روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۲۴ شهریور ۹۵ شماره ۴۱۸
وقایع استان:
این روزها که هنرمندان سینمای ایران به دلایل مختلف در جهان شناخته شده اند و این برای سینمای ایران یک فرصت و البته یک محرک و انگیزه برای حضور در سینمای سخت گیر جهان است، متاسفانه در داخل کشور با هجمه هایی سوگیرانه و مغرضانه از نوع افراطی رو به رو هستند، برخی رسانه ها که تریبون در دست دارند و توقیف ها نیز از پسش برنمی آید توهین و تهمت به بخش های مختلف فرهنگی و هنری با ادبیاتی سخیف را در پیش گرفته اند و در این مسیر از هیچ مسئله ای چشم پوشی نکرده اند. صحبت از نشریه ای است که در ماه های اخیر با تیترهای تند و توهین آمیز فضای فرهنگی و هنری کشور را زیر سوال برده است، نشریه ای که رسانه رسمی انصار حزب ا… است و به مانند دوران خاتمی بیشترین انتقادش به دولت روحانی به مسائل فرهنگی است، چنان‌که دبیرکل آن می‌گوید جنتی همان مهاجرانی است.
این نشریه سابقه توقیف و تیترهای تند و توهین آمیز بسیاری داشته به طوریکه یکبار نوک پیکان تیترهای او شهیندخت مولاوردی معاون رییس جمهور را نشانه گرفته و او را یک معاون کذایی خطاب کرده و تیتر زده بود: دیوار شکسته و زن سلیطه و در مطلب خود او را یک فمینیست خوانده بود.
البته حسین ا… کرم دبیر کل سابق انصار حزب ا… در پاسخ به وقایع اتفاقیه در مورد این مطلب و تیتر گفته بود: «به خاطر آزادی بیان. ما براساس آزادی بیان، اقدام به انتشار آن مطلب و دیدگاه کردیم.»
وی در پاسخ به این سوال که چرا از لفظ «سلیطه» برای بیان عقیده خود استفاده کردید نیز گفته بود: «به خاطر آزادی بیان؛ ما براساس آزادی بیان در نشریه خود به تحلیل موضوعی پرداختیم که نسبت به آن دغدغه داشتیم. به عقیده ما در چارچوب آزادی بیان مطرح کردن این موضوع هیچ اشکالی نداشت.»
این نشریه به دلیل نوع نگاه و استفاده از ادبیات خاص خود بارها مورد توقیف و شکایت قرار گرفته است
یالثارات نخستین بار در سال ۱۳۷۶ توقیف و انتشار آن از مرداد همان سال دوباره آغاز شد. این نشریه در سه سال اخیر سه بار تذکر گرفته، سه بار توقیف شده و یک بار هم لغو مجوز شده بود آخرین ماجرای پرسرو صدای این نشریه مربوط به تیتر دیوث در واکنش به جشن سینمایی حافظ بود؛ ولی بعد از آن و حتی لغو امتیاز یالثارات همچنان به چاپ خود ادامه و تهمت ها و تیترهای خود را تکرار می کند.
اما این نشریه چگونه متولد شد
نشریه یالثارات در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۷۳ نخستین شماره خود را منتشر کرد. صاحب امتیازش «مؤسسه انصار حزب ا…» و مدیر مسئول و سردبیر آن عبدالحمید محتشم است. معمولاً هر شماره آن ۱۲ صفحه‌ای است که در ۶ یا ۸ ستون چاپ می‌شود. تنها صفحه یکم و پایانیِ آن رنگی است. آگهی بازرگانی چاپ نمی‌کند. ساختار صفحاتش پایدار نیست و ممکن است در یک صفحه بیش از ۱۰ تیتر بزرگ داشته باشد. صفحه آخرش، شهیدنامه‌نگاری است. عنوان صفحاتش «خبر»، «گزارش»، «سیاسی»، «فرهنگی»، «بین‌الملل»، «ادب و هنر»، «فضای مجازی»، «روایت یاران» و غیره است.
عبدالمجید محتشم دبیر کل انصار حزب ا… در خصوص انسجام رسمی انصار حزب ا.. و انتشار یالثارات نشریه به ایسنا گفته است :
«انصار حزب‌ا… ، تشکیلات گروهی و منسجم حزبی نبود و افرادی که در آن حضور پیدا می‌کردند متغیر بود مثلا در بعضی از جلسات یک نفر حضور پیدا می‌کرد، ولی ممکن بود در جلسات بعدی حضور پیدا نکند، ولی از زمانی که قرار شد برای گرفتن امتیاز نشریه یالثارات اقدام کنیم حدود ۱۸ نفر به عنوان موسس با اسم و رسم جلو آمدند، ولی قبل از آن همانطور که اشاره کردم جمع متغیر بود در سال ۷۲ یا ۷۳ بود که ما امتیاز نشریه را گرفتیم و نشریه تا شماره ۹ الی ۱۱ با مجوز موردی منتشر می‌شد یعنی برای هر شماره از وزارت ارشاد مجوز می‌گرفتیم، ولی بعد از آن که هویت انصار حزب‌ا… به عنوان یک موسسه فرهنگی و مطبوعاتی ثبت شد پروانه دائم نشر دادند و در واقع رسمیت تشکل بعد از انتشار یالثارات بود و اکنون نیز صاحب‌امتیاز نشریه یالثارات همان جمع انصار حزب‌ا… اولیه است.»
به گزارش سایت تحلیلی خرداد نگاه همراه با سوء ظن انصار حزب ا… نسبت به اهالی حوزه فرهنگ و هنر را در مانیفست آن گروه می توان دید. این گروه یکی از اهداف خود را تلاش در راستای کشف و افشای توطئه فرهنگی ذکر می کند. این گروه هم چنین خود را به صورت فراقانونی ! موظف به نظارت بر فعالیت های وزارت ارشاد می داند و در این باره می نویسد:«سیاستهای وزارت ارشاد، که مبتنی بر دیدگاههای لیبرالیستی‌در عرصه فرهنگ بود، موجب گردید تا بخشهایی از این وزارتخانه به جای اشاعه فرهنگ دینی، به ترویج فرهنگ ابتذال بپردازند. به‌عنوان مثال برخی از افراد متقاضی صدور پروانه نشریه، علیرغم‌برخورداری از حداقل صلاحیتهای دینی و انقلابی به راحتی مجوزانتشار برای افکار گوناگون، اما غیر اسلامی و بعضا وابسته خود،دریافت نمایند . یکی دیگر از اهداف انصار حزب ا… مقابله و برخورد با کسانی است که از آنان تحت عنوان روشنفکرنمایان یاد می کند. انصار حزب ا… در این باره می نویسد: از ابتدای انقلاب اسلامی، که به حق بعثت مجدد اسلام است،تاکنون نیز نظام اسلامی هر چه صدمه دیده است از ناحیه مدارا وتساهل بی‌مبنا با معاندین براساس اجتهادات روشنفکرنمایانه بوده‌است.
اما صحبت از یالثارات در این مجال ادبیاتی و سوگیری تندی است که این روزها علیه سینمای ایران دارد، آن هم سینمایی که به تازگی مسیر حرکت را پیدا کرده و کورسوی امیدی برای پیشرفت و طرح آن در مجامع هنری جهانی دیده می شود.
این نشریه این روزها با نقدهای تند و حتی توهین آمیز و تهمت گونه هر آنچه که از نظر خود و همفکرانش درست نمی بیند به باد انتقاد می گیرد و با ادبیاتی که در شان یک رسانه و از فضای اخلاقی آن به دور است مبادرت به این امر می کند. اعتراض به جشن حافظ با کلمه دیوث، انتصاب لقب دوگانه سوز به شهاب حسینی و در این آخر روایت داستانی تخیلی از رابطه مثلثی سه هنرمند مطرح سینمای ایران و افشای فساد میان آن ها تیر خلاصی بود که به بهانه آزادی بیان شأن اخلاقی رسانه را زیر سوال برد.
پایانی ترین سناریوی یالثارات تدوین داستانی تخیلی از رابطه عاشقانه سه بازیگر سینمای ایران با نام مستعار بود، هرچند که به طور واضح با نشانه هایی که داده بود مشخص بود که کدام بازیگران این بار زیر تیغ تهمت های آن ها قرار گرفته اند. این نشریه با عنوان آلبالوهای جنسی و صحبت صریح از روابط نامشروع وقاحت زبانی و ادبی را به انتها رساند؛ اما در این میان مسئله قابل توجه این است اگر گردانندگان این نشریه مدافع حقوق دینی و اخلاقی هستند چطور به خود اجازه می دهند که بدون هیچ مستندی با آبروی افرادی که شهرت دارد و شناخته شده اند بازی کنند، اصلا بنا را بر این بگیریم که پته ها روی آب آمده و آن ها درست فهمیده اند! ولی آیا دین اسلام اجازه چنین رفتار و تهمت هایی را می دهد. اینکه هر فردی به بهانه داشتن تریبون و قلمی در دست آنچه ساخته ذهن بیمار خودش هست را به کلمه تبدیل کند انتهای بی شرمی رسانه ایست. آیا این تحجر نیست که حضور هر زنی در کنار مردی از دید آن ها به اتاق خواب منتهی شود. نگاه کنونی نشریه یالثارات در ادامه نگاه هنرمندان چون مرحوم سلحشور است و شاید از دید آن ها سینماگر در تعریفی چون مسعود ده نمکی که خود یکی از اعضای اصلی این حزب در دوران حساس دو دهه اخیر بوده می گنجد.
به هر روی هنوز هیچ یک از نمایندگان جوامع هنری و مسئولین فرهنگی نسبت به آخرین شاهکار این نشریه واکنشی نشان نداده اند هرچند این رسانه خود را متبری می داند و می گوید که از آزادی بیان در مطبوعات بهره برده است؛ اما آیا این همان نشریه ای نیست که توقیف نشریات مخالف خود که آن ها نیز به آزادی بیان اعتقاد داشتند را تایید می کرد.
