گفتگوی روزنامه وقایع استان با حمید نعمتی ستاره بی بدیل سالهای دور فوتبال اراک/آرزوی ۱۵ هزار نفری

پنجشنبه ۶ آبان ۹۵ شماره ۴۴۹

وقایع استان
یاسر هویدی

استادیوم شهرصنعتی کیپ تا کیپ تماشاگر نشسته بود، جای سوزن انداختن نبود ولوله می شد اراک، آن روزها و آن سالها رسانه ای جز دو مجله کیهان ورزشی و دنیای ورزش وجود نداشت، این همه رسانه و کانال و صفحه و تبلیغات محیطی نبود؛ ولی مردم حفظ بودند تاریخ و زمان مسابقه تیمشان را، گویی یک تیم بود و یک شهر، یک اراک و یک «گسترش» و گسترش میان زندگی مردم اراک جا باز کرده بود، سری میان سرها داشت شهرمان در فوتبال، هر هفته بزرگان و ملی پوشان وقت کشور پا به ورزشگاه شهرصنعتی می گذاشتند.
در گسترش آن سالها جوانی با فوتبالش طنازی و چشم ها را خیره می کرد، ضربات سر استثنایی و فرارهایی غیر قابل مهار حمید نعمتی، آن سالها او را محبوب قلب هواداران گسترش کرده بود. حالا حمید نعمتی با شقیقه هایی سپید روبرویم نشسته قهرمان دوران کودکی ام و کسی که نامش لرزه به تن حریفان می انداخت، اصلا گسترش جدا از حمید نعمتی قابل تصور نبود. در عصری پاییزی با این مرد محجوب و محبوب فوتبال استان که حالا از مربیان با دانش شهر هم محسوب می گردد از هر دری سخن گفتیم.برای مرور خاطرات با ما باشید.

حمید خان از گسترش برای ما بگویید از اینکه اصلا فوتبال شما از کجا شکل گرفت همه شما را با گسترش می شناسند ولی میخواهیم از قبل و بعدش را هم بدانیم:
قبل از هرچیز خوشحالم که یادی از یک پیشکسوت کردید، فوتبال من بصورت جدی از سالهای ۵۹ و۶۰ از نوجوانان ماشین سازی اراک و زیر نظر آقای محسن نیک نفس و آقای مرحوم شامحمدی آغاز شد و فوتبال من همپای بزرگانی که در تیم های رده بالاتر ماشین سازی بودند همچون آقای علی مرزبان سرمربی کنونی تیم خونه به خونه بابل من رشد کرد در کنار من دوستان دیگری همچون آقایان عبادی و جعفرخانی نیز حضور داشتند. و تا سال ۶۲ و ۶۳ این روند ادامه پیدا کرد و میتوانم بگویم الفبای فوتبال و شاکله فوتبالی من در ماشین سازی به علت توجه و دقت این باشگاه به رده های پایه شکل گرفت و با کمرنگ شدن تیم ماشین سازی در رده های سنی بالاتر به تیم گسترش پیوستم.

از گسترش و چگونگی شکل گیری این تیم بگویید.
گسترش تیمی بود که با برنامه و هدف مشخص تاسیس شد و خیلی زود در میان مردم جایگاه خود را پیدا کرد و نزدیک به یک دهه محبوب قلب مردم اراک و در دهه شصت فوتبال اراک فوتبالی شناخته شده در کشور بود.
در کدام سطوح با گسترش در مسابقات حضور داشتید
لیگ قهرمانی کشور، جام حذفی کشور و در دهه شصت در بین استانهای کشور نیز مسابقاتی با نام لیگ قدس برگزار می شد که با تیم خوب استان مرکزی نیز در این مسابقات حضور پیوسته داشتم.

گسترش چند سال در سطح کشوری حضور داشت ؟
گسترش یک دهه در جام حذفی لیگ کشور و لیگ استان حضور داشت، در اینجا وظیفه می دانم یادی کنم از مرحوم شامحمدی شناسنامه فوتبال اراک مردی که تمام عمر و جوانی و زندگی اش را وقف فوتبال اراک کرد و برای این شهر و فوتبالش تمام عشق و توانش را بکار برد.

اولین بازی هایتان برای گسترش در خاطرتان هست؟
بله اولین بازی ام سال ۶۲ در لیگ مناطق کشوری و در مقابل شاهین بوشهر بود در آن زمان پوشیدن پیراهن گسترش برایم یک هدف بزرگ بود آنروز سر از پا نمی شناختم و تمام فکر و ذکرم سربلندی نام اراک بود و خوشنودی مردمی که فوتبال بخش بزرگی از زندگی شان بود.

اولین مربی شما در گسترش چه کسی بود؟
اولین مربی بنده آقای اصغر حیدری بزرگمرد فوتبال اراک بودند که دین زیادی بر فوتبال این شهر دارد و سالها در سطح اول فوتبال اراک به مربیگری پرداختند و در رده های پایه نیز بازیکنان زیادی را تحویل فوتبال اراک دادند.

جناب نعمتی بهترین فورواردی که کنار شما بازی کرد چه کسی بود؟
من افتخار داشتم کنار دوستانی چون حمید فرخ نژاد، ابوالفضل رستمی، مرحوم علیشاهی که از مهاجمان خوب و قدرتمند آن زمان فوتبال اراک بودند، بازی کنم.

راز ماندگاری نامهایی چون حمید نعمتی، حسن عبادی، تورج تربتی از نسل قدیم فوتبال چیست؟
حضور تماشاچیان در ورزشگاه باعث می شد تمام بازیکن ها با جان و دل بازی کنند شاید در لیگ کشوری بسیاری از بازی ها را واگذار می کردیم؛ ولی هیچگاه به کم کاری متهم نشدیم چون با عشق بازی می کردیم. وقتی وارد استادیومی می شدیم که ده تا پانزده هزار نفر برای حمایت آمده بودند تمام توان و نفس خود را برای شادی آنها بکار می بردیم فوتبال آن زمان مانند امروز اقتصادی نبود سراسر عشق و تعصب بود.

بهترین خاطره شما از زمان بازی درگسترش
بهترین خاطره ام از بازی با استقلال در امجدیه بود ما آن بازی را واگذار کردیم؛ ولی آنقدر زیبا بازی کردیم که در پایان بازی تماشاگران استقلال چندین دقیقه بصورت ایستاده تیم ما را تشویق کردند و در صفحات ورزشی روزنامه ها همه جا صحبت از بازی خوب و شایسته نماینده اراک بود.
خاطره دیگرم برمی گردد به دوران حضورم در کمباین سازی در یک بازی حساس در ورزشگاه بابل به مصاف تیم دریای این شهر رفتیم نزدیک به ده هزار تماشاگر بابلی برای حمایت تیمشان به ورزشگاه آمده بودند که آن بازی را برنده از زمین خارج شدیم بردن تیم مقابل در ورزشگاه لبریز از تماشاگر برای من خاطره ای فراموش نشدنی بود.

بهترین نتیجه در اراک؟
بازی با دارایی تهران که آن زمان آقای فنونی زاده را با مبلغی نزدیک به یک میلیون تومان به خدمت گرفته بود و توانستیم این تیم را شکست دهیم و در این بازی گلزنی کردم، همچنین بازی با ملوان در انزلی و تراکتور سازی در اراک، در لیگ قدس هم بهترین بازی با آذربایجان شرقی بود که این تیم راشکست دادیم همینطور تیم تهران ب را در مشهد دو بر یک شکست دادیم که شگفتی آن دوره از مسابقات بود.

بهترین گل شما در دوران بازی تان؟
گل اول به صنعت نفت آبادان که با ضربه سر زدم، برای صنعت نفت در آن بازی عبدالرضا برزگری، علی فیروزی و ابراهیم تهامی بازی می کردند.

چه شد که از فوتبال اراک رفتید؟
همزمان با استخدام در پتروشیمی اراک برای یک دوره آموزشی به تهران رفتم که با تیم دارایی به توافق رسیدم و همبازی آقای مرفاوی شدم سرمربی دارایی تهران در آن زمان بهروز سلطانی گلر اسبق پرسپولیس و تیم ملی بود.

و مجدد به فوتبال اراک بازگشتید:
بله با اتمام دوره های سنگین آموزشی ام به اراک برگشتم و به تیم کمباین سازی پیوستم تیم خوبی که خیلی زود محو شد، در سال ۷۳ با تیم آلومینیوم در لیگ منطقه ای این افتخار را داشتم که شاگرد مرحوم غلامحسین مظلومی باشم.
از آقای علی مرزبان برایمان بگویید این مربی کاربلد و حرفه ای که همیشه خود را یک اراکی معرفی نموده اند:
من نوجوان بودم و علی آقا دفاع آخر تیم ماشین سازی بود و چند دوره هم به تیم جوانان ملی دعوت شد و سپس در آخرین سال های حضورش به آلمان مهاجرت کرد و تمامی دوره های لازم مربیگری حرفه ای در دنیا را در کنار بهترین مربیان فرا گرفت وحالا با شناخت بهتر و بیشتر از فوتبال ایران یکی از مربیانی است که خیلی از تیم ها در ابتدای فصل خواهان ایشان هستند و دعوت از آقای قاسم بنا عراقی برای همراهی وی در تیم خونه به خونه توانست ادای دینی به فوتبال اراک و خصوصا همبازی سابقش باشد.

تفاوت فوتبال در زمان گسترش و امروز چیست؟
در دهه شصت فوتبال اراک فوتبالی زنده بود و توجه به تیم های پایه در بسیاری از باشگاه ها با جدیت دنبال می شد. آن زمان فوتبال استان حداقل دوازده تیم دسته اول، چهارده تیم دسته دوم و حدود بیست تیم دسته سوم داشت و تمامی این تیم ها در رده های پایه نیز بخوبی فعالیت می کردند. بازیکنان جوان و نوجوان این باشگاه ها علاوه بر رشد در طول فصل تعداد زیادی مسابقه داشتند و همین امر پشتوانه خیلی خوبی از حیث بازیکن برای فوتبال اراک بود.
قطعا در مقایسه با شرایط حالا که دو باشگاه دسته یک و دو الی سه باشگاه دسته دوم داریم نمی توانیم خروجی زیادی داشته باشیم و همین باعث افت شدید فوتبال اراک شده است.

در دهه شصت فوتبال اینقدر رسانه ای نبود راه های ارتباطی در اختیار فوتبال کم بود؛ ولی مردم برای حمایت از تیم شهر استادیوم را لبریز می کردند علت چه بود؟ گسترش چه داشت که در این فوتبال وجود ندارد؟
مردم جدای حمایت از تیم، برای تماشای فوتبال ناب بازیکنان به استادیوم می آمدند. حمایت و هواداری و حس بردن یک مسئله بود تماشای فوتبال سراسر عشق و تعصب هم یک مسئله. مردم برای تماشای فوتبال بهداد غضنفری، حمید فرخ نژاد، مکی برونه و تورج تربتی و…. به ورزشگاه هجوم می آوردند چون این بازیکن ها تمام توان خود را برای شادی هواداران و شادی یک استادیوم لبریز از تماشاگر می گذاشتند. عشق به فوتبال در تمامی سطوح فوتبال استان که برای رسیدن به لیگ های کشوری می جنگیدند، دیده می شد و به نظر من تفاوت این دوره و آن دوره از نظر ریزش تماشاگر و توجه مـــردم نیـــاز بـه آسیب شناسی جدی دارد.
در آن زمان تیم های نماینده استان از قبیل گسترش و کمباین باعث حضور تیم های مطرح کشور با بازیکن های مطرح ملی پوش در اراک می شد و تیم چه میبرد و چه می باخت مردم حمایت می کردند.
در اراک هر هفته یک بازی با حضور بازیکنان مطرح برگزار می شد یک هفته در لیگ کشوری و هفته ای در لیگ استانی قدس همین باعث ولع سیری ناپذیر مردم برای حمایت و حضور در ورزشگاه ها بود. فوتبال رخنه کرده بود در زندگی مردم و بخش مهمی از زندگی مردم بود. در هر هفته امکان نداشت بخشی از صفحات دنیای ورزش یا کیهان ورزشی مطلبی از حضور پرشور تماشاگران اراکی نباشد.

به نظرتان سطح فرهنگ هواداری چه تفاوتی کرده است؟
زمان ما قدیمی ترها و عزیزانی که برای تماشای بازی گسترش به استادیوم شهر صنعتی می آمدند می دانند که بازیکن های دو تیم از میان سکوهای تماشاگران به زمین می آمدند و در میان تشویق های مردمی وارد زمین می شدند و همین نشان می دهد چقدر سلامت فرهنگ هواداری در آن زمان بالاتر بود. بشدت حضور تماشاگران در لحظه ورود به زمین بر روی بازیکن ها تاثیر مثبت داشت. در حال حاضر که اصولا تماشاگری به ورزشگاه نمی آید؛ ولی ناهنجاری های زیادی را بر روی سکوها شاهد هستیم.

فوتبال ملی را در حال حاضر چگونه می بینید؟
کارلوس کی روش با تیم ملی ما در حال حاضر بهترین نتیجه ها را گرفته و مردم و هواداران نتیجه را می خواهند، وقتی تیم به جام جهانی صعود کند مردم نمی گویند با چه سطحی از بازی رفتیم به این بازیها مردم حضور تیم ملی را در جام جهانی می بینند.کی روش نسل تیم ملی را بمرور تغییر داد تغییری که همراه با نتیجه بود.کی روش با فرهنگ ما خو گرفته است بحث روانشناختی مردم را می فهمد و پیراهن مشکی او در روز تاسوعا و بازی با کره بهترین نشانه بود. اگر تیم ملی زیبا بازی کند ولی منتج به نتیجه نشود مردم رضایت ندارند و این را هم بگویم مردم در دوره آتی جام جهانی صعود از مرحله اول بازی ها را می خواهند، کی روش یک مربی حرفه ای است که کار خود را به بهترین نحو انجام می دهد و تاثیر حضورش در سطح فنی فوتبال باشگاهی بارز است.

علاج فوتبال اراک از دید شما چیست؟
فوتبال اراک امروز به یک همت بزرگ نیاز دارد، فضای ارتباطی فوتبال اراک مناسب نیست همدلی و وفاق و احترام میان ما اراکی ها کم است حمایت و اتحاد رمز مهمی برای موفقیت است که متاسفانه حلقه مفقوده کار گروهی در اراک می باشد. ساختار فوتبال در استان مرکزی از بین رفته است زمانی لیگ استان با حضور تمامی نمایندگان از شهرستان ها برگزار می شد ولی حالا در نهایت با پنج تیم برگزار می شود. به جرات می گویم فوتبال در اراک نفس های آخر را می کشد ساختار های ریشه ای را فراموش کرده ایم و سرمایه به معدود سرمایه گذاران بر نمی گردد.
پیشکسوتان از فوتبال دور شده اند البته رویکرد جدید باشگاه آلومینیوم و شهرداری را برای بکارگیری پیشکسوتان بایستی به فال نیک گرفت که همین امر در اینده موجب رشد تیم ها خصوصا در رده های پایه خواهد شد. مدیران این دو باشگاه به این نتیجه رسیده اند کــه پیشکسوتان خیلـــی خوب می توانند به فوتبال کمک کنند. در سالهای گذشته سپردن تیم ها به مربیان بسیار جوان باعث شد فوتبال اراک آسیب ببیند و حالا تلفیقی از مربیان پیشکسوت و جوان باعث خواهد شد در آینده نه چندان دور ثمره آن را ببینیم. بازی خونه به خونه و نساجی بمراتب بالاتر از سطح لیگ یک برگزار شداین نشان می دهد حضور در لیگ یک هم به سادگی نیست. توجه به فوتبال اراک در رده پایه ها بسیار مهم است تا زمانی که به تیم های پایه در اراک توجه نشود نبایستی توقع بیشتری از این داشته باشیم توجه به رده های سنی پایین تر زمانی که بازیکن ها توان یادگیری بسیار بیشتری دارند باعث پشتوانه سازی می شود و فوتبال شهر را از بازیکن های غیـــر بومی بی نیاز می کند. از نکته دیگر توجه به بخش دستیاری در فوتبال اراک است و نباید همه توان را معطوف به سرمربی کنیم دستیاران نیز به همان اندازه مهم هستند.

خارج از فوتبال
مدرس و دارای رتبه A فدراسیون فوتبال هستم، مهندسی شیمی و از کارشناسان پتروشیمی اراک هستم و عاشق خانواده هستم و هیچگاه عشقم به فوتبال در زندگی کم نشد،استقلالی هستم ولی علی پروین مرد محبوب من است، عاشق رنگ پیراهن تیم ملی کشورم هستم.

حرف آخر
حرف اخر اینکه یکبار فقط یکبار این ورزشگاه ۱۵ هزار نفری را لبریز از تماشاگر ببینم و دوباره فریاد «اراک حمله اراک، حمله» لرزه بر تن حریفان بیندازد.