پنجشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۹ شماره ۱۳۷۷

گفتگوی وقایع استان با «افق ایرجی» نویسنده و کارگردان تئاتر

کرونا با تئاتر چه کرد؟

مریم رسولی

حدود یک سال است که کرونا در کشور پابرجا مانده و گویا به این زودی‌ها هم قصد رفتن ندارد. با این‌حال،تجربه نشان داده که این همه‌گیری هم روزی به پایان خواهدرسید و زندگی به روال عادی‌ خود بازخواهد گشت. در دوران پساکرونا فرهنگ و هنر به التیام زخم‌های عاطفی و روانیجامعه پرداخته و مرهمی بر زخم‌ها خواهد شد. درحال حاضر به دلیل شیوع و همه گیری ویروس کرونا تئاترها و سالن هایسینما در شرایط بدی به سر می برند، از میان حوزه‌هایمختلف هنری، سالن‌های تئاتر، بدترین شرایط را دارند، تاجایی که در آستانه تعطیلی هم پیش رفته اند. به هرحال در هر شرایطی، ظرفیت فرهنگی و هنری کشور، باید حفظ شده تازمانی که به آن نیاز است به کار گرفته شود.

امروزه تولیدات هنری کاهش پیدا کرده اند ولی در دوران بعد از کرونا، جزو نخستین مواردی هستند که برای افزایش آنهاباید چاره‌ ای اندیشیده شود. در میان رسانه‌های هنری، تئاترنسبت به تلویزیون و سینما از مخاطب کم‌تری برخوردار است،ولی نباید این موضوع را فراموش کرد که مهم ترین نیرویتقویتی برای تولیدات تصویری مانند فیلم و سریال قرار دارد.وقایع استان در گفتگو با افق ایرجی نویسنده و کارگردانتئاتر به دغدغه ها و مشکلات موجود در این روزهای کروناییپرداخته است.

افق ایرجی در مورد شرایط اکران نمایش هایش در روزهای کرونا به وقایع گفت: اخیرا دو نمایشم که مدت ها از زمان آماده شدن آن می گذشت، اجرای عمومی داشته اند. یکینمایش سوپ موش، که حدود یک سال آماده بود و دیگری هم نمایش روز هفتم که بخاطر کرونا شرایط اجرا مهیا نمی شد و طبق آیین نامه ستاد ملی کرونا زمانی که یک شهر در رنگ زرد به سر ببرد نمایش ها می توانند اجرای عموم داشته باشند که خوشبختانه توانستیم اجرا را انجام دهیم.

وی تصریح کرد: داستان سوپ موش یک داستان فانتزی است و یک فضای سورئال دارد، خانواده ای هستند که در جنگ گیر گرده اند ولی جنگ ایران و عراق نیست و خانواده هم ایرانی نیستند و یک فضای کلی از جنگ ترسیم شده است و منتظر هستند که پسرشان بازگردد و غذایی هم برای خوردن ندارند و همه چیز هم ازبین رفته است و اینها هم مجبور اند موش بگیرند و بخورند و اتفاق های بعدی که می افتند…

وی درباره ی نمایش روز هفتم هم گفت: روز هفتم هم یک داستان رئالیستی اجتماعی است و مشکلاتی که یک خانوادهای که درگیر فقر هستند را به نمایش می کشد و پسر خانواده با ماشین شوتی کار می کند و به جا به جایی جنس قاچاق مشغول است و یکبار هم جنس مهمی که قرار است تحویل دهد گم می شود و بقیه اتفاقاتی در این خصوص رقم می خورد...

ایرجی با اشاره به اینکه نمایش ها به خوبی مورد استقبال مردم قرارگرفته بود، افزود: گمان نمی کردیم که در این شرایط و بخاطر کرونا تماشاگران بیایند که خوشبختانه مردم از هر دو اجرا استقبال کردند.

وی اظهار کرد: بخاطر شرایط کرونا تقریبا می توانیم بگوییماولین اجرای عمومی است که بعد از این مدت بر روی صحنه رفته است چون چند روز بعد از اجرای نمایش های ما، در تهران سالن ها تازه شروع به بازگشایی کردند.

ایرجی بیان کرد: تصور عامه بر این است که تئاتر برای سرگرمی است، بطور مثال مانند کسی که فرزند خود را به کلاس نقاشی می برد و اگر هم نبرد اتفاقی نمی افتد. ولی تمام رشته های هنری برای یک سری از افراد شغل محسوب می شوند و اگر تئاتر را برای تئاتری ها به عنوان یک شغلحساب کنیم در طول این یکسال شغل برخی از افراد تعطیل بوده و بیکار شده اند و البته خیلی از افراد هم هستند که شغل اصلی آنها چیز دیگری است و در کنار آن کارهای هنری هم انجام می دهند.

این کارگردان تئاتر با بیان اینکه می توان در دوران کرونا با رعایت پروتکل های بهداشتی تئاتر را روی صحنه برد، گفت: تئاتر از سفره خانه یا کافی شاپ و یا جاهای دیگر، خطر خیلی کمتری می تواند داشته باشد و چون کسانی که به تئاتر می آیند ماسک زده اند و با رعایت پروتکل های بهداشتی و فاصله های اجتماعی از هم می نشینند و غیر از دیدن تئاتر کار دیگری هم انجام نمی دهد.

وی تصریح کرد: همه ی مشاغل باید فعالیت داشته باشند ولی منظور این است که خطر دیدن تئاتر خیلی کمتر از جاهای دیگر می تواند باشد، مثل مترو و تاکسی و یا اتوبوس که مردم به خاطر مسائل روزمره مجبور به استفاده از آن هستند، هرتماشاچی با فاصله اجتماعی می نشیند و نمایش را تماشا می کند و طبیعتا هم اتفاق خاصی نمی افتد.

ایرجی گفت: در خصوص بسته بودن سالن های تئاتر هم ما پیگیری های لازم را انجام دادیم و ارشاد هم پیگیر بودند اما یکسری از تصمیمات در خصوص بسته بودن سالن ها در ستاد کل کرونا گرفته می شد و البته اگر خطری باشد برای گروه اجرایی است چون بدون ماسک اجرا می کنند و برای تماشاگر نمی تواند باشد چون تماشاگران با ماسک و رعایت پروتکل های بهداشتی به تماشای نمایش می نشینند.

وی افزود: دو نمایشی که اجرا داشته ایم با هنرجویان آموزشگاه بوده است. برای اجرای عموم کارگردانی هر دونمایش برعهده خودم بوده و در جشنواره هم نمایش روز هفتم را خودم کارگردانی کردم و اجرای سوپ موش هم با یک گروه دیگر کارگردانی کردند و البته نمایش کلا نگاه دیگری داشت و هردو جایزه نمایشنامه نویسی گرفتند و چند جایزه بازیگری کاندید شدند و در کارهای قبلی هم چند دوره در جشنواره فجر و جشنواره های مختلف دیگر حضور داشته ایم و گروه نمایشی کوچه را داریم که همیشه به نوعی فعال بوده است،چه توسط اعضای دیگر و یا توسط خود من که سرپرست گروه هستم.

ایرجی در پایان گفت: مهمترین و بیشترین دغدغه این است که سالن ها فعال باشند و بتوانیم اجرا داشته باشیم و نگذاریم کاری که داریم انجام می دهیم از بین برود، چون هنر با وجود فضای مجازی خیلی کمتر به آن نگاه می شود و اگر مواردی هم مانند کرونا و از قبیل آن بیایند و تعطیلی یک ساله را به همراه داشته باشد متاسفانه خیلی به حاشیه می رود و شاید دیگر رفته رفته از بین برود و امیدواریم به هر شکل و تدبیری که هست بتوانیم فعالیت هایمان را شروع کنیم و امیدواریم درحال حاضر که شکل گرفته است باز با تعطیلی مواجه نشویم.