همیشه قتله گاه!

سه شنبه ۱۵ فروردین ۹۶
شماره ۵۵۴

* رحمان دلاوری- عضو شورای اسلامی شهر دلیجان

مدت مدیدی است جاده ای پر پیچ و خم که قرار بوده وصل کننده دلهای مردمان چند شهر و روستا باشد بدلیل فقدان حداقل استانداردهای جاده ای هر ساله به جای آنکه کام خانواده ها را شیرین کند باعث تلخی شان شده و روح و روانشان را افسرده و ماتم زده کرده است . کم نیستند ستاره هایی که در این راه خاموش شدند و جوانان برومندی که قبل از باز شدن غنچه های زندگی چهره در خاک پوشاندند و شهری را عزا دار خویش کردند . و کم نیستند افرادی که در این جاده به ظاهر فرعی و آرام هوای زندگیشان طوفانی شد و معلولیت هدیه ای تلخ و ناخوشایند گلبرگ زندگیشان را پژمرده کرد و چه رویاهای شیرین که با کابوس مرگ و معلولیت، پایانی غم انگیز را رقم زد. جاده دلیجان به نراق تا مشهد اردهال را می گویم جاده ای که در لوای صبر و حوصله سنگین مسئولین شهرستانی و استانی و کشوری مسیر قتله گاه تا قتله گاه لقب بگیرد بهتر است . نمیدانم مسئولین در آن سوی مشهد اردهال تا کاشان چه کسانی و از چه جنسی هستند و چگونه فکر می کنند که سالهاست مسیر عشق و وصال ساخته اند و مردمان در این جاده با خیالی آسوده تر طی طریق می کنند . مگر مردمان آن سوی قتله گاه چه فرقی با این سو دارند که همه امکانات برای آسودگی خاطرشان بسیج می شود و با اختصاص اعتبارات ملی و استانی در کوتاهترین زمان ممکن جاده ای خوب و ایمن احداث می شود و رشد و شکوفایی منطقه و تضمین سفری کم خطر را به ارمغان می آورد. بخش بزرگی از جاده قتله گاه تا قتله گاه هنوز هم دست نخورده است و اراده ای هم برای بازسازی آن وجود ندارد و بخشی هم که در حال بازسازی و اصلاح هست با کندی ملال آوری در حال پیشرفت لاک پشتی است . هر چه فکر میکنم بیشتر بی جواب می مانم … شاید این جاده به این شکل باقی بماند بهتر است چون همیشه باید بهانه ای برای وعده های انتخاباتی دیگران باقی بماند ! در همین کنار گوش ما مبالغ هنگفت بودجه ملی ، کوه را شکافت و جاده پر خطری را بر دروازه شهر محلات ، مناسب و ایمن کرد که البته جای شکر گزاری و تقدیر از همه مسببین و پیگیران این کار ارزشمند دارد و شایسته است که دست یکایک مسئولین را بوسید چرا که حفظ حرمت و جان انسانها در هر جایی که اتفاق بیفتد شایسته تقدیر و سپاس است اما سوال اینجاست که چرا افرادی که مسئولیت مشترک در قبال هر دو جاده دارند برای این یکی سنگ تمام گذاستند و برای دیگری صبر تمام ؟!! مگر خاوه اردهال و مشهد اردهال به ترتیب قتله گاه و آرامگاه فرزند بلافصل امام محمد باقر علیه السلام کربلای ایران و فخر عالم تشیع و بخشی از هویت استان مرکزی نیست که مسئولیتش اینگونه بی تفاوت سر در لاک خود فرو برده اند و انگار نه انگار که حداقل حفظ حرمت این جایگاه شریف و عظیم الشان دلیل کافی برای لزوم همتی مضاعف جهت اصلاح و ایمن سازی این مسیر است . بگذریم از اینکه دو بانده کردن کامل مسیر دلیجان به کاشان پیوند دهنده و کوتاه کننده مسیر شرق به غرب کشور و بهترین توجیه اقتصادی برای نگاه و عزم ملی برای به سامان رسیدن این پروژه بلا تکلیف است .بنده خود قربانی این مسیر خطرناک و غیر ایمن هستم و هستی و زندگیم در همین راه را بدلیل کم لطفی و بی توجهی مسئولین امر از دست داده ام و ابایی از آن ندارم که از قلمی برنده و زبانی گزنده برای نوازش غیرت ایشان استفاده کنم. جناب آقای استاندار که در سفر به منطقه همیشه آخرین زمان بازدید را برای شهرستان دلیجان قرار می دهید که البته رسمی همیشگی در همه دولتها بوده است از شما در کنار نماینده محترم مردم شریف دلیجان و محلات در مجلس شورای اسلامی استدعا دارم با انعکاس درد و آلام مردم این منطقه به مقامات مسئول کشوری تدبیری ویژه برای تسریع در احداث و اصلاح این جاده اتخاذ نمایید. اگر چه همچون گذشته چشممان آب نمی خورد که اتفاق مثبتی بیفتد. امیدوارم این بار ما اشتباه گفته باشیم و حقیقت چیز دیگری شود .