روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
چهارشنبه ۱۱ مرداد ۹۶ شماره ۶۴۴
میرسعید صفوی.فعال سیاسی
با گذشت بیش از ۲ ماه از حماسه رای ۲۴ میلیونی رییس جمهور منتخب، رفته رفته به روزهای شکل گیری تیم اجرایی دولت دوازدهم نزدیک می شویم. براستی می توان گمانه زنی های ترکیب کابینه آینده را، کانون تحولات سیاسی و سرتیتر اخبار رسانه ای این روزها قلمداد نمود. فارغ از اسامی مطرح در محافل رسمی و غیر رسمی، این نوشتار سعی دارد، تشکیل کابینه جدید را از دو منظر محذوریت ها و انتظارات مورد بررسی و تحلیل قرار دهد. با توجه به رویه تشکیل دولت های پس از بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رییس دولت در چینش ترکیب کابینه میبایست نظرات مقام رهبری را به عنوان بالاترین مقام رسمی کشور در نظر داشته باشد، بویژه اینکه انتخاب برخی وزرای وزارت خانه های سیاسی- امنیتی و فرهنگی همانند وزارت کشور و یا وزارت فرهنگ حتما با مشورت رهبری انجام میگیرد. نکته دیگر، قدرت جناح رقیب دولت است که، بواسطه انسجام در انتخاب کاندیدای واحد در انتخابات و کسب آرای حدود ۱۶ میلیونی و القا دارا بودن بدنه اجتماعی، با اتکا به این رای قابل توجه، می تواند اهرمی در چانه زنی بزرگان جبهه اصول گرایی به منظور سهم خواهی حداقلی در کابینه دوازدهم باشد. همچنین، نهادهای قدرتمند موجود در ساختار سیاسی کشور که متکی به منابع اقتصادی و برخی اهرم های سیاسی هستند، خودبخود ملاحظاتی را در انتخاب ترکیب کابینه برای منتخب مردم فراهم خواهند کرد. از طرفی، مطالبات باقیمانده جریان اصلاحات از دولت یازدهم و انباشته شدن برخی مطالبات جدید را می توان از دیگر موارد برشمرد.
و اما، انتظارات از دولت آینده و کابینه مترتب بر آن را می توان از رفتارشناسی اجتماعی پایگاه آرا ۲۴ میلیونی استنباط نمود. اگر به تبارشناسی سیاسی آرای منتخب مردم بنگریم، می توان به این نتیجه رسید که، تقسیم بندی این آرا و انتظارات از پس آن شامل سه دسته، ادامه توسعه های سیاسی-فرهنگی بویژه در داخل کشور، ایجاد رونق اقتصادی و توجه به مقوله معیشت می باشند. با نگاه به شرایط داخلی، منطقه ای و بین المللی، انتظارات سه گانه فوق مستلزم پشتوانه محکم مردمی و حاکمیتی است که در برخی حوزه ها ممکن است، اختلاف دیدگاههای متفاوتی را از دو منظر حمایتی مورد اشاره، بدنبال داشته باشد. از جمله این تفاوت دیدگاه ها، می توان به حضور بانوان و یا اقلیت ها در کابینه و یا نوع نگاه به سرمایه گذاری ها خارجی اشاره نمود. نکته دیگری که در موضوع چینش ترکیب کابینه، بسیار می تواند موثر باشد، نگاه دولت و حامیان آن به دولت پس از خود است تا، بتوانند انسجام قابل اتکا و کارنامه قابل دفاعی برای سال ۱۴۰۰ داشته باشند، شاهد این مدعا را می توان در چانه زنی و کنش – واکنش های این روزهای جریان اصلاح طلبی با دولت، مشاهده نمود. با نگاهی به موارد برشمرده، می توان استراتژی های مختلفی را در چینش کابینه بکار بست. بطوریکه، استراتژی تغییر در بخش اقتصادی، استراتژی ترمیم در بخش سیاسی و استراتژی تکمیل در بخش های اجتماعی- فرهنگی اتخاذ گردد.
