شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۰  شماره ۱۵۰۸

گفتگو با «شهاب پیرولی» نویسنده و کارگردان نمایش «سقوط» که چندی پیش به روی صحنه رفت

زنده باد هنر

مریم رسولی

شهاب پیرولی متولد ۱۳۶۸ اراک و فارغ‌التحصیل رشته ادبیات نمایشی است که از سال ۸۴ کار تئاتر را شروع کرده است. وی در ۳۰ اثر نمایشی به عنوان کارگردان، بازیگر و… در نمایش های «مستاجر آنورمال»، «هیس»، «سوء قصد»، «در اعماق»، «چرا منو نمی بینی»، «زندگی در دو اپیزوت»، «آدم برفی»، «هم شب هم روز»، «سقوط» و… حاضر شده‌ است. نمایش سقوط از چهارشنبه سوم آذرماه به مدت ۱۰ روز در اراک به روی صحنه رفت. در دوران کرونا که چراغ نمایش کم سو تر از همیشه است، این هنرمند با به روی صحنه بردن نمایش سقوط گامی در جهت رونق دوباره تئاتر در شهر برداشته است، به همین بهانه گفتگویی با وی داشتیم که در ادامه خواهید خواند.
شهاب پیرولی در این باره به خبرنگار وقایع استان گفت: نویسندگی و کارگردانی نمایش سقوط در حوزه بزرگسالان را بر عهده داشتم که این نمایش بعد از ۲ سال و نیم دوری از تئاتر به اجرای عموم در آمده است.
وی تصریح کرد: با توجه به ایام شیوع کرونا، خوشبختانه شرایط نسبت به قبل بهبود پیدا کرده، مدارس شروع به فعالیت کرده اند، کنسرت ها آزاد شده و سالن های تئاتر هم بازگشایی شــده اند، در شب های اجرای نمایش، با استقبال زیاد همشهریان روبرو شدیم که با حضور گرم خود، از ما و تئاتر شهر حمایت کردند.
این کارگردان تئاتر افزود: برای حفظ سلامتی افرادی که برای تماشای نمایش آمده بودند تمهیداتی شامل نصف بودن ظرفیت سالن، فاصله گذاری، تاکید داشتن ماسک و ضد عفونی فضا بعد از هر اجرا را در برنامه ی خود داشتیم.
پیرولی درخصوص نمایشنامه گفت: نمایش سقوط، یک درام عاشقانه است که از منظر روانشناسی آن را مورد نقد و بررسی قرار دادیم، سعی کردیم که ضعف روابط بین اعضای خانواده را به چالش بکشیم، به طور مثال در زندگی شاهد آن بودیم که مرد خانواده برای تامین آرامش، رفاه و خوشبختی افراد خانواده خود را فدای کار می کند، غافل از اینکه کار یک وسیله است و می تواند هدف زندگی را تحت شعاع قرار دهد و روابط عاطفی و احساسی بین اعضای خانواده را کمرنگ کند، در این نمایش موضوع را مورد بررسی قرار دادیم و تلاش کردیم از زاویه هایی به موضوع نگاه کنیم که مخاطب آن را یا کمتر دیده و یا اصلا ندیده است.
وی تصریح کرد: در این نمایش از تکنیک های مختلفی مانند تکنیک تئاتر اشیـاء و پرفـــورمنس بهره بردیم و با استفاده از این تکنیک ها سعی کردیم این کار بی کلام را متفاوت تر به مخاطبان ارائه کنیم.
وی افزود: با توجه به اینکه این نمایش اثری زمان بر و انرژی بر بود، چندین ماه برای به ثمر رساندن آن تلاش کردیم. قصد ما این بود که نمایش را با زبانی مشترک ارائه دهیم تا همه ی مردم دنیا با هرفرهنگی بتوانند به تماشای نمایش بنشینند.
این نویسنده تئاتر ادامه داد: سعی کردیم در این نمایش از نشانه های بین المللی استفاده کنیم به عنوان مثال تقریبا در همه ی دنیا زمانی که حلقه در دست چپ افراد قرار دارد نشانه تاهل و تعهد فـــرد می باشد که از این دست نشانه ها که در جامعه بین الملل مشترک است و نشانه زبان مشترک همه دنیاست.
وی اظهار کرد: ما در این نمایش از مشاوره عابد حدودی جامع شناس و همچنین لیلا نیک بخت روانشناس بهره بردیم تا مسیر را اشتباه نرویم و کار را به نحوی پیش ببریم که مخاطبینی که برای دیدن نمایش می آیند بتوانند با شخصیت های نمایش همزاد پنداری کنند و این شرایط را به خود نزدیک ببینند و تمام تلاش ما بر این بوده که در واقع به اتفاقاتی که در زندگی معمول افراد جامعه جریان دارد، نزدیک باشیم تا مخاطب بتواند نمایش را درک کند.
پیرولی ادامه داد: محمد ورامینی، فاطمه ایمانی‌فر، ریما پیرولی، مائده حیدری، فاطمه نیکبخت، فائزه کلبری، عسل رستی، مبین اسدی، عابد حدودی و لیلا نیکبخت دوستانی اند که در این نمایش من را یاری کردند. همه هدف این تیم، تولید کاری همراه با تفکر است تا مخاطبی که وقت ارزشمندش را در اختیار ما می گذارد از این تفکر بهره مند شود.
نویسنده و کارگردان نمایش سقوط گفت: یکی از بارز ترین مشکلات کار نمایش در شهر اراک نبود امکانات سخت افزاری است. متاسفانه در شهر ما یک سالن استاندارد وجود ندارد و در تامین تجهیزات استانداردی چون نور و صوت هم دچار مشکل هستیم و این موارد باعث پایین آمدن کیفیت کار ارائه شده، خواهد شد.
وی بیان کرد: در این شهر در خوشبینانه ترین حالت ۳۰ الی ۴۰ درصد مردم، از نمایش استقبــال می کنندکه علت آن را می توان در عدم فرهنگسازی در این زمینه جست و جو کرد. تاتر علاوه بر محلی برای گذراندن اوغات فراغت در القای تفکر به مخاطب نقش دارد و ناگفته های بسیاری را بازگو می کند.
پیرولی گفت: ما از مسئولین انتظار داریم بـه فرهنگ سازی و تامین زیر ساخت ها برای انجام کار تئاتر توجه بیشتری داشته باشند، ما هر کاری را با عشق تـولید می کنیم چراکه متاسفانه ما از این حرفه درآمدزایی نمی کنیم و حداقل انتظاری که داریم این است که کار ما دیده شود تا شاید در آینده ای نه چندان دور بتوان به کار تئاتر به عناون یک شغل نگاه کرد، این مهم محقق نخواهد شد مگر با بسترسازی مسئولین برای استقبال مردم از هنر نمایش. امیدوارم که مسئولین نگاهشان را به مقوله تئاتر تغییر دهند چراکه اگر تئاتر در کشور ما به عنوان یک نیاز فرهنگی در نظر گرفته شود می توان از این طریق تفکر و فرهنگ گفتمان را در جامعه گسترش داد. وی در پایان گفت: یک نمایشی که با ماه ها تلاش و تمرین به ثمر می رسد تنها با حضور تماشاگران معنا پیدا می کند و اگر آنها وجود نداشته باشند کار هنرمندان بی فایده و بی ثمر خواهد شد. از همشهریان عزیزم درخواست دارم با حضور خود در سالن ها از هنرمندان حمایت کنند تا دست به دست یکدیگر دهیم و اجازه ندهیم هنر فاخر تئاتر که سرشار از تفکر و ادبیات است از بین برود، اگر همه همشهریان با حضور خود از آن حمایت کنند قطعا این هنر پابرجا و زنده خواهد بود.