نگاه «وقایع استان» به اصطلاحی که توسط دو کاندیدای ریاست جمهوری برای قشر مستضعف در سومین مناظره تلویزیونی استفاده شد/ گل به خودی

یکشنبه ۲۴ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۸۵
***
فرشته غلامی
وقایع استان
***
یک، دو، سه…. اصلا شش روز دیگر تا پایان این همه کش و قوس و جدل و دعواها مانده و سرانجام انتخابات تمام می شود تا همین صبح شنبه هفته آینده در نهایت یکی از این شش کاندیدا به ریاست جمهوری می رسند و سکان حکومت ایران را به دست می گیرند. حالا این آقایان تمام تلاش خود را می کنند تا در این روزهای باقی مانده سبد رای بیشتری جمع کنند. برخی از آنها در مناظره اخیر که جمعه عصر پخش شد جای خود را محکم کرده و گروهی نیز رای خود را با صحبت های اخیر خود کمتر از قبل کردند.
بدیهی است و دیگر همه می دانند که سالها هست که در سیاست قدیسی نیست، همان معجزه گری که با عصای جادویی اش بیاید تا تورم، گرانی، بیکاری و فقر را ریشه کن کند. ریشه کن نه، واژه بزرگی است بهتر است گفته شود گره ها را باز کند اما اکنون گره ها بیشتر بسته می شود.
مصداقش هم همین مناظره هاست. با مشاهده این مناظره ها به گمانم نامزدها عصای جادویی خود را در دست گرفتند و سعی دارند بر روی صندلی های لم داده روبروی مرتضی حیدری با کلمات پرطمطراق خود دنیا را تکان دهند و مشکلات کشور را به راحتی حرف زدن حل کنند. بحث مناظره ها که عمری کمتر از ۱۰ سال دارد و به انتخابات سال ۸۸ برمی گردد که در آن هنگام به صورت مناظرات رو در روی دو نفره انجام می شد اما پس از آن تاریخ و در دوره بعد ترجیح بر آن شد که این مناظرات سازمان یافته و به صورت گروهی انجام شود. همین توجه بیش از پیش به مناظرات سبب شد که تنور انتخاباتی را داغ تر از قبل کند و مردم مبنای انتخاب خود را همین مناظرات بگذارند. پس چه بهتر که این آقایان برنامه های خود را صادقانه و کارشناسانه بیان کنند اما متاسفانه برخی از آنها پا را از این موضوع فراتر گذاشتند و با طرح وعده و وعیدهای غیر کارشناسانه که گویی با کاندیداتوری خود به تازگی چشمشان به فاصله طبقاتی جامعه باز شده است و خود را حامی به قول خودشان ۹۶ درصدی فقیر جامعه کردند و سعی در جمع آوری بیشتر آرای دارند. طوری وانمود می کنند که انگار تاکنون در هیچ سمتی در جامعه حضور نداشته اند و بر هیچ مسندی صدارت نکردند و با یک حرکت چند تن دیگر از کاندیداها را متهم به حمایت فقط از حامی ۴ درصد غنی جامعه می کنند. غافل از اینکه سبک زندگی اشان برای همگان آشکار بوده است.
از ابتدای کاندیداتوری دور دوازدهم که از اوایل سال ۹۶ شروع شد دو کاندیدای ریاست جمهوری یعنی محمدباقر قالیباف و ابراهیم رییسی با وعده هایی چون افزایش یارانه ها، ایجاد شغل، کمک به فقرا و… در همه محافل سخنرانی هایی را ایراد کردند. حالا بماند که در این بین اگر گفته شود هزارها و هزارها نقد برآن از هرجایگاه و از هر فردی شد گزافه نگفته ایم.
رییسی بارها به صراحت اعلام کرده بود که من آمده‌ام تا فقر مطلق، فساد و بیکاری را از بین ببرم و دغدغه علمای اهل سنت و شیعه را پیگیری کنم.
قالیباف هم پس از اینکه نامزد انتخاباتی شد با شعارهای تازه ای پا به میدان گذاشت و قول حمایت به فقرا را داد. اما با وجود اینکه این دو کاندیدای مذکور خود را رابین هود می دانستند و قرار بود که ناجی افرادی باشند که به گفته آنها مظلوم ترین افراد جامعه هستند؛ در مناظره آخر از این اقشار کم درآمد و فقیر با لفظ توهین آمیز «بدبخت» نام بردند.
به گزارش وقایع استان به نقل از ایلنا قالیباف در بخشی از مناظره گفت چرا این اموال را به مردم بدبخت نمی‌دهید؟ رییسی نیز در جایی از صحبت‌های خود در جواب حسن روحانی که از اقشار آسیب‌پذیر جامعه گفت، به‌جای استفاده از واژه فقرا آن‌ها را «مردم بدبخت» خطاب کرد.
رییسی درخصوص فقرا گفت: ما می‌گوییم بدبختی که پول ندارد نان ندارد دولت مسئول است نسبت به او یا خیر چرا اقدامی نکرده؟ چرا الان که وقت انتخابات است این کار را کردید؟ متاسفانه همه اینها در راستای تبلیغات انتخابات است.
جالب آنکه پیش از این در تمامی سخنرانی هایش از عدالت خواهی می گفت. آیا این لفظ رییسی با وعده عدالت خواهی اش تناقضی ندارد، او که منجی عدالت خواهی بود و مدعی بود که عدالت را در کشور برقرار می کند چگونه است که به اقشار کم درآمد جامعه صفت بدبخت را می چسباند. قالیباف نیز در پاسخ به دیدگاه های جهانگیری در این مناظره گفته که آقای جهانگیری به مردم بگویید که ۳۸۵ متر در دهه ۸۰ به متر ۱۴۰ هزار تومان در ونک از بیت‌المال گرفتید بعد به ما میگویید املاک نجومی؟ چرا به مردم بدبخت نمی‌دهید؛ این درد ماست.
این نامزدها سعی دارند با ترفند ایجاد یاس در مردم و سیاه‌نمایی واقعیت‌ها و کارهای انجام شده، باعث ریزش رای رقیب خود نیز بشوند.
همانطور که گفته شد هر دوی این کاندیداها با وعده هایی چون سه برابری کردن یارانه ها، حمایت از فقرا، ایجاد شغل و… پا به عرصه میدان گذاشتند البته منکر این قضیه نیستیم و نمی گوییم که این وعده ها شدنی نیست اما باید توجه داشت که با افزایش سه برابری قیمت بنزین و سوخت، سه برابر شدن قیمت دلار، سه برابری اخذ مالیات از مردم و سه برابری تعرفه آب و برق و گاز، شدنی است که همه به یک تورم حدود ۴۰درصد منجرخواهد شد و در نهایت ویرانی تولید، اشتغال و اقتصاد کشور را رقم خواهد زد و آنهایی که در پی ریشه کن کردن این فقرای به قول آقایان بدبخت هستند را بیشتر از پیش بدبخت می کنند و به گفته خودشان این ۹۶ درصد را به ۹۸ هم شاید برسانند!!!
آن‌هایی که هر چهار سال یک‌بار در زمان انتخابات دغدغه فقر مردم در وجودشان به غلیان می افتد ، آیا تاکنون مقاله ای ، مطلبی یا نقدی در این‌باره یا سایر ناهنجاری‌های اجتماعی از خود به‌جا گذاشته‌اند؟ مگر دولت‌ها از اصل جمهوری اسلامی جدا هستند که این‌گونه بر آن می‌تازند؟ آیا از خودشان پرسیده‌اند که نقش‌شان در ایجاد فاصله یا شکاف طبقاتی یا رفع آن معضلات چیست؟بدون شک نپرسیده‌اند! زیرا در تفکرات آنها، فقرا و محرومین فقط برای عکس، شور و شعارهای تبلیغاتی و دو قطبی کردن جامعه تعریف شده‌اند و اگر این طبقه با همین شرایط مالی در جامعه نباشند کسانی که حضورشان در هر انتخاباتی تنها نمایشی و بر مبنای وعده‌هاست، رای‌شان را بر مبنای کدام سبد و هدف و قشری طرح‌ریزی می‌کنند؟
اما به این نکته توجه نمی کنند که اعتماد اجتماعی سرمایه ای است که به بازی گرفتن آن توسط برخی از کسانی که بیش از همه مدعی انقلابی بودن هستند نباید به حراج گذاشته شود که در این صورت نه تنها مردم که خودشان هم در اینجا بازنده میدان می شوند.