روزنامه وقایع استان مرکزی پایگاه رسمی اطلاع رسانی نشریه
شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۷ شماره ۱۰۳۵
***
وقایع استان
علی امیدی
***
بهرام توکلی را همه با کارگردانی پا برهنه در بهشت و تنگه ابوقریب می شناسند، سعید ملکان نیز پیش تر با تهیه کنندگی تنگه ابوقریب و ابد و یک روز جای خود را میان تهیه کنندگان موفق باز کرده بود. اثر مشترک اخیر این دو فیلمی ست درباره زندگی غلامرضا تختی کشتی گیر نامی ایرانی. فیلم تختی با وجود نکات مثبت به گفته بسیاری از منتقدان آن گونه که باید نتوانسته تختی را روایت کند و به گونه ای انگار این فیلم علیه خود تختی ساخته شده است. برای درک بیشتر از این موضوع ادامه گزارش را بخوانید:
عوامل فیلم عبارتند از کارگردان: بهرام توکلی، نویسندگان: سعید ملکان، بهرام توکلی، مدیر فیلمبرداری: حمید خضوعی ابیانه، تدوین: میثم مولایی، طراح چهره پردازی: سعید ملکان، طراح صحنه: کیوان مقدم، طراح لباس: امیر ملک پور، طراحی و ترکیب صدا: امیرحسین قاسمی، صدابردار: رشید دانشمند، مدیر تولید: کیومرث عباسی نوده، آهنگساز: افشین عزیزی، تهیه کننده: سعید ملکان، سرمایه گذارن: سعید ملکان با مشارکت بنیاد سینمایی فارابی.
بازیگران: ماهور الوند، آتیلا پسیانی، بهنوش طباطبایی، فرهاد آئیش، حمیدرضا آذرنگ، سیاوش تهمورث، معصومه قاسمی پور، ستاره پسیانی، شیرین یزدان بخش، پریوش نظریه، مجتبی پیرزاد، مسعود میر طاهری، بانیپال شومون، محمد ولیزادگان، آرش فلاحت پیشه، مهدی قربانی، میلاد یزدانی، سینا شفیعی، فریدون امیر عبدالهیان، یدالله شادمانی، محمدرضا مالکی، امیررضا فرامرزی، محسن تختی، علیرضا گودرزی، شاهرخ شهبازی از جمله بازیگران این پروژه هستند.
توکلی در نشست خبری فیلم خود در روز اول اکران فیلمش در جشنواره فیلم فجر در تهران با اشاره به پرداختن به وجوه مختلف زندگی تختی که از دل دست نوشته های خود تختی بیرون آمده و راهنمای اصلی برای پرداختن به شخصیت او بوده است نبود امیر جدیدی در فیلم را مربوط به بحث گریم دانست. ملکان نیز در این باره توضیح داد: چون کاراکتر تختی گریم خیلی سنگینی داشت و قرار بود تغییر وزن‌های مختلفی نیز داشته باشد ما با هماهنگی خود جدیدی تصمیم گرفتیم بازیگر دیگری را جایگزین وی کنیم که امیدوارم این برخورد برای بقیه الگو شود و دلیل دوبله صدای تختی هم برای این بود که فیلم سه بازیگر داشت و باید راکورد صدا رعایت می شد.
حمیدرضا آذرنگ خطاب به بازیگران کودک و نوجوان نقش تختی گفت: به شدت معتقدم بزرگترین بازیگران ایران نمی توانستند صداقتی را که در نگاه شما بود، منتقل کند.
توکلی درباره پرداختن به خودکشی تختی در فیلم توضیح داد: نکته مهم درباره تختی شیوه زندگی او بوده نه چگونگی مرگ وی. بنابراین تصمیم براین گرفته شد که ما همان ابتدای فیلم سوال درباره مرگ تختی را پاسخ دهیم و سپس به دنبال چگونگی شیوه زندگی تختی برویم.
بهنوش طباطبایی درباره بازی در نقش شهلا همسر غلامرضا تختی گفت: وقتی آقای ملکان من را دعوت کردند به دلیل رفاقت ۱۷-۱۸ ساله و همکاری با آقای توکلی وهمچنین حضور در پروژه «تختی» که همیشه به عنوان اسطوره آقاتختی را دوست داشتم بدون خواندن متن پیشنهاد بازی را قبول کردم که البته نقشی هم که به من پیشنهاد شد، مهم بود.
ماهور الوند نیز از حضور در این فیلم ابراز خرسندی کرد. ستاره پسیانی نیز با اشاره به نقشی که در فیلم برعهده دارد و آخرین فردی است که غلامرضا تختی را زنده می بیند از بازی در فیلم ابراز رضایت کرد.
میثم مولایی نیز درباره تدوین فیلم عنوان کرد: معتقدم وظیفه تدوینگر فراتر از چیزی است که در سینمای ایران معمول است و تدوینگر باید از همان ابتدای نگارش با گروه همراه باشد که در این فیلم چنین اتفاقی افتاد.
ملکان در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه نـــاراحت نمی شود از او به عنوان تهیه کننده ای اهل گرفتن رانت نام برده شود، گفت: نه ناراحت نمی شوم، چون حرف دروغ که ناراحتی ندارد. برای فیلمی که بالای ۸ میلیارد تومان هزینه برداشته و ۷۰ درصد جلوه های ویژه دارد چرا باید از رانت استفاده کرده باشم.
نقد فیلم: گاهی بهتر است ندانی
سپیده ابرآویز/سینما سینما : بهرام توکلی دیگر پابرهنه در بهشت و پـــرسه در مه و اینجا بدون مـن نمی سازد.او در تنگه ابوقریب همچنان کارگردان خوبی است اما سراغ قصه به معنای آن چه قبل تر در کارنامه اش دارد نرفته است .
در تختی این «بی قصه گی» به مراتب قوی تر است.فیلم با تمام نقاط قوتی که به لحاظ تکنیکی دارد درامی ندارد.از همان ابتدا تختی بهترین آدم ایران که نه دنیاست. قرار است آن طور که مادرش یادش داده (و تمام عزت نفسش را از بین برده)جواب تمام بدی های دنیا را یا با سکوت یا خوبی بدهد.
تختی فیلم توکلی آن قدر زیادی خوب است که در عقل سلیم نمی گنجد و باورپذیر نمی نماید.انگار بدلی است از سوپرمن یا زورو و به دنیا آمده تا بر همه چیز فایق آید و تمام مشکلات را حل کند
اما همین ابرقهرمان در جای جای فیلم آدم سرخورده ای است که در خانواده ای شلوغ و شرایط نابهنجار زندگی می کند. نمی تواند برای خودش درست تصمیم بگیرد و فداکارانه حتی از مفهوم عشق می گذرد و در ازدواج هم دنبال قهرمان بازی می رود و مطلقا رفتار روانی متعادلی از خود بروز نمی دهد.
البته که توکلی با تکیه بر نریشن فیلم اصرار دارد که رازهای زندگی تختی را نمی شود گفت. سوال این است: اگر درباره شخصیتی نمی شود چیزی را گفت یا حتی نمی شود به صراحت دانست چرا باید درباره اش یک فیلم سینمایی ساخت؟
تختی که در فیلم می بینیم بیشتر گزارش مستندگونه،جهت دار و پر از قضاوت فیلمسازی است که می خواهد با احتیاط اسطوره ای بسازد که هیچ جای کارش ایراد ندارد.این البته در ضوابط سینمای ایران تا حدودی قابل درک است .مضافا که تختی شخصیت معاصر است و بازماندگان او ظاهرا تمایلی به گره گشایی رازهایش ندارند و این ها همه دلیلی می شود که مخاطب صرفا با یک تختی تک بعدی مواجه شود.
نقطه ضعف بزرگ فیلم اما آنجاست که فیلم خودش خودش را نقض می کند.با تمام پافشاری که در ساخت یک تختی منحصر به فرد دارد .در همین مستندواره اش قهرمانی ارایه می دهد که به لحاظ روان شناسی می تواند یک فرد مهرطلب ،تاییدطلب ،فاقد حرمت نفس و حتی افسرده باشد.
تختی در یک سوم پایانی فیلم همان کسی است که دیگر نه پول دارد نه محبوبیت نه زندگی خانوادگی بسامان و نه حتی جسم سالم (چرا که به سرطان بیضه هم مبتلاست)و در کنار همه این ها به دلیل بیماری روانی پدرش می تواند ژن اختلالات روانی هم داشته باشد و چقدر بد که تماشاگر این چیزها را بفهمد،بداند،کنار هم بگذارد و ببیند که تختی که هم سابقه ذهنی و هم فیلم از او یک جهان پهلوان ساخته، ناگهان در همان فیلم فرو می ریزد و شاید همان بیمار به بن بست رسیده ای باشد که روزی در کنج اتاقی در یک هتل خودکشی کرده است.
