یکشنبه ۱۳ تیر ۹۵ شماره ۳۵۹
نابرابری جنسیتی مقولهای که از آغاز سپیده دم تاریخ تاکنون همراه بشریت وجود داشته و هر زمان و در شرایط و فرهنگهای مختلف بگونهای مطابق با آن شرایط و فرهنگ جلوه نموده است. و«برابری و نابرابری جنسیتی از یک جامعه به جامعه دیگر و از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر متفاوت است. الپرت نابرابری جنسی و تبعیض اجتماعی زن در جامعه مردسالار را تحت تاثیر عوامل فرهنگی و خانوادگی میبیند، زیرا فرد را کاملاً محصول شرایط اجتماعی میداند. حال با توجه به نظریات این دو صاحب نظر که در یک جامعه غربی معتقدند ادعای قوانین در آن دو جوامع به این است که تبعیض علیه زنان وجود ندارد میبینیم که در عمل نابرابری جنسیتی وجود دارد و تابع فرهنگ جوامع است لذا میتوان گفت بیتردید در جامعهای مانند ایران که روح مر دسا لار ری با خون و رگ و پوست مردم ما عجین است قطعاً این نابرابری بسیار ژرف و عمیق است و در حقیقت در جامعهای که در خلاء سنت و مدرنیته معلق است و نمیداند به کدامین سو ره سپارد، نابرابری جنسیتی در همه ابعادش وجود دارد و قابل بررسی است.
یکی از ابعاد اصلی آن حق حضور برابر اجتماع است. حضوری که در چند دهه اخیر تلاش های بسیاری برای آن شده است. موضوع اصلی که این روزها زنان را درگیر خود کرده است اجازه حضور در ورزشگاه آزادی برای تماشای مسابقات تیم ملی والیبال کشور است. تعریف تیم ملی یک کشور چیست؟ آیا تیم ملی متعلق به عده ای یا قشری خاص هستند؟ چطور می شود مایه افتخار و غرور ملی یک جامعه را تنها به نیمی از آن جامعه متعلق دانست و از حضور زنان در کنار این تیم جلوگیری کرد.
عدم توجه مسئولان کشور به خواست این بخش از جامعه کار را به جایی رساند تا فدراسیون جهانی والیبال، ایران را ملزم کند این اجازه را به زنان بدهد. محمدرضا داورزنی در اجلاس فلورانس تعهد داده بود، ماجرای حضور زنان در ورزشگاهها را حل میکند، هنوز فدراسیون جهانی والیبال روی حرفش ایستاده که باید مشکل حضور زنان در ورزشگاهها حل شود، وگرنه شاید والیبال ایران هزینههای گزافی بپردازد.
اما فدراسیون والیبال به جای حل این مشکل همواره سعی کرده است با دور زدن زنان و فدراسیون جهانی اصل قضیه را نادیده بگیرد. نمونه اش پیش از این، فدراسیون والیبال با اجازه دادن به زنان خارجی در کنار خبرنگاران زن و عوامل اجرایی زن در کنار زمین، تلاش میکرد حداقل استانداردها را برای حضور زنان در ورزشگاهها ایجاد کند؛ اما اکنون که ماجرا ابعاد رسانهای فراوان داخلی و خارجی به خود گرفته، دیگر نمیتوان با این ترفندها، میزبانی را حفظ کرد؛ هرچند همین ترفند نیز با اعتراض ناظر لیگ جهانی در نخستین میزبانی ایران همراه بود و ناظر بازی ایران و برزیل به میزبانی ایران نمره منفی داد.
اما پافشاری ایران بر اجازه ندادن به زنان برای حضور در ورزشگاه و تاکید فدراسیون جهانی والیبال بر این حق از زنان ایرانی باعث شد اینبار در بازی ایران و صربستان شاهد حضور معدودی از زنان در ورزشگاه آزادی باشیم.
این اتفاق چندان هم مبارک نبود چرا که بخش خرید بلیط برای زنان بسته بود. به گزارش خبرآنلاین؛ در حالیکه برای بازی والیبال ایران و صربستان هم امکان خرید بلیط برای بانوان نبود، اما چند بار دوربین روی بانوانی رفت که در ورزشگاه حاضر بودند. حضور بانوان بدون بلیط فروشی در سالن ۱۲ هزارنفری به نظر اقدامی از سوی فدراسیون والیبال برای جلوگیری از خطر محرومیت ایران بوده است. در چند وقت اخیر فدراسیون جهانی والیبال بار ها تهدید کرده است که اگر همچنان حضور بانوان در ورزشگاه های ایران ممنوع باشد، خطر محرومیت در کمین ایران خواهد بود.
این رخ داد عمق این فاجعه محرومیت زنان از تماشای بازی های تیم ملی کشورشان را بیشتر نشان می دهد. حتی تلخ تر از زمانی که فاطمه الیا نماینده دور قبل مجلس شورای اسلامی گفت: « کار زن شوهرداری و تربیت فرزند است؛ نه والیبالدیدن.»