در باب تعریف کاندیداهای شورای شهر از شهر پاک و زیبا/سرشار از تناقض

سه شنبه ۲۶ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۸۷
***
علی امیدی
وقایع استان
***
محیط زیست یکی از مهم ترین چالش های پیش روی دنیای معاصر است. مساله ای که در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های دولت ها و نهادهای تصمیم گیرنده همیشه مورد توجه بوده است. در کشورهای توسعه یافته حفظ محیط زیست و احترام به آن یک فرهنگ عمومی است و اصول آن رعایت می شود با این وجود باز هم این کشورها دغدغه ای با این عنوان دارند. قطعا این معضل در کشورهای در حال توسعه و با شدت بیشتری در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و حتی در مواردی به شرایط بحرانی نیز رسیده است. کشور ما نیز با مساله های زیست محیطی متعددی چون آلودگی کلانشهرها، هجوم ریزگرد ها، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها رو به رو است. مشکلاتی که در طول یک یا دو سال ایجاد نشده است بلکه مدیریت ناکارآمد در دهه اخیر و یا حتی بیشتر مسبب اصلی آن است. مساله محیط زیست و حفظ آن علاوه بر فرهنگ سازی و آموزش در میان جامعه به نگاه عمیق و دغدغه مسئولین نیز ارتباط دارد. در خصوص مسائل کلان زیست محیطی کشور دولت به دنبال راهکارهایی در سال های اخیر بوده است؛ هر چند نباید از نقش جامعه و روش برخورد آن ها نیز در حل این مشکلات یا حتی برعکس افزایش آن چشم پوشید.
در برخی مناطق و شهرهای کشور بحران های زیست محیطی به دلیل گستردگی، اقلیم و نوع صنایع مستقر بیشتر از نقاط دیگر است و توجه به آن ضرورتی است که علاوه بر مردم، سازمان های مردم نهاد از سوی مسئولین محلی چون استاندار، نمایندگان مجلس، اعضای شورای شهر بعنوان مطالبه از بالا دستی ها پیگیری شود. در چنین سطحی مسئولین محلی تاثیر مهمی دارند تصمیم گیری های آن ها می تواند تاثیر مثبت و یا حتی منفی داشته باشد مثلا در مورد آلودگی هوا ناشی از صنایع در اراک نگاه و دغدغه مسئولین در روند تصمیم گیری های آن موثر بوده است هرچند این مقوله هنوز یک معضل و چالش در شهر اراک است.
آلودگی هوای اراک در روزهای نزدیک انتخابات کارکرد مهمی برای کاندیداها دارد چه کاندیداهای مجلس شورای اسلامی چه نامزدهای شورای شهر. از آنجاییکه رییس شورای شهر عضو کارگروه کاهش آلودگی هوای شهر اراک است و مصوبه های شورا می تواند در این موضوع تاثیر داشته باشد شاهد اشاره هایی از سوی نامزدها به مساله آلودگی هوای شهر اراک هستیم. غیر از آن در بیشتر شعارهای کاندیداها تاکید بر شهری پاک و زیبا خودنمایی می کند ولی باید دید تصور نامزدهای مورد نظر از این اشعار پرکاربرد در دوران انتخابات چیست؟ تعریف آن ها از شهر پاک و زیبا چطور؟
آیا به طور خاص منظور آن ها آلودگی های ناشی از واحدهای صنعتی است یا نه جامع تر به مساله نگاه می کنند. هم اکنون۳۱۸ کاندیدا در شهر اراک برای حضور در انتخابات شورای شهر شرکت کرده اند؛ اما به نظر می رسد تمام این ۳۱۸ نفر تعریف درستی از حفظ سلامت و زیبایی شهر ندارند زیرا علاوه بر مخدوش کردن چهره شهر با پوسترها، تراکت ها و بنرها که آلودگی های بصری ایجاد کرده اند تاثیرات زیست محیطی منفی ای نیز به بار آورده اند و این نشان می دهد که ان ها هنوز به تمام ابعاد آلودگی های زیست محیطی آشنا نیستند در حالیکه این روزها خود با نصب پوستر و بنر در حال تخریب محیط زیست این شهر هستند.
احمدی فعال محیط زیست در این خصوص به وقایع استان گفت: نصب چند صد هزار پوستر و هزاران مترمربع بنر با اثرات زیست محیطی مخرب در مناطق مختلف شهر از سوی بیشتر کاندیداهای این دوره دیده می شود البته این موارد در دوره های قبل نیز بوده است و انتظار می رود طبق قوانین انتخاباتی با چنین بی نظمی ها و بی قانونی ها برخورد شود.
وی افزود: در نظر بگیرید که هر کاندیدا فقط یک بنر تنها یک بنر بخواهد در سطح شهر نصب کند، تعداد زیادی بنر می شود که این بنرها به دلیل مواد اولیه تشکیل دهنده شان برای محیط زیست بسیار خطرناک است و سلامت و حیات محیط زیست را تهدید می کند.
احمدی تاکید کرد: این بنرها بعد از مدتی یا پاره می شوند و یا به دلیل تمام شدن مهلت استفاده از آن و بی ارزش شدنش در طبیعت رها می شوند. بنرها مواد شیمیایی هستند که تجزیه مواد تشکیل دهنده آن ها در طبیعت چند صد سال طول می کشد و این عامل مهمی در آلودگی محیط زیستمان است.
وی ادامه داد: از طرفی برای نصب این بنرها باید داربست هایی در سطح شهر زده شود که همان ها نیز چهره شهر را نازیبا می کند و آلودگی بصری ایجاد می کند.
احمدی ادامه داد: این آلودگی های تبلیغاتی علاوه بر این در بر هم زدن نظم و زیبایی شهر حتی به آثار تاریخی و گردشگری نیز آسیب می رساند زیرا به نظر می رسد کاندیداها هیچ محدودیت مکانی برای تبلیغات خود قائل نیستند. علاوه بر آن مبلمان و تاسیسات شهری نیز در این میان آسیب می خورند.
این فعال محیط زیست با بیان اینکه نصب برخی پوسترها و بنرها بر درختان موجب آسیب به آن ها می شود، اظهار کرد: این تبلیغات هم باعث از بین رفتن منابعی چون درختان برای تولید کاغذ و مواد پلیمری می شود و هم با آلوده ساختن محیط زیست و طبیعت موجب از بین رفتن تدریجی فضای سبز در سال های آینده خواهد شد.
این جوان دوستدار محیط زیست ادامه داد: به نظر من در دنیای معاصر تبلیغات کاغذی با توجه به گستردگی و دسترسی شبکه های اجتماعی مانند گذشته جذابیت و توجیهی ندارد.
احمدی در پاسخ به این سوال که چه جایگزین هایی برای این تبلیغ ها می توان داشت، گفت: هم اکنون فضای مجازی یک ظرفیت خوب برای تبلیغ است؛ ولی می توان از شیوه های تبلیغ پاک در سطح شهر نیز استفاده کرد.
وی ادامه داد: در کشورهای خارجی و البته در برخی شهرهای کشور نیز از تبلیغات با نور استفاده می شود یعنی طرح و جمله تبلیغی مورد نظر به وسیله نور بر روی ساختمان ‌های بزرگ منعکس می شود که هم از لحاظ زیبایی های بصری و هم از جنبه های چون افزایش تاثیر پذیری شهروندان و مخاطبان باید مورد توجه باشد.
این فعال محیط زیست گفت: سیستم های هوشمند، تابلوهای برقی و تلویزیون های شهری می توان جایگزین مناسبی برای بنرها باشد. البته استفاده از تابلوهای متحرک چوبی و کاغذی قابل بازیافت نیز می تواند پیشنهاد دیگری در این زمینه باشد.
احمدی اضافه کرد: بی شک دوستانی که بعنوان تصدی اموری در شورای شهر هستند و توانایی خود را در سطحی دیده اند که وارد این عرصه شوند هدفی غیر از حفظ حقوق شهروندی و بهبود مدیریت شهری در ذهن ندارند بنابراین حفظ محیط زیست حوزه کاندیداتوری خود را باید در اولویت قرار دهند زیرا مردم به افرادی اعتماد می کنند که شعار و عملشان در تضاد با یکدیگر نباشد.
یک حساب سرانگشتی از بنرهایی که این روزها در سطح شهر نصب است نشان از این دارد که دو روز آینده که مهلت تبلیغات انتخابات تمام شود با کوهی از بنرهای بدون کاربرد که بازیافت آن ها هم مشکل است رو به رو خواهیم بود. بنرهایی که نهایت خوشبختی بعد از این روزهایشان این است که در گوشه ای از انباری تا خورده بمانند یا بعنوان سایه بان و یا حتی زیرانداز از آن ها استفاده شود. بنرهایی که بی شک در معرفی و تبلیغ نامزدها نیز خیلی اهمیت نداشتند و در روزهایی که فضای مجازی تمام دنیای اطلاعات و تبلیغ را قبضه کرده است کارکرد خود را از دست داده است.
بهرحال آنچه از نامزدهای انتخاباتی شورای شهر انتظار می رود این است که نگاه جامع تری به مسائل داشته باشند و از پاکیزگی و تلاش برای رفع آلودگی تعریف کلی نداشته باشند. زیرا به نظر می رسد ۹۰ درصد آن ها در اولین گام خود در حفظ فضای شهری نکته با اهمیتی چون حفظ محیط زیست را در نظر نگرفته اند.