از ندادن سوخت به ظریف تا کارکرد ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی

شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۶ شماره ۸۰۲

مهدی مسعودی آشتیانی

شنیدن خبر امتناع آلمان از سوخت رسانی به هواپیمای دکتر ظریف، غرور هر ایرانی را جـریحـه دار مـی کند. من نمی خواهم مستقیم به این بحث بپردازم، بلکه توجهم را به مشکلات مدیریتی در فضای جنگ تمام عیار اقتصادی پیش رو معطوف می کنم. بخواهیم یا نخواهیم ما درگیر یک جنگ اقتصادی کشنده شدیم و طرف مقابل از همه ابزارهایش برای شکست مااستفاده کـرده و می کند. آنها ستادهای فعالی دارند که بیست و چهار ساعته همه فعالیت های ما را رصد می کنند و هر راهی برای دور زدن تحریم را می بندند. حتی از نیروی خودمان هم استفاده می کنند و با ابزارهایی همچون FATF برای ضربه زدن به ما با دست خودمان استفاده می کنند. ما ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی در کشور و استان ها را ایجاد کردیم که در این جنگ تمام عیار اقتصادی هم شناسایی کند و هم طرح عملیات برای مقابله با پاتک های طرف مقابل. حال سوال اصلی این است این ستاد در استان چه کارکردی داشته اصلا خروجی مثبتی داشته است؟ نقش اتاق های فکر و اندیشمندان و دانشگاهیان در این عرصه چیست؟ اینک که کمیته اقتصاد مقاومتی و یا کارگروه اقتصاد مقاومتی به بخشی از بدنه بروکراسی اداری ما تبدیل شده که حتی دکتر جهانگیری چندی پیش از قدرت اجرایی کم آن شکوه کرده بود چه باید کرد؟ چگونه حرف را به عمل تبدیل کنیم؟ ما نیازمند قرارگاه اقتصاد مقاومتی تمام وقت با قدرت آتش به اختیاری هستیم که دستوراتش برای همه لازم الاجرا باشد. تا این قرارگاه شکل نگیرد. ما در رینگ جنگ اقتصادی مادام ضربه خواهیم خورد و ناک اوت خواهیم شد. ما نیازمند اندیشه و تفکـر فرا دولتی در این کارگروه ها هستیم؛چندین بار گفتم بازهم می گویم با این رویه بروکراسی بدون اندیشه ستادهای اقتصاد مقاومتی هیچ راهی به جایی نمی برد و در آخر شاید فقط تنها پیشنهاد این باشد که استاندار حداقل در اشل کوچک استانی فکری عاجل بکند و از ظرفیت اهل علم تا اهل امور اداری استفاده نماید.