امید به تدبیر مردم

دوشنبه ۱ خرداد ۹۶ شماره ۵۹۲
میثم چگینی. کارشناس علوم سیاسی
انتخابات دوازدهم با همه فراز و فرودهایش به پایان رسید و برای بار دوم نام حسن روحانی بعنوان منتخب مردم از صندوق رای بیرون آمد،اما سوای این نتیجه،نکته مهمی در دل این انتخاب نهفته است و آن هم نوید افزایش سطح آگاهی ودرک صحیح سیاسی رای دهندگان از وضع موجود کشور و دست ردی بر سینه پوپولیست ها و وعده هایِ پوشالیِ خاصِ شبِ انتخابات بود. مردمی که از وعده های سرخرمن به ستوه آمده بودند در حالی مجددا به دکتر روحانی رای اعتماد دادند که رقبای او با وعده هایی از جنس آب ونان پا به عرصه گذاشته بودند. یکی مدام دم از قطع ید ۴% ویژه خوار از بیت المال میزد و قول ایجاد ۵ میلیون شغل میداد و دیگری هم با وعده افزایش یارانه نقدی وارد کارزار انتخاباتی شد، درست است که نهایتا به دلیل وجود اشتراکات زیاد بین آنها یکنفرشان در صحنه باقی ماند!! اما شوری این وعده وعید ها بقدری بود که اکثر کارشناسان اقتصادی، نمایندگان مجلس و حتی شخص رییس قوه مقننه لب به اعتراض گشودند و این اقوال را غیر قابل اجرا دانستند و معتقد بودند که منابع کافی برای اجرا آنها در کشور موجود نیست، با همه این تفاسیر اما کماکان این نامزدها بدون اشاره به اینکه چگونه واز چه طریق و با کدام منابع میخواهند این طرحها و به اصطلاح برنامه هایشان را اجرایی کنند، بر روی آنها پافشاری میکردند ومدام در میتینگهای تبلیغاتیشان با توسل به آنها، ضعفها وکاستی های دولت حسن روحانی را یاد آوری می کردند،اما دریغ از ارائه راهکار وبرنامه ای برای برون رفت از این مشکلات. بیشتر انرژی وتوانشان را با ایراد سخنرانی های آتشین وسراسر افترا مصروف تخریب دولت وبه هدف تهیج وتحریک احساسات مردم وبحرانی جلوه دادن اوضاع کشور کردند تا در نهایت بتوانند برای خود از این نمد کلاهی دوخته وزمام امور را بدست بگیرند، اما از این نکته غافل بودند که ایرانی سال ۹۶ بدلیل حضور در فضای بی نهایت مجازی وگردش و تبادل آزاد اطلاعات به حدی از بلوغ سیاسی رسیده که به جرات می توان گفت نسبت به ایرانی سالهای ۸۴ تا ۸۸ از لحاظ بینش سیاسی متفاوت تر و به مراتب آگاهانه تر تصمیم گیری می کند. از این رو باید به آینده سپهر سیاسی کشورمان و تدبیر مردممان امید بست چرا که معتقدم تنها پیام هموطنانمان در این انتخابات و رای اعتماد دوباره به حسن روحانی نه به پوپولیست وشعار محوری و آری به عقلانیت و واقع گرایی است.