دوشنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۸   شماره ۱۱۹۶

زمانه بی اعتمادی

محبوبه میر قدیری

مطلبی خواندم از مصطفا داننده- کانال جامعه شناسی علامه- اشاره به این داشت که مردم در فروشگاه ها از هر جنس و کالایی چند تا چند تا می خرند و به فکر دیگران نیستند. درست می گوید. خود من هم روز پیش در یکی از فروشگاه های موسوم به حامی ازدحامی دیدم غریب. اکثرن زن بودند و در حال خرید و گاهی هم پرخاش به یک دیگر بخاطر نوبت و… و اما جناب داننده گفته اند این مردم چرا مثل زمان جنگ گذشت و قناعت ندارند؟ پاسخ به نظر من که ساده است، چون آن زمان با یک دشمن خارجی رو برو بودند، دشمنی که به همه مردم، فقیر و غنی آسیب می رساند بنا بر این کسی نمی توانست تافته جدا بافته باشد و اگر – اگر – هم بود آن زمان کامپیوتر و شبکه های خبررسانی مجازی و… نبود و مردم بی خبر از اوضاع بودند. ولی حالا، وقتی می شنوند و می خوانند و می بینند که شرایط برای همه یکسان نیست و دشمنی دشمن گویا برای بعضی ها رقیق تر است نسبت به یکدیگر بی اعتماد می شوند و به فکر می افتند که تنها و تنها گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند. عامل کم آبی هم بی شک بسیار تاثیر گذار است. هر زن یا مرد سرپرست خانوار از خودش می پرسد قیمت برنج، نان و… تا سال آینده چقدر خواهد شد و اصلن با این وضع بارش تولید محصولات کشاورزی به چه شکل و میزانی خواهد بود؟ نکته دیگری هم هست و آن رشد روز بروز قیمت هاست که در زمان جنگ چنین نبود و دیگر، امیدواری مردم به جامعه ای عدالت محور، قانونمند و شاد بود پس از جنگ ۸ ساله که چنین نگردید.