روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۸۸
****
یاسر هویدی
وقایع استان
****
با تردید از راه پله باریک ساختمان قدیمی در خیابان قیام پایین می روم و با خود می گویم: انجمن ناشنوایان اینجاست ؟ در این گیر و دار ذهنی و کلنجار بودم که با استقبال گرم بانوان ناشنوا مواجه شدم که گویی سالهاست مرا می شناسند. خیلی دست پاچه بودم از عدم توانایی ارتباط کلامی با آنها؛ در همین حین مرا به اتاق رییس این انجمن و رییس هیات ورزش ناشنوایان استان مرکزی هدایت کردند. باورم نمی شد، اینجا، این ساختمان کهنه و نمور که ظاهرا وقفی هم هست محل گردهمایی ها و کلیه امور مربوط به ناشنوایان دیارمان باشد. دیری نپایید که آقای کزازی تشریف آورد مردی که شقیقه های سپید شده اش حکایت از عشق دیرینی به بچه های ناشنوا داشت. همکلامی من را در عصری گرم و بهاری با مردی از جنس نوعدوستی و عشق همراهی کنید:
***
جناب آقای کزازی با سپاس از وقتی که در اختیار ما قرارداده اید کمی بیشتر خود را برای خوانندگان وقایع استان معرفی کنید:
من کزازی هستم و ۶۵ سال از خداوند عمر گرفته ام بازنشسته سازمان آموزش و پرورش استثنایی هستم پس از بازنشستگی به دلیل علاقه و عشق فراوان به این بچه ها و خصوصا اینکه می دانستم تا حدودی کمبودها و نقیصه های فضای مربوط به این عزیزان کجاست از حدود سال ۱۳۷۰با همراهی جمعی از دوستان تصمیم گرفتیم انجمن کنونی را برای بچه های ناشنوا تاسیس کنیم و به کمک همراهانم کانون ناشنوایان سرپرستی استان مرکزی را دایر کردیم و تصمیم داشتیم در زمینه های اشتغال و ازدواج و امور فرهنگی و ورزشی در خدمت این عزیزان باشیم. در این مکان در خدمت ناشنوایان و کم شنوایان استان مرکزی هستم. ۵۵ سال از عمرم را با عشق و خلوص در کنار فرزندان این مرز و بوم بودم بخش کوتاهی از خدمت را در آموزش و پرورش محصلین عادی و بخش اعظم خدمت را در آموزش و پرورش استثنایی و افتخار بزرگ معلمی و آموزگاری برای کم توان های ویژه گذراندم.
آیا اگر زمان بر می گشت باز هم همین شغل را انتخاب می کردید:
من زمانی که در تدریس محصلین عادی مشغول بودم خود به خود مجذوب کار با این عزیزان شدم در گوشه و بخش مجزایی از مدرسه عادی که خدمت می کردم در یک کلاس این کودکان تحصیل می کردند که من میرفتماز پنجره آنها را می دیدم.
اگر هزار بار زمان به عقب باز می گشت باز هم همین حرفه و همین افتخار خدمت به این عزیزان را انتخاب می کردم لحظه لحظه همراهی با ناشنوایان برای من عشق بود و لذت و خدمت به این عزیزان انگار استجابت یک دعای خیر برای من بوده است و هر لحظه خداوند را برای این نعمت بزرگ شاکر هستم. من عاشق این بچه ها هستم و لحظه لحظه زندگی ام را سرشار از معنویت خدمت به آنها می بینم.از آنها انرژی می گیرم و با بودن در کنار آنها هنوز احساس جوانی می کنم و از خدا می خواهم تا آخرین لحظه عمر مرا خدمت گذار این قشر ویژه جامعه قرار دهد.
سمت وسوی ورزشی این کانون چگونه بوجود آمد؟
حدود ۵ سال از تاسیس این کانون گذشت و من کمبود امور ورزشی برای این کانون را احساس کردم و در آن زمان فقط یک سالن کوچک در بهزیستی وجود داشت که بچه ها تفننی در آن والیبال بازی می کردند و هیچگونه برنامه ریزی برای امور ورزشی آنها وجود نداشت .با فدراسیون ورزش ناشنوایان تماس گرفتم و آنها گفتند باید هیات وزشهای ناشنوایان تاسیس گردد به موازات این تماس من تصمیم به تشکیل یک تیم کشتی از ناشنوایان استان گرفتم که آن تیم در مسابقات آن سال در مشهد توانست سه مقام سومی کسب کند و این بازگشت پیروزمندانه با آن تیم نیم بند جرقه تاسیس هیات ورزش ناشنوایان استان تلقی شد و بدین ترتیب سال ۱۳۷۵ موفق به تاسیس هیات ورزش ناشنوایان استان شدیم. بچه ها در همین مکان شطرنج هم بازی می کردند در همان سال تیم شطرنج هم تشکیل دادیم که توانستیم در مسابقات کشوری ناشنوایان مقام سوم بانوان را بدست آوردیم. یکی از کشتی گیرهایی که در همان مسابقات مشهد همراه ما بود سال بعد در المپیک ناشنوایان جهان مدال طلا گرفت و من هر روز بیشتر و بیشتر ترغیب شدم برای توسعه این هیات ترغیب می شدم و هرچند که معتقدم به خدمت بیشترم ولی از توانم خارج است.
آیا تعداد ورزشکاران ناشنوایان در استان ثبت شده است؟
خیر این آمار ثبت نشده است چون این بچه ها روحیه حساسی دارند و به دلیل آزار و بی مهری هایی که در ورزش با این عزیزان می شود آنها گاها از ورزش زده می شوند و به دنیای منزوی خود بر می گردند و به همین دلیل امکان ثبت دقیق وجود ندارد ولی هم اکنون حدود ۱۹۵ ورزشکار ناشنوا در استان هستند. ذکر این نکته هم لازم است که خوشبختانه استان مرکزی به دلیل مشاوره های بموقع پس از زایمان و تولد کودکان آمار پایینی از نظر کودکان ناشنوا دارد.
آیا در دیگر شهرستانهای استان هم هیات دایر است؟
بله در خمین، شازند، ساوه و محلات دفاتری دایر است و جلساتی را برگزار می کنیم البته مسابقاتی بصورت منظم برای درون استان نمی توانیم برگزار کنیم؛ ولی در تمامی رشته هایی که در استان ورزشکار داریم تا سر حد توان ورزشکاران را به مسابقات اعزام می کنیم.
اردوها هم؟
اردوها بیشتر با فدراسیون می باشد که در صورت دعوت از ورزشکاران ما این عزیزان اعزام می شوند ولی باور کنید اعزام ورزشکاران برای مسابقات کشوری بسیار برای ما سخت می باشد ما واقعا هیات فقیری هستیم که من حتی در بعضی مواقع نمی توانم برای البسه بچه ها اقدام کنم.
هیات شما در چند رشته ورزشی فعال است؟
فدراسیون ورزش ناشنوایان حدود ۲۰ رشته فعال دارد که ما در استان در حدود ۱۰ رشته ورزشی فعال هستیم. اولین مدال های تاریخ ورزش استان مرکزی را در المپیک بچه های ناشنوا گرفتند و به این موفقیت دست یافتند و از سال ۲۰۰۱ المپیک رم تا کنون روند مدال آوری بچه های ناشنوای استان مرکزی قطع نشده است.
سال ۹۵ را از نظر حضور ورزشکاران ناشنوا استان مرکزی چگونه گذراند؟
در مسابقات کشتی فرنگی جهانی یک برنز، در کشوری کشتی فرنگی دو طلا، در جودوی کشوری یک طلا ، در دومیدانی کشوری یک طلا، در مسابقات قهرمانی کشوری بانوان با کسب ۴ مدال طلا قهرمان شدیم و توانستیم یک نقره هم بدست آوریم. میزبان اردوی تیم ملی کاراته ناشنوایان بودیم، به مدت ۸ روزمیزبان مسابقات صحرانوردی کشوری بودیم و سال پر کار و پر افتخاری را پشت سر گذاردیم. امسال هم در تابستان ۸ نفر از ورزشکاران ناشنوای استان در المپیک ترکیه حاضر خواهند بود.
خاطره ای از خدمت و هم نشینی با بچه های استثنایی دارید که در ذهنتان مانده باشد؟
بله خاطره ای دارم از سی سال قبل که همین خیابان قیام خاکی بود و انتهای این خیابان من در مدرسه استثنایی ها خدمت می کردم در یک روز بارانی وقتی به ورودی مدرسه رسیدم دیدم یکی از بچه های بصورت مداوم زمین می خورد و ظاهرا مشعلی در دست دارد که نمیخواهد این مشعل به زمین بی افتد آن روز هم روز معلم بود نظرم جلب شد و از ماشین پیاده شدم دانش آموزی بود که فک بالای وی جلو بود و نمی توانست تکلم کند با همه سختی ها به من رسید و خود را در آغوش من رها کرد و دیدم با استفاده از علف های خودروی بهاری و گل های زرد دسته گلی برای من به پاس روز معلم درست کرده و به من داد من سراسر شوق و اشک بودم وقتی این نوجوان خود در مورد مشکلات و نواقص جاری و پیش روی هیات بگویید. نقش سازمان بهزیسیتی بعنوان یک نهاد خدمت رسان و همچنین سازمان ورزش و جوانان چقدر در حمایت از شما چقدر بوده است.
نزدیک به ۱۶۰ حیطه تحت نظر بهزیستی هر استان قراردارد که امر ورزش در پایین ترین رده آن قرار دارد. سازمان بهزیستی متاسفانه سرپرستی اعتبار آن را ندارد و همیشه ما در دریافت اعتبار برای امور ورزشی با دغدغه روبرو هستیم. بهزیستی در ورزش فقط بصورت فصلی عمل می کند مثلا تابستان یک تیم کشتی ضربتی تشکیل شود و به اردوهای رامسر یا بابلسر اعزام شود در حالیکه به این آقایان باید گفت ورزش ناشنوایان برنامه ریزی می خواهد، هدف گذاری می خواهد مهم تر از همه بودجه مشخص می خواهد. چرا ورزش را در حیطه های مربوط به بهزیستی اینقدر کوچک و حقیر می پندارند؟ .همیشه در دغدغه وجه نقد برای اعزام تیم های ورزشی مان به سر می بریم و همیشه شرمنده بچه ها هستیم . همانند توپ فوتبالی همیشه در بین ادارات کل ورزش و جوانان و فدراسیون در حال پاسکاری برای دریافت بودجه هستیم. ۱۹۰ ورزشکار ناشنوا در تابستان برای المپیک به ترکیه اعزام می شوند که این اعزام ابرومندانه به دو میلیارد تومان پول نیاز دارد به نظر می رسد این پول زیاد است ولی واقعا وقتی به بازتاب آن در روحیه و شادابی ناشنواها توجه می کنیم این مبلغ اصلا پولی نیست. این بچه ها ارتباط کلامی ندارند و به اندازه منزوی هستند حالا که با ورزش به اجتماع بازگشته اند حیف است به خاطر نبود اعتبارات این عزیزان سرخورده شوند .این مکان محقر هم انجمن ناشنوایان است و هم هیات ورزش ناشنوایان و بر عکس خیلی از استانها چند مکان در اختیار نداریم مشکلات ما بیشتر زیرساختی و اعتباراتی می باشد. وضعیت مالی مناسبی نداریم. البته حضور آقای حقدادی امیدوار هستم مشکلاتمان کمتر شود زیرا این قول هایی برای همکاری بیشتر با هیات داده اند.
و سخن آخر؟
کمال سپاس را دارم از زحمت شما و روزنامه وقایع استان و امیدوارم در آینده نزدیک شاهد شکوفایی روز افزون ورزش ناشنوایان استان و کشور باشیم مطمئن باشید نمایندگان استان مرکزی در المپیک ترکیه با مدالهای رنگارنگ به کشور باز خواهند گشت و خواهش می کنم پس از این مسابقات با این ورزشکاران هم نشستی داشته باشید.
