چهارشنبه ۵ مهر ۱۳۹۶ شماره ۶۹۰
محمدعلی آهنگران
تصور کنید فردا صبح که از خواب برمی خیزیم ببینیم که از همه ماذنه ها و رادیو و تلویزیون قرآن پخش می شود. از خانه ها یا ادارات صدای تلاوت قرآن به گوش می رسد. اولین چیزی که به ذهنمان می رسد آن است که به قطع و یقین کسی از دنیا رفته و خبر مرگ آورده اند. خیلی خیلی بعید است و شاید محال باشد که تصور کنیم این صدای قرآن بناست مقدمه ای برای یک خبر خوب یا یک اتفاق خیر مثل تولد یک فرزند یا شفای یک بیمار یا وصلت یک زوج جوان باشد.
ادامه از سرمقاله: از دیدگاه ما قرآن شنیدن و قرآن خواندن یا مخصوص مجالس ختم است یا فقط در ماه مبارک رمضان مرسوم است یا در ابتدای جلسات رسمی متدینین به رسم یک عادت مالوف انجــــام می شود. این کاری است که ما با قرآنمان کرده ایم . قرآنی که قرار بوده است تا سروش رحمت و هدایت برای بشریت و شفا و درمان درد باشد برای ما طلیعه خبر مرگ یا انجام رسم اداری شروع جلساتمان است. امام حسین علیه السلام که ایام سوگ و عزای او و یاران شهیدش را پشت سر گذاشتیم غرق در قرآن بود. به هنگام ورود شمر به کربلا، امام، ابوالفضل العباس(ع) را برای مذاکره با او فرستاد و به ایشان فرمود که به آنان بگوید که من عاشق نماز و دلباختهی تلاوت قرآنم. آنانکه شب عاشورا از کنار خیام حسینی عبور کردهاند در وصف یاران اباعبدالله(ع) گفتهاند «لهم دویٌّ کدوی النحل» زمزمهای شبیه صدای زنبور داشته و همه یاران مشغول زمزمه آیات قرآن بودهاند. یعنی قرآن صدای جاری در شب عاشورا بوده است و شکوه عاشورا مدیون همین پیوند جانها با قرآن است. یا حضرت اباعبدالله بر بالین حبیب فرمودند: «لله درّک یا حبیب کنت فاضلاً تختم القرآن فی لیلهٍ واحده؛ حبیب، تو کسی بودی که هر شب یا روز یک ختم قرآن میکردی.» (در برخی منابع هر سه روز)، تمام جریان کربلا با قرآن همراه است. اباعبدالله در همه حالات، زمانی که به میدان میآید، بر روی نیزه در محافل و مجالس عبیدالله زیاد در کوفه، و یزید در شام قرآن خوانده و همه استنادات حضرت زینب(س) به قرآن است. بدون تعارف چقدر در این دو مـــاه محرم و صفر قرآن خوانده ایم؟ چقدر در آیین های سوگواریمان رسم قرآن و خواندن و قرآن شنیدن وجود دارد؟ مداحان و خطیبانمان چقدر از قرآن می گویند؟ درست است که ماه رمضان ماه نزول قرآن است اما توجه به قرآن صرفا منحصر در ماه رمضان نیست . ماه محرم و صفر هم می تواند ماه توجه و عمل به قرآن باشد.