چهارشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۸  شماره ۱۰۹۰

وظیفه شهرداری است اما…

سید مهدی میرداودی. روابط عمومی سازمان مدیریت حمل و نقل بار و مسافر شهرداری اراک

تخریب اموال عمومی از جمله منـکرات اقتصــادی محســوب می‌شود. دین اسلام حفظ اموال دیگران و اموال عمومی را امری ضروری و پر اهمیت دانسته و کسانی را که به این مساله اهمیت ندهد، نکوهش کرده و عذاب اخروی وعده داده است. تخریب اموال عمومی باعث خسارات اجتماعی و اقتصادی فراوانی می‌شود و برای حیات اجتماعی و فردی آثار مخربی در پی دارد.امروزه متاسفانه با توجه به عدم درک صحیح از فرهنگ شهرنشینی و بالا رفتن دامنه توقع از شهرداری و همچنین پیشی گرفتن در شکایت از نحوه خدمات دهی این ارگان مسئله مهمی به نام فرهنگ شهرنشینی و مسئولیت پذیر بودن در حفظ و نگهداری اموال عمومی برای برخی از افراد جامعه به سمت فراموشی رفته است و زمانی هم که اقدام رفاهی هم برای شهروندان انجام می شود با کلمه ملموسی به نام شهرداری وظیفه اش بوده مواجه می شویم… اگر چه شهرداری دارای وظایفی جهت تامین امکانات شهری و خدماتی است ولی نباید این مسئله را فراموش کنیم که ما هم به عنوان یک شهروند وظیفه داریم در قبال ایجاد رفاهیات، مسئولیت پذیر باشیم و به عنوان یک مدعی العموم به حفظ منافع شهری و مصالح و زیر ساخت ها توجه کنیم. یکی از معضلاتی که متاسفانه به یک باور غلط برای بعضی از افراد جامعه تداعی شده بی توجه بودن به حفظ مصالح و امکانات شهری می باشد، بعضی از افراد بـــه دلیل بی عدم مسئولیتی اجتماعی که در جامعه دچار آن شده اند نسبت به تخریب اموال بی توجه بوده و با تذکر به آنها متاسفانه با جملاتی از قبیل وظیفه شهرداری است اما… عوارضش را داده ایم مواجه می شویم و متاسفانه کم کم این معضل تبدیل به یک هنجار فرهنگی شده است.
براستی چرا با این بی تفاوتی همواره از خود سلب مسئولیت می کنیم؟! مگر نه اینکه ما دائم دم از فرهنگ غنی می زنیم و به گذشته خودمان افتخار می کنیم. چرا باعث افتخار آیندگان نشویم؟ چرا سعی نکنیم نگرش و فرهنگمان را ارتقا ببخشیم؟ همه ما نسبت به جامعه ای که درون آن زندگی می کنیم مسئولیم و باید این مسئولیت پذیری نهادینه شود. حال اگر بررسی ای نسبت به خصوصیت افراد تخریب گر و انواع تخریب اموال عمومی داشته باشیم درخواهیم یافت که این افراد در هر کشوری متفاوت است. به عنوان مثال در کشورهای اروپایی ریختن سس روی صندلی‌های اماکن عمومی و در آمریکا تخریب ریل‌های قطار بسیار رایج است.
در ایران نیز گرچه برداشتن علایم راهنمایی و رانندگی در جاده‌ها یا تغییر شکل آن‌ها هم چون کشورهای دیگر رایج نیست، اما کندن پوست درختان برای نوشتن یادگاری، استفاده از دَرِ توالت‌های عمومی و ایستگاههای اتوبوس شهری به عنوان تابلوی اعلانات و … رایج است. پاره کردن روکش صندلی‌ها در اتوبوس و اماکن عمومی نیز همچون دیگر کشورها جذابیت‌های خاص خود را برای تخریب گرهای وطنی دارد. آن‌ها از این کار لذت می‌برند و انرژی‌های متراکم منفی خود را بدین وسیله بیرون می‌ریزند.
نسل قبلی تخریب گران به حاصل دسترنج دیگران تعدی می‌کردند، اما تخریب گران نسل حاضر، جامعه خود را متعلق به خود نمی‌پندارند، بنابراین با آن درافتاده و چیزی که در نهایت متعلق به خود آن هاست را از بین می‌برند.
آری این حقیقتی تلخ است از ناهنجاری اجتماعی. در حال حاضر سرپناه های ایستگاه اتوبوس شهری بیشتر شبیه به محلی برای تبلیغات رایگان انواع فروشگاهها ، دفترهای مسافرتی و… شده است. حفظ و نگهداری وسایل و امکانات عمومی در پارکها و معابر عمومی یک وظیفه همگانی است. حفظ اموال عمومی و صیانت از بیت المال و آنچه ازبیت المال خریداری گردیده از عوارضی پرداختی شهروندان تهیه و جهت رفاه شهروندان در نقاط مختلف شهر تعبیه گردیده یک تکلیف بوده و فراتر از وظیفه می‌باشد و ما نباید با تفکر اینکه به شهرداری عوارض پرداخت می کنیم به نوعی در تخریب اموال عمومی توجیه بیاوریم و یا دچار بی تفاوتی بشویم…. همه ما باید سفیران فرهنگی و الگوی نسل فردا باشیم. شهرداری وظیفه اش است و شهروندان هم باید در کنار این وظیفه دست شهرداری را بفشارنند و خود را مسئولیت پذیر کنند.