحافظ فوتبال شهر خسته

سه شنبه ۹ خرداد ۹۶ شماره ۵۹۹
وقایع استان
یک خبر تلخ و دردناک دیگر برای فوتبال اراک، خالق روزهای خوب فوتبال اراک مهدی پاشازاده به نساجی پیوست؛ هرچند تا آنجا که خبرداریم امضای نهایی قرارداد باقیمانده است ولی افتاد آن اتفاق نامبارکی که نگرانش بودیم و این مربی خوب که به حق رگ خواب فوتبال اراک را در دست داشت از دستمان پرید. روی سخن با مدیرانی است که همچنان استخوان را لای زخم عفونی فوتبال اراک گذاشتند و آنقدر دست دست کردند تا این مربی که در نیم فصل دوم بهترین نتایج ممکن را کسب کرده بود چاره ای جز جدایی نداشته باشد.
مایه تاسف است و ناراحتی که چندین بار این مربی اعلام کرده بود علاقه دارد در اراک ادامه دهد چرا که این فوتبال، این تیم و این جوانها را می شناسد ولی گوش شنوایی نبود و دوستان در راس کار همه چیز را بشوخی گرفتند و آنقدر دست دست کردند تا براستی مرغ از قفسمان پرید.
پای سخن هر یک از اهالی فوتبال اراک که می نشینی ابراز تاسف می کند که چرا آنقدر تعلل شد تا پاشازاده از اراک برود چرا این مربی را که تجربه خیلی خوب فصل پیش را با این تیم بهمراه داشت آنقدر ساده از دست دادیم. چقدر خوش خیال بودیم و تصور می کردیم فصل جدید شاید انتظارمان به سر آید و فوتبال اراک به روزهای خوب برگردد ولی افسوس که زهی خیال باطل که دیگر نبایستی دلخوش بود برای اتفاق های شادی آور . آقایان بدون پاشازاده این تیم راه به جایی نمی برد. رفتارهای مدیران باشگاه بر روی اعصاب هزاران جوان فوتبالدوست اراکی است که به همین سادگی رویای شیرینشان بر باد رفت. آری اگر پاشا می ماند دوباره این سکوهای خالی پر می شدند دوباره فوتبال به میان مردم می آمد. مردم مگر چه می خواهند، نتیجه خوب می خواهند و فوتبال زیبا که همین فصل پیش در نیم فصل دوم تجربه اش کردیم. به جرات می گوییم دیگر هیچ امیدی به پا گرفتن دوباره فوتبال در این شهر نداریم. فوتبال نفس هایش در اراک مانند ریه های خیلی از شهروندان اراکی به شماره افتاده و با وضعیت موجود بایستی رخت های عزا را از گنجه بیرون آوریم و برای رفتن به مجلس ختم فوتبال بیمار اراک اماده شویم و آخرش بگوییم روحش شاد راحت شد. فوتبال اراک راحت شد از دست به دست شدن مثل گوشت قربانی یک روز در این کارخانه و یک روز در این ارگان و هیچ متولی دلسوزی هم بالای سرش نبود تا دردش را چاره کند و یکبار برای همیشه با هر طول درمانی غده سرطانی اش را جراحی کند و شادی را میان اهالی آن باز گرداند.فوتبال در این شهر دست آویز همه چیز شد دستمایه همه جور بازی شد و در نهایت تلف شد. غریبه ها آمدند و رفتند و بردند و فوتبال اراک رنجور تر و نحیف تر از همیشه به این روز افتاد. با این وضعیت این شهر رنگ خوش فوتبالی دوست داشتنی را بخود نخواهد دید. این آخر کار نیست ظلم بزرگ به استعداد های این شهر می شود که می بینند در اراک آینده خوبی ندارند و دلسرد و دلزده می شوند از رفتن پی علاقه شان. کور می شود استعداد بچه هایی که در کوچه و پس کوچه دنبال توپ پلاستیکی می دوند به امید روزهایی بزرگ. سخن ادامه دارد و البته رمقی برای پرداختن به آن نیست. از رفتن مهدی پاشازاده رسیدیم به سوگواره فوتبال اراک. البته بد هم نیست، مرگ یکبار شیون هم یکبار. حالا دیگر می گوییم فوتبالی نیست که غصه اش را بخوریم و دغدغه اش را داشته باشیم و از سختی ها و ناراحتی هایش بنویسیم.کمتر حسرت می خوریم به داشته های دیگر شهرها. چقدر درد آور بود صعود سپیدرود و پارس جنوبی که از لیگ دو به لیگ یک آمده بودند.خون آنها رنگین تر بود آقایان؟ خیر عزیزان، آنها برنامه داشتند و عاشق بودند و پای کار تا آخر ایستادند و ثمره اش را دیدند. خداحافظ فوتبال شهر خسته.