ما و بحران

شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۶    شماره ۷۰۱

رضا حسن زاده

در تعریف بحران آمده است که «هرگاه تعادل مابین نیازمندی و توانمندی های موجود در یک سیستم زنده و پویا که تابع قوانین و اصول تعیین شده می باشد، بنا بر هر دلیلی برهم بخورد، سیستم دچار بحران می گردد». اما نکته ای که به آن باید توجه ویژه شود این است که گاه آغاز بحران با بروز یک حادثه آغاز می گردد و البته باید بدانیم که همواره آغاز بحران نیازمند وقوع حادثه نیست. عامل ایجاد بحران الزاما نبایست یک حادثه طبیعی یا غیر طبیعی باشد. گاه سوء مدیریت یک سیستم، یا ضعف در قوانین مصوب جامعه و یا نظـارت بر حسن اجرای آن قــوانین هم می تواند بعنوان عامل ایجاد بحران مطرح گردد. از این منظر، حیات و ثبات یک سیستم فعال و زنده که در چهارچوب قوانین و ساز و کارهای مشخص به فعالیت خود ادامه می دهد حاصل برقرار ماندن تعادل مابین نیازمندیهای آن سیستم با توانمندیهایی می باشد که برای تامین نیازمندیها در اختیار مدیران آن سیستم قرار دارد. بنابراین تعریف در صورت بروز اختلال و یا تغییر در یکی از سه عنصر توانمندیها، نیازمندیها و یا قوانین حاکم بر سیستم بحران ایجاد می گردد. یک مدیریت بحران کامل، بر اساس نظریه تعادل، استفاده صحیح از تمام فاکتورهای موثر بر ایجاد بحران، برای کنترل نمودن بحران ایجاد شده می باشد. جا دارد که مسئولان امر برای آموزش لازم مدیران در مواقعی که با بحران مواجه می شوند اقدام نموده چرا که با آموزش است که می‌توانیم خسارت‌ها و تلفات ناشی از بحران‌ها را کاهش دهیم و در برخی موارد نیز با آموزش صحیح از بسیاری بحران‌ها و حوادث خطرآفرین جلوگیری می‌شود. بسیاری از مدیران با علم مدیریت بحران آشنایی ندارند و همین امر موجب گسترش و ادامه دار شدن بحران هایی است که به سادگی قابل پیشگیری هستند.
منبع: آشنایی با بحرانهای پس از زلزله در ایران / علیرضا سعیدی