به بهانه انتشار خبر انحلال باشگاه فوتبال آلومینیوم اراک/اگر نباشی…

پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت ۹۶ شماره ۵۸۳
وقایع استان: آنچه از شنیده هایمان حاکی است، چراغ فوتبال شهر اراک به زودی خاموش خواهد شد و هر چه اینجا نوشتیم که آقایان نگذارید فوتبال در این شهر بمیرد به جایی نرسید و زمزمه های انحلال باشگاه فوتبال آلومینیوم جدی تر از همیشه به گوش می رسد .
شواهد نشان می دهد مدیران کارخانه تصمیم به برچیدن و انحلال این تیم گرفته اند و متاسفانه از سوی دیگر ممکن است تیم بسکتبال شهرداری اراک نیز در پایان مسابقات سوپر لیگ این فصل منحل گردد. هنوز کور سوی امیدی برای منتفی شدن این تصمیم ها برایمان باقی مانده است ولی چه کنیم که تصمیم ها برای نبودن این دلخوشی های کوچک جدی تر از همیشه است. به کرات در صفحه ورزشی وقایع استان نوشتیم و خواستیم که این تصمیم های مخرب عملی نگردد و در این مقال سعی داریم از اثرات سو این انحلال ها بیشتر بنویسیم بلکه گوش شنوایی باشد و در لحظه های آخر این تصمیم گیری ها، عقلانی تر شود و چراغ ورزش اراک برای همیشه خاموش نشود و مدیران بلند مرتبه دو باشگاه کمی بفکر جوانان این شهر باشند.
اراک شهر خسته از صنعت و دود، همان جا که می گویند اگر یک ماه درب خروجی محصولات کارخانه های اش بسته شود تمام مملکت و صنعت آن فلج خواهد شد، هیچ چیز برای اهالی اش نداشت جز دود و بیماری و آلودگی. در کنار این صنعت و هیاهوی کارخانه های پر طمطراق، تیم های ورزشی زیادی شکل گرفتند که آنها هم حضوری معمولی داشتند و یکی پس از دیگری از گردونه خارج شدند. ابتدا تصمیم به دایر کردن باشگاهی به نام صنایع اراک گرفتند که قرار شد صنایع و کارخانجات این شهر هر یک به سهم خود به این تیم کمک کنند تا نماینده شایسته ای برای فوتبال اراک باشد که در میان راه آنقدر از سوی صاحبان صنایع به این تیم بی توجهی شد که این تیم برچیده شد.
حالا هم باشگاه آلومینیوم با تمام هزینه هایی که در این چند ساله متحمل شد در آستانه انحلال قرار گرفته و جای بسی تاسف است که جوانان اراکی تصمیم به فروش کلیه خود بگیرند تا این تیم پابرجا بماند. واقعا جوانان اراکی چه چیزی دارند چه دلخوشی دارند که در نبود این تیم به آن چنگ بزنند و آن را جایگزین این خلا بزرگ کنند؟ آیا تیم دیگری در فوتبال این شهر وجود دارد تا بسمت آن بروند و از آن حمایت کنند؟ از بخت بد بسکتبال اراک هم در آستانه انحلال قرار گرفته و دیگر هیچ چیز برای هیچکس باقی نمی ماند تا در کنار آن مطالبات ورزشی شان را طلب کنند.
و حالا در شرایطی قرار داریم که باشگاه آلومینیوم، تیم دسته اولی مسابقات فوتبال کشور که هر دو هفته یکبار در اراک به میدان می رفت و جوانهای اراکی دلخوش بودند به همراهی این تیم که هنوز بصورت نصف و نیمه نامی از فوتبال اراک به میان می آورد، در حال خاموشی قرار گرفته است.
مدیران کارخانه آلومینیوم که اینطور راحت و آسوده تصمیم به برچیدن این تیم گرفته اید! بر فرض که تصمیم گرفته شده این تیم به دلیل هزینه های زیاد وجود نداشته باشد آیا این بودجه که از اینجا دریغ اش می کنید در میان گستره بی نهایت هزینه های آن کارخانه صرف به خیر خواهد شد؟ تولید که به هر نحوی در آنجا برقرار است و هنوز ایرالکو قطب اول تامین الومینیوم کشور است، آیا هزینه های این تیم در رشد نمودارهای تولید شما بسیار موثر خواهد بود قطعا اینچنین نیست.
مدیران کارخانه ایرالکو اگر می خواهید این تیم را منحل کنید که هزینه اش برای افزایش میزان رضایتمندی کارکنان هزینه شود باز هم باید بگوییم این امر محقق نمی گردد و خیالی است باطل اگر فکر کنیم این بودجه به آنجا که باید برسد.کارکنان ایرالکو چه کسانی هستند؟ همین شهروندان اراکی که بیشتر و نزدیک تر از آلایندگی این کارخانه در عذاب هستند مانند همه مردم اراک پس نمی توان به دلیل اینکه هزینه های این تیم بالاست پذیرفت که نباشد.
دوستان خدمت فقط تولید نیست فقط افزایش میزان سرمایه کارخانه نیست خدمت همین نزدیکی و دلخوشی شهروندان و جوانان اراکی به این تیم است. شما اگر همین حالا با درایت تمام انحلال این تیم را منتفی اعلام کنید مطمئن باشید بمراتب جایگاه بالاتری در میان شهروندان اراکی خواهید داشت. در میان دود و آلودگی و بیماری حاصل از کارخانجات و صنعت اراک که بزرگترین عایدی مردم شهر است نگذارید این دلخوشی های کوچک آنها به همین سادگی از بین برود و جوانان اراکی با چشم حسرت به تیم های دیگر نگاه کنند و آهی سینه سوز برایشان باقی بماند. بسیار سخت است که بگویند این کارخانه با این وسعت و آوازه تاب تیم داری در لیگ یک کشور هم نداشت .
می توان هزینه ها را بهتر و بهتر مدیریت کرد که به زعم شما فشار کمتری به وضعیت بودجه کارخانه بیاید ولی از سوی دیگر با پابرجا ماندن این تیم شادی و نشاط شهروندان را بیشتر تضمین کرد. قطعا موج عظیمی از سرخوردگی در میان شهروندان و جوانان اراکی پس از قطعی شدن این انحلال بوجود خواهد آمد که اثرات مخرب آن تا مدت های زیادی باقی خواهد ماند. شهری که به یکباره خالی می شود از فوتبال و از عشق به این ورزش مدت های زیادی طول می کشد تا هواداران آن بتوانند از شوک روحی این تصمیم اشتباه خارج شوند.
هنوز امیدواریم که این تصمیم مهلک و کشنده برای همیشه منتفی شود و مدیران کارخانه و باشگاه حالا که گمشده خود را برای هدایت فنی این تیم پیدا کردند و حالا که مهدی پاشازاده و جوان های بومی اراک نشان دادند می توانند با حمایت بیشتر روزهای درخشانی را رقم بزنند به حضور قدرتمند تر برای فصل آینده فکر کنند و این فکر انحلال را برای همیشه در میان زباله ها و ضایعات کارخانه دفن کنند.ما همچنان امیدواریم.